Współczynniki przewodzenia ciepła dla obydwu materiałów są bardzo podobne. Oszczędności w zużyciu energii będą więc takie same w przypadku jednakowej grubości płyt termoizolacyjnych. Który zatem system wybrać? Na styropianie czy na wełnie mineralnej? Obydwa rozwiązania mają swoje zalety.
Systemy te mogą być stosowane na nowo wznoszonych budynkach, jak i na poddawanych modernizacji. Pomiędzy styropianem a wełną istnieją jednak różnice, które mogą zadecydować o wyborze systemu.
Choć jest to tworzywo sztuczne, otrzymywane z przerobu ropy naftowej, nie zawiera substancji szkodliwych dla zdrowia. Styropian jest bardzo lekki i posiada dobre parametry mechaniczne (wytrzymałość na rozrywanie ok. 80 kPa, a na ściskanie ok. 130 kPa). Zdolność tłumienia dźwięków nie jest zbyt duża. Niski jest również współczynnik przepuszczalności pary wodnej: około 12 x 10-6 g/(mhPa). Temperatura powyżej +80oC niszczy styropian, podobnie jak większość rozpuszczalników organicznych. W systemach ociepleń można stosować styropian spełniający wymogi normy EN 13163:2004 dla odmiany CS(10)70 lub CS(10)80 (naprężenia wywołujące 10% odkształcenie styropianu wynoszą min. 70 lub 80 kPa). Odpowiada to dotychczasowym klasom EPS 15 lub EPS 20 (gęstość styropianu w przedziale od 15 do 20 kg/m3).
Ponadto materiał ten nie może rozprzestrzeniać ognia, tzn. musi być samogasnący oraz posiadać deklarowaną przez producenta stabilność wymiarów (po odpowiednio długim okresie sezonowania). Płyty styropianowe pocięte z sezonowanych bloków (przeważnie przez 6-8 tygodni) pozostają płaskie, nie zmieniają swoich wymiarów.
Dopuszczalne jest stosowanie płyt nie większych niż 120 x 60 cm.
W systemach BSO można stosować wełnę mineralną spełniającą wymogi normy EN 13162:2001 dla odmiany CS(10)40 (naprężenia wywołujące 10% odkształcenie styropianu wynoszą min. 40 kPa).
W systemach BSO mogą być używane dwa rodzaje płyt wełny mineralnej.
Pierwszy to wełna o zaburzonym układzie wókien (gęstość 120÷160 kg/m3, wytrzymałość na rozrywanie w kierunku prostopadłym do powierzchni płyt > 10 kPa), w płytach o wymiarach 50-60 cm x 100-120 cm.
Drugi to rodzaj płyty o laminarnym, równoległym układzie włókien, ustawionych prostopadle do powierzchni ściany (gęstość 80÷120 kg/m3). Płyty te ze względu na swój wydłużony kształt (wymiary to najczęściej 20x120 cm) często określane są mianem lameli.
Systemy oparte na wełnie mineralnej zalecane są też do obiektów, w których panuje wysoka wilgotność (np. kuchnie zbiorowego żywienia, pralnie, stacje uzdatniania wody, myjnie samochodowe, łaźnie itp.) pod warunkiem wykonania od strony pomieszczenia odpowiedniej paroizolacji i hydroizolacji. Dla wełny groźne jest bowiem zjawisko kondensacji pary wodnej, które zmniejsza jej izolacyjność termiczną. Wprawdzie w pomieszczeniach, w których panuje duża wilgotność, ściany najczęściej obłożone są płytkami ceramicznymi, jednak dobór materiałów wymaga analizy procesów termiczno-wilgotnościowych.
Wybór ocieplenia z wełną mineralną jest również wskazany dla budynków sytuowanych w strefach o wysokim natężeniu hałasu. Poręczne i dające się wyginać płyty wełny lamelowej idealnie nadają się do budynków o zakrzywionym obrysie.
Systemy z użyciem styropianu najczęściej stosowane są do ocieplania budynków nowo wznoszonych, jak i do termorenowacji istniejących zasobów mieszkaniowych i w inwestycjach indywidualnych.
