Fot. Ażur

Pierwsze kryterium- ziarna

Odpowiednie ziarna są podstawą stworzenia każdego materiału ściernego. Wyróżniamy materiały ścierne z ziarnem będącym naturalnym minerałem oraz produkty ścierne będące materiałem chemicznym. Pierwsza grupa obejmuje asortyment, w którym źródłem ziaren naturalnych są przede wszystkim korund, diament, kwarc, szmergiel i krzemień. Dyski z włókniny korundowej, jakie znaleźliśmy m.in. na https://www.azur.com.pl/kategoria-produktu/krazki-scierne/, posiadają doskonałe właściwości ścierne oraz bardzo dużą zdolność dopasowywania się do obrabianej powierzchni. Stąd też rozwiązanie to sprawdza się zarówno w szlifowaniu drewna, jak i metali.

Interesujący wybór rozwiązań, dedykowanych w zasadzie każdego typu powierzchni, znaleźliśmy na https://www.azur.com.pl/. Tutaj wykorzystywanym ziarnem o właściwościach ściernych jest m.in. węglik krzemu, określany jako karborund, czyli najtwardsze i najostrzejsze ziarno o wysokiej zdolności penetracji, nawet przy niedużym nacisku. Dyski ścierne tego typu wykorzystywane są do wygładzania powierzchni szkła, kamienia, tworzyw sztucznych, emalii, gumy, powierzchni lakierowanych, włóknistego drewna, czy metali nieżelaznych.

Z kolei równie powszechny elektrokorund to twarde ziarno dedykowane szlifowaniu ciągliwych materiałów, jak stal oraz twarde drewno. Elektrokorund cyrkonowy przeznaczony jest do obróbki metali. To ziarno posiada dodatkowo właściwości samoostrzące. Podobnie jak najbardziej wydajny wśród ziaren elektrokorund ceramiczny.

Zwróć uwagę na grubość ziaren i spoiwo

Podłożem w dyskach ściernych są najczęściej papier (im lżejszy tym bardziej elastyczny) lub płótno (bardziej wytrzymałe na rozdarcie). Najpowszechniej występujące spoiwa to z kolei spoiwa oparte na syntetycznych żywicach termoutwardzalnych. Mniej popularne rozwiązanie to kleje organiczne wykorzystywane w materiałach do szlifowania ręcznego. Ogólna zasad mówi tutaj, że spoiwa lżejsze dobieramy właśnie do obróbki ręcznej.

W przypadku doboru grubości ziaren, zaleca się rozpoczynanie prac od ziarnek stosunkowo dużych i stopniowego przechodzenia do ziaren drobnych. Dla uzyskania pożądanego stopnia gładkości powierzchni, ważne jest niepomijanie gęstości pośrednich.