Kondensacja pary wodnej na wewnętrznej powierzchni szyby zawsze zaczyna się w częściach narożnikowych, głównie na skutek dodatkowego schładzania powierzchni szyby w wyniku powstawania mostka termicznego na styku powierzchni przeszklonej i nieprzeszklonej okna.
Zjawisko przejściowej kondensacji pary wodnej na styku dolnej krawędzi szyby z profilem okiennym może występować ze szczególnym natężeniem w następujących okolicznościach:
- W okresach wysokiej wilgotności.
- W pomieszczeniach, gdzie chwilowo następuje gwałtowne podwyższenie poziomu wilgotności.
- np. w łazienkach, kuchniach, a w pewnych okolicznościach i okresach doby także w pomieszczeniach mieszkalnych.
- W okresach wyjątkowo mroźnych.
Można wyodrębnić 5 różnych czynników mających wpływ na zjawisko kondensacji pary na wewnętrznej powierzchni szyb, są to:
- Temperatura na powierzchni szyby.
- Temperatura powietrza wewnątrz pomieszczenia/budynku.
- Poziom wilgotności wewnątrz pomieszczenia/budynku.
- Natężenie wentylacji.
- Warunki klimatyczne na zewnątrz budynku.
Choć okresowe pojawianie się wody na wewnętrznej powierzchni szyb może być dla użytkowników okien irytujące, z punktu widzenia fizyki budowli, trzeba je uznać za zjawisko normalne, o wybitnie przejściowym charakterze, które trudno wyeliminować w 100%, ale którego występowanie można i należy ograniczać.
Ograniczanie zjawiska kondensacji jest możliwe poprzez oddziaływanie na cztery pierwsze czynniki ze znajdującej się wyżej listy. Cztery, bo wpływu na warunki klimatyczne na zewnątrz budynku nie ma nikt. Skuteczne balansowanie i bilansowanie wartości parametrów temperatury, wilgotności i intensywności wentylacji aż do uzyskania równowagi nie jest sprawą łatwą, dlatego bezwzględnie najlepszym sposobem ograniczenia kondensacji na powierzchni wewnętrznej okna jest wychwytywanie pary wodnej już w momencie jej powstawania i bezpośrednie oraz natychmiastowe usuwanie na zewnątrz.
Stosunkowo nowym sposobem na ograniczanie zjawiska kondensacji pary wodnej na dolnych krawędziach szyb może być zastosowanie w konstrukcji okna przeszkleń wyposażonych w tak zwane „ciepłe ramki”, o których już pisaliśmy w Vademecum. Wykonane z materiałów o niskiej przewodności cieplnej, lepiej izolujące od standardowych ramek z aluminium, wpływają na podwyższenie temperatury powierzchni wewnętrznej krawędzi tafli szkła, co zmniejsza ryzyko kondensacji pary wodnej szczególnie w narożnikach. Innym równie nowym sposobem ograniczania wartości mostka cieplnego powodującego zjawisko kondensacji może być również głębsze osadzenie szyby zespolonej we wrębie szybowym związane najczęściej ze wzrostem szerokości kształtowników albo z zastosowaniem technologii wklejania szyby zespolonej we wrąb szybowy skrzydeł okiennych.
- W okresach wysokiej wilgotności.
- W pomieszczeniach, gdzie chwilowo następuje gwałtowne podwyższenie poziomu wilgotności.
- np. w łazienkach, kuchniach, a w pewnych okolicznościach i okresach doby także w pomieszczeniach mieszkalnych.
- W okresach wyjątkowo mroźnych.
Można wyodrębnić 5 różnych czynników mających wpływ na zjawisko kondensacji pary na wewnętrznej powierzchni szyb, są to:
- Temperatura na powierzchni szyby.
- Temperatura powietrza wewnątrz pomieszczenia/budynku.
- Poziom wilgotności wewnątrz pomieszczenia/budynku.
- Natężenie wentylacji.
- Warunki klimatyczne na zewnątrz budynku.
Choć okresowe pojawianie się wody na wewnętrznej powierzchni szyb może być dla użytkowników okien irytujące, z punktu widzenia fizyki budowli, trzeba je uznać za zjawisko normalne, o wybitnie przejściowym charakterze, które trudno wyeliminować w 100%, ale którego występowanie można i należy ograniczać.
REKLAMA:
Ograniczanie zjawiska kondensacji jest możliwe poprzez oddziaływanie na cztery pierwsze czynniki ze znajdującej się wyżej listy. Cztery, bo wpływu na warunki klimatyczne na zewnątrz budynku nie ma nikt. Skuteczne balansowanie i bilansowanie wartości parametrów temperatury, wilgotności i intensywności wentylacji aż do uzyskania równowagi nie jest sprawą łatwą, dlatego bezwzględnie najlepszym sposobem ograniczenia kondensacji na powierzchni wewnętrznej okna jest wychwytywanie pary wodnej już w momencie jej powstawania i bezpośrednie oraz natychmiastowe usuwanie na zewnątrz.
Stosunkowo nowym sposobem na ograniczanie zjawiska kondensacji pary wodnej na dolnych krawędziach szyb może być zastosowanie w konstrukcji okna przeszkleń wyposażonych w tak zwane „ciepłe ramki”, o których już pisaliśmy w Vademecum. Wykonane z materiałów o niskiej przewodności cieplnej, lepiej izolujące od standardowych ramek z aluminium, wpływają na podwyższenie temperatury powierzchni wewnętrznej krawędzi tafli szkła, co zmniejsza ryzyko kondensacji pary wodnej szczególnie w narożnikach. Innym równie nowym sposobem ograniczania wartości mostka cieplnego powodującego zjawisko kondensacji może być również głębsze osadzenie szyby zespolonej we wrębie szybowym związane najczęściej ze wzrostem szerokości kształtowników albo z zastosowaniem technologii wklejania szyby zespolonej we wrąb szybowy skrzydeł okiennych.
REKLAMA:
REKLAMA:
Źródło: obud.pl
Warto przeczytać
