Fot. Marma Problem ten pojawia się często, a jego konsekwencje są nieprzyjemne, gdyż prowadzą do poważnych problemów z wilgocią m.in. na poddaszach. Najczęstszą przyczyną kłopotów są błędy w wykonaniu wewnętrznych barier ograniczających przenikanie pary.

Istotność paroizolacji wzrosła wraz ze zmianą zastosowania poddaszy. W momencie, gdy nabrały one użytkowego charakteru, trzeba było dołożyć wszelkich starań, by przebywanie w górnej części domu (przeznaczonej nierzadko na pomieszczenia sypialne) było komfortowe i bezpieczne dla zdrowia. Nadmiar pary wodnej gromadzącej się w obrębie więźby dachowej, której efektem jest obecności pleśni i zarodników grzybów, zdrowia raczej nam nie zapewni.

Rodzaje paroizolacji

W zależności od konstrukcji dachu, stosuje się inną paroizolację: bariery parowe, opóźniacze pary lub regulatory pary. Pierwsze stosuje się w przypadku dachów ciepłych, które nie są wentylowane i w przypadku tych, które mają szczelinę wentylacyjną między termoizolacją a poszyciem (np. deskami) lub pod FWK.

Opóźniacze pary, drugi i zarazem najbardziej popularny wariant paroizolacji, występuje pod postacią foli polietylenowych (od 0,15 do 0,2 mm) i folii polietylenowych zbrojonych.

Rozwiązanie, które staje się ostatnio bardzo popularne (chociaż znane i wykorzystywane jest od dawna) nosi nazwę regulatora pary (tzw. paroizolacja aktywna). Są to folie wykonane z polipropylenu (czasami osłonięte powłoką polietylenową). Stosowane wyłącznie w duecie z membraną dachową zamontowaną po zewnętrznej stronie termoizolacji.

Paroizolacja aktywna jeszcze niedawno (końcówka lat 90) odstraszała inwestorów (w Polsce) ceną. Obecnie, gdy koszt paroizolacji aktywnej nie szokuje, stosowana jest znacznie częściej.

Paroizolację aktywną wykonuje się z folii mającej specyficzną właściwość: w przypadku dużej wilgotności powietrza w pomieszczeniach, zwiększa ona swoją paroprzepuszczalność i jest swoistym zaworem bezpieczeństwa, przez który przenikają niewielkie, kontrolowane ilości wilgoci. W ten sposób, nawet jeśli wilgoć pojawi się, folia przepuszcza ją na zewnątrz w takich ilościach, że nie zagraża innym elementom konstrukcji dachu (nie osłabi właściwości warstwy termoizolacyjnej).

Fot. Marma
Przy montażu paroizolacji aktywnej należy zachować szczególną ostrożność, niezbędne jest szczelne połączenie kolejnych pasów układanej folii (za pomocą taśm samoprzylepnych). Istotnym jest również uszczelnienie miejsc, w których folia łączy się z innymi elementami (np. ściany boczne).

Główne zadania paroizolacji aktywnej

- zapewnienie odpowiedniego mikroklimatu w górnych partiach domu;
- przeciwdziała powstawaniu skupisk pary wodnej i wilgoci za płytami gipsowo-kartonowymi (tzw. Efekt torby foliowej);
- ułatwiają montaż paroizolacji (przy dwóch warstwach) w przestrzeni; utworzonej przez listwy montażowe płyt gipsowo-kartonowych (mogą być układane między warstwami termoizolacji;
- umożliwiają przenikanie pary wodnej do środka pomieszczeń w okresie letnim, dzięki czemu przyspieszają wysychanie termoizolacji dachu (przydatne szczególnie, w przypadku gdy konstrukcja dachu jest nowa).

Współczynnik Sd

Paroprzepuszczalność powłoki w UE określa się za pomocą ekwiwalentnej (równoważnej) dyfuzyjnie grubości powietrza Sd [m]. Liczbowo jest on równoważny oporowi nieruchomej warstwy powietrza o grubości wyrażonej w metrach. Im wartość współczynnika Sd niższa, tym paroprzepuszczalność folii większa, a im współczynnik Sd wyższy, tym folia lepiej blokuje parę wodną.

Fot. Marma
Mniej doskonałym sposobem (od którego obecnie się odchodzi) jest opisywanie paroprzepuszczalności, jako ilość pary wodnej (w gramach) przechodzącej przez 1m² wyrobu w ciągu doby. Warto jednak pamiętać, że duży wpływ na pomiary mają w tym wypadku temperatura i wilgotność względna powietrza.
W warunkach klimatycznych panujących w Polsce wykorzystuje się regulatory przepływu pary o współczynniku Sd 3 m i wyższym. Zewnętrzne membrany dachowe, mają z kolei Sd 0,3 m.

Na koniec warto podkreślić, że niektórzy specjaliści od fizyki budowli uważają paroizolację aktywną oraz „dobudowaną do niej filozofię”, za produkt czysto marketingowy, gdyż całą informację o paroizolacyjności powłoki można odczytać z podanego na produkcie współczynnika Sd.