Kościół Św. Brygidy w Gdańsku

KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY

Historia gdańskiego kościoła św. Brygidy sięga już XIV wieku. Według źródeł historycznych już około 1350 roku na wschód od parafialnego kościoła św. Katarzyny istniała kaplica pokutnic pod wezwaniem św. Marii Magdaleny. Wiele lat później została ona rozbudowana, a następnie wkomponowana w bryłę kościoła klasztornego. W pobliżu kaplicy, jak głosi czternastowieczna legenda ukazała się Matka Boska, co dało początek wierze w uzdrawiającą moc wody czerpanej ze studni. Przy istniejącej studni i kaplicy stowarzyszenie kobiet pokutujących, zwanych magdalenkami, wiodło pobożny żywot. Te właśnie gdańskie pokutnice stały się pod koniec XIV wieku zaczątkiem klasztoru Brygidek. W 1374 roku w drodze z Rzymu do Szwecji, zatrzymał się w Gdańsku kondukt żałobny z doczesnymi szczątkami założycielki zakonu Najświętszego Zbawiciela. Mieszkańcy Gdańska oddali głęboki hołd zmarłej Brygidzie Szwedzkiej, której sarkofag z relikwiami umieszczono najpierw w kościele Mariackim, a później w kaplicy pokutnic gdzie spoczywały przez około dwa tygodnie. Wydarzenie to zapoczątkowało w Gdańsku kult św. Brygidy, podtrzymywany przez osiadły tu w 1386 r. zakon brygidek. W latach 1396-1397 brygidki zbudowały pierwszy kościółek św. Brygidy, jednona-wowy. Około 1416 r. została dobudowana druga nawa sześcioprzęsłowego dotąd obiektu o przyporach wciągniętych do środka. W 1514 r. dobudowano nawę południową, a następnie chór i zakrystię. W 1587 r. pożar strawił dachy, stropy i wyposażenie. W latach 1602-1604 kościół został odbudowany.

Detal fasady kościoła Św. BrygidyW latach 1396-1397 brygidki zbudowały pierwszy kościółek św. Brygidy, jednona-wowy. Około 1416 r. została dobudowana druga nawa sześcioprzęsłowego dotąd obiektu o przyporach wciągniętych do środka. W 1514 r. dobudowano nawę południową, a następnie chór i zakrystię. W 1587 r. pożar strawił dachy, stropy i wyposażenie. W latach 1602-1604 kościół został odbudowany. W latach 1615-1616 nadano renesansowy wystrój wieży, którą w 1674 r. nakryto hełmem. Ostateczny kształt nadano świątyni i klasztorowi w pierwszej połowie XVIII w. W 1817 r. władze pruskie skasowały zakon brygidek, a po wymarciu ostatnich zakonnic przejęły w 1838 r. zabudowania klasztorne, które w latach 1849-1851 uległy rozbiórce. Sam kościół św. Brygidy stał się od 1840 r. świątynią parafialną. Odnowiono ją niebawem w duchu XIX-wiecznej doktryny konserwatorskiej, wprowadzając m.in. licowanie nową cegłą. W marcu i kwietniu 1945 roku, a więc już po wyzwoleniu miasta, wskutek dewastacji dokonanej przez wojska sowieckie, kościół św. Brygidy został poważnie zniszczony, wskutek czego pozostały jedynie mury oraz część sklepienia w prezbiterium. Wieża, znaczna część dachu i pozostałe sklepienie zwłaszcza w nawie północnej jak i południowej - runęło. Bardzo poważnemu zniszczeniu uległo wyposażenie wnętrza. W 1957 i w 1969 roku to, co pozostało strawiły pożary. W takim stanie ruiny kościoła niszczały do 1970 roku.