Wynika to m.in. z uwarunkowań ekonomicznych. Wełna fasadowa jest droższa od styropianu. Niemal dziesięciokrotnie lżejszy styropian jest wygodniejszy w transporcie i magazynowaniu. Tańsze są również dodatkowe łączniki mechaniczne, bo mogą być wykonane w całości z tworzywa sztucznego (w przypadku wełny łączniki powinny mieć trzpienie metalowe). Płyty styropianowe są znacznie łatwiejsze w obróbce, bezproblemowo dają się ciàć i szlifować. Drobiny styropianu, w odróżnieniu od włókienek wełny, nie wywołują podrażnień skóry i błon śluzowych u wykonujących roboty dociepleniowe. Wszystko to sprawia, że koszt robocizny przy stosowaniu systemów na wełnie jest co najmniej o 20÷30% wyęszy. Należy stwierdzić, że w okresie powszechnego stosowania płyt styropianowych w systemach ociepleń (wełnę mineralną stosuje się znacznie krócej) nie odnotowano przypadków rozprzestrzeniania się ognia poprzez systemy.
W przypadku wyboru styropianu nie ma obawy, że konstrukcja ścian budynku zostanie niebezpiecznie obciàżona. Stosując wełnę do ocieplania ścian warstwowych, należy brać pod uwagę konieczność kotwienia odpowiednio długimi łącznikami do warstwy konstrukcyjnej.
W rezultacie, zależnie od regionu i kraju, z użyciem styropianu wykonuje się 70÷90% robót ociepleniowych. W najbliższym czasie proporcje te mogą się nieco zmienić, szczególnie przy wzrastającej konkurencji producentów wełny mineralnej i rozpowszechnieniu właściwości wełny lamelowej.
Najważniejsze właściwości styropianu
Styropian nie jest nasiąkliwy i pod wpływem wilgoci nie traci cech izolacyjności termicznej. Okresowe zjawisko kondensacji pary wodnej, które mogłoby wystąpić w obrębie grubości styropianu, nie będzie miało większych konsekwencji.Choć jest to tworzywo sztuczne, otrzymywane z przerobu ropy naftowej, nie zawiera substancji szkodliwych dla zdrowia. Styropian jest bardzo lekki i posiada dobre parametry mechaniczne (wytrzymałość na rozrywanie ok. 80 kPa, a na ściskanie ok. 130 kPa). Zdolność tłumienia dźwięków nie jest zbyt duża. Niski jest również współczynnik przepuszczalności pary wodnej: około 12 x 10-6 g/(mhPa). Temperatura powyżej +80oC niszczy styropian, podobnie jak większość rozpuszczalników organicznych. W systemach ociepleń można stosować styropian spełniający wymogi normy EN 13163:2004 dla odmiany CS(10)70 lub CS(10)80 (naprężenia wywołujące 10% odkształcenie styropianu wynoszą min. 70 lub 80 kPa). Odpowiada to dotychczasowym klasom EPS 15 lub EPS 20 (gęstość styropianu w przedziale od 15 do 20 kg/m3).
Ponadto materiał ten nie może rozprzestrzeniać ognia, tzn. musi być samogasnący oraz posiadać deklarowaną przez producenta stabilność wymiarów (po odpowiednio długim okresie sezonowania). Płyty styropianowe pocięte z sezonowanych bloków (przeważnie przez 6-8 tygodni) pozostają płaskie, nie zmieniają swoich wymiarów.
Dopuszczalne jest stosowanie płyt nie większych niż 120 x 60 cm.
Najważniejsze właściwości wełny mineralnej
Wełna mineralna jest odporna na wysoką temperaturę. Wytwarzane z naturalnych skał włókna wełny zaczynają się topić dopiero po dwóch godzinach oddziaływania temperatury powyżej 1000°C. Nieco gorzej wygląda odporność termiczna dodawanych lepiszczy i hydrofobizatorów. Wełna mineralna klasyfikowana jest jako materiał niepalny. Ma ona również dużą odporność na oddziaływanie większości substancji chemicznych. Współczyn-nik przepuszczalności pary wodnej jest bardzo wysoki i wynosi ok. 480x10-6 g/(mhPa). Zapewnia to swobodę przenikania pary wodnej. Wspomniane już hydrofobizatory ograniczają zdolność do kapilarnego podciągania wody i pochłaniania pary wodnej zawartej w powietrzu. Płyty wełny mineralnej mają znaczny ciężar, małą sztywność i stosunkowo niewielką wytrzymałość. Naprężenia wywołujące 10-procentowe odkształcenie wynoszą ~40 kPa. Jednak właśnie dzięki swojej włóknistej strukturze płyty wełny stanowią dla ścian dobrą izolację akustyczną.W systemach BSO można stosować wełnę mineralną spełniającą wymogi normy EN 13162:2001 dla odmiany CS(10)40 (naprężenia wywołujące 10% odkształcenie styropianu wynoszą min. 40 kPa).
W systemach BSO mogą być używane dwa rodzaje płyt wełny mineralnej.
Pierwszy to wełna o zaburzonym układzie wókien (gęstość 120÷160 kg/m3, wytrzymałość na rozrywanie w kierunku prostopadłym do powierzchni płyt > 10 kPa), w płytach o wymiarach 50-60 cm x 100-120 cm.
Drugi to rodzaj płyty o laminarnym, równoległym układzie włókien, ustawionych prostopadle do powierzchni ściany (gęstość 80÷120 kg/m3). Płyty te ze względu na swój wydłużony kształt (wymiary to najczęściej 20x120 cm) często określane są mianem lameli.
Wnioski
Przy wyborze systemu ocieplenia budynku decydującą rolę odgrywa sprawa bezpieczeństwa pożarowego. W przypadku obiektów wysokich (maks. wysokość obiektów, które można ocieplać systemami klasyfikowanymi jako NRO, wynosi do 25 m), budynków o wyższej kategorii zagrożenia ludzi (np. szpitale, szkoły, hale widowiskowe i inne obiekty użyteczności publicznej), jak i magazynów materiałów palnych – należy stosować systemy oparte na wełnie mineralnej.REKLAMA:
Systemy oparte na wełnie mineralnej zalecane są też do obiektów, w których panuje wysoka wilgotność (np. kuchnie zbiorowego żywienia, pralnie, stacje uzdatniania wody, myjnie samochodowe, łaźnie itp.) pod warunkiem wykonania od strony pomieszczenia odpowiedniej paroizolacji i hydroizolacji. Dla wełny groźne jest bowiem zjawisko kondensacji pary wodnej, które zmniejsza jej izolacyjność termiczną. Wprawdzie w pomieszczeniach, w których panuje duża wilgotność, ściany najczęściej obłożone są płytkami ceramicznymi, jednak dobór materiałów wymaga analizy procesów termiczno-wilgotnościowych.
Wybór ocieplenia z wełną mineralną jest również wskazany dla budynków sytuowanych w strefach o wysokim natężeniu hałasu. Poręczne i dające się wyginać płyty wełny lamelowej idealnie nadają się do budynków o zakrzywionym obrysie.
Systemy z użyciem styropianu najczęściej stosowane są do ocieplania budynków nowo wznoszonych, jak i do termorenowacji istniejących zasobów mieszkaniowych i w inwestycjach indywidualnych.
Wynika to m.in. z uwarunkowań ekonomicznych. Wełna fasadowa jest droższa od styropianu. Niemal dziesięciokrotnie lżejszy styropian jest wygodniejszy w transporcie i magazynowaniu. Tańsze są również dodatkowe łączniki mechaniczne, bo mogą być wykonane w całości z tworzywa sztucznego (w przypadku wełny łączniki powinny mieć trzpienie metalowe). Płyty styropianowe są znacznie łatwiejsze w obróbce, bezproblemowo dają się ciàć i szlifować. Drobiny styropianu, w odróżnieniu od włókienek wełny, nie wywołują podrażnień skóry i błon śluzowych u wykonujących roboty dociepleniowe. Wszystko to sprawia, że koszt robocizny przy stosowaniu systemów na wełnie jest co najmniej o 20÷30% wyęszy. Należy stwierdzić, że w okresie powszechnego stosowania płyt styropianowych w systemach ociepleń (wełnę mineralną stosuje się znacznie krócej) nie odnotowano przypadków rozprzestrzeniania się ognia poprzez systemy.
W przypadku wyboru styropianu nie ma obawy, że konstrukcja ścian budynku zostanie niebezpiecznie obciàżona. Stosując wełnę do ocieplania ścian warstwowych, należy brać pod uwagę konieczność kotwienia odpowiednio długimi łącznikami do warstwy konstrukcyjnej.
W rezultacie, zależnie od regionu i kraju, z użyciem styropianu wykonuje się 70÷90% robót ociepleniowych. W najbliższym czasie proporcje te mogą się nieco zmienić, szczególnie przy wzrastającej konkurencji producentów wełny mineralnej i rozpowszechnieniu właściwości wełny lamelowej.
REKLAMA:
REKLAMA:
Źródło: henkel
Warto przeczytać