Fragment fasady kościoła Św. BrygidyDopiero w 1970 roku po usilnych staraniach czynionych nieprzerwanie od czasu zakończenia II wojny światowej przez stronę kościelną władze państwowe przekazały kościół diecezji, która zajęła się odbudową kościoła. Wielkim nakładem sił i środków w latach 1972 -1974 kościołowi przywrócono jego zabytkowy wygląd. Odbudowano też całkowicie zniszczoną wieżę. W roku 1983 kościół został ponownie konsekrowany. Kościół i parafia, ze względu na swoje bliskie położenie przy Stoczni Gdańskiej, były związane z niezależnym ruchem robotniczym. Ksiądz Henryk Jankowski odprawiał Msze św. podczas strajków w sierpniu 1980 i od tego czasu związał się z „Solidarnością". Przez cały czas walki o wolność narodu w murach kościoła modlono się za Ojczyznę. Tu przybywali nie tylko stoczniowcy i portowcy, ale także przywódcy państw Europy i świata. W 1992 papież Jan Paweł II nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. W 2010 roku rozpoczęła się, dzięki wsparciu Miasta Gdańska, renowacja elewacji zewnętrznej nawy południowej wraz z wieżą, a w roku 2011 renowacja elewacji zewnętrznej trzech stron prezbiterium. W roku 2010 prace objęły 2100m2 powierzchni elewacji, w roku ubiegłym 850m2. Prace konserwatorskie na elewacji ceglanej kościoła zrealizowała firma Aurea Porta, Konserwacja Zabytków. Bezpośrednio przed przystąpieniem do prac renowacyjnych elewacja kościoła była zniszczona, cegła mocno pociemniała - opalona i zabrudzona, chaotycznie uzupełniana a spoiny niepoprawne pod względem parametrów technicznych i estetycznych. Do usunięcia zanieczyszczeń ze zniszczonej powierzchni cegły użyto mączki szklanej aplikowanej w systemie Rotec (niskociśnieniowym agregatem do strumieniowania ścierniwem). Zabieg ten został przeprowadzony niezwykle świadomie. Wykonawca postanowił pozostawić dużą ilość ciemnej patyny usuwając jedynie jej nadmiar. Jest to z pewnością ewenement jeśli chodzi 0 zachowanie dużej ilości nawarstwień i celowe unikanie usuwania spieku pierwotnie zastosowanej cegły.Dla przywrócenia pierwotnych właściwości murów, spoiny 1 cegły oczyszczonej elewacji zostały uzupełnione przez wykonawcę zaprawami renowacyjnymi Fugenmórtel i Restauriermórtel.

Odnowiona fasada dworca PKP w Gdyni

DWORZEC PKP W GDYNI

Gdynia Główna to jedna z największych stacji kolejowych w Polsce. Pierwszy dworzec kolejowy w Gdyni otwarto w 1984 roku. W latach 1923-1926 powstał nowy, murowany gmach w stylu narodowo-dwor-kowym. Po zniszczeniu w czasie II wojny światowej, zbudowano w latach pięćdziesiątych nowy dworzec, według projektu prof. Wacława Tomaszewskiego, autora projektu Domu Bawełny i gmachu Akademii Morskiej w Gdyni. Dworcowe budynki stanowią niespotykane połączenie architektury socrealizmu z przedwojennym modernizmem. W dworcowej poczekalni zachowały się freski z 1957, odsłonięte ponownie w trakcie remontu w 2008, przedstawiające morski krajobraz, polichromia przedstawiająca ciała niebieskie i znaki zodiaku, oraz mozaika przedstawiającą Pegaza na kole PKP. W sierpniu 2008 budynek dworca został wpisany do rejestru zabytków. W 2011 roku rozpoczęto przebudowę gdyńskiego dworca w ramach wielkiego programu rewitalizacji dworców kolejowych Polskich Kolei Państwowych Jest to największa modernizacja dworców od 20 lat! Modernizacje dworców finansowane są z funduszy Unii Europejskiej, budżetu Państwa oraz funduszy własnych PKP. Całkowita wartość inwestycji w Gdyni to 31 mln zł (brutto). Wykonawcą prac była grupa Mostostal Warszawa S.A. Projektanci i inżynierowie Mostostalu mieli za zadanie połączenie zabytkowego charakteru obiektu z nowoczesnymi wymaganiami podróżnych. Prace budowlane prowadzone były w ścisłej współpracy z konserwatorem zabytków. Obiekt, stanowiący przykład gdyńskiej architektury, łączy bowiem cechy stylowe socrealizmu z tradycją modernistyczną i detalami w stylu Art. Deco. Przebudowa objęła wszystkie elementy dworca, wyburzone zostały ściany i posadzki oraz pawilony handlowe w kolumnadzie, łączącej budynek dworca z SKMKą. W hali głównej wymieniono okładziny kamienne, a konserwatorzy zadbali o malowidła ścienne oraz drewniane elementy budynku, które poddano renowacji. W trakcie prac w piwnicy odnaleziono unikatowe fragmenty poprzedniego dworca, zburzonego w czasie wojny. Wymieniono też wszelkie rodzaje instalacji, posadzki, sufity i toalety. Ważnym elementem modernizacji dworca były liczne prace konserwatorskie, izolacja termiczna oraz renowacja elewacji. Ze względu na znajdującą się pod ochroną konserwatorską elewację możliwa była wyłącznie wewnętrzna izolacja termiczna, którą zrealizowano z zastosowaniem systemu Remmers SLP. Podstawowym składnikiem systemu termoizolacji wewnętrznej firmy Remmers są płyty krzemianowo - wapienne SLP. W budynku dworca wykorzystano płyty SLP 25N i 50N, które zamocowano na wewnętrznej powierzchni ścian, używając wodoodpornej zaprawy klejowej Ansetzmórtel SLP. Do wykończenia powierzchni zastosowano mineralną szpachlówkę Schimmel - Sanierspachtel, niewrażliwą na wilgoć i paroprzepuszczal-ną. System Remmers SLP to szybka i skuteczna izolacja termiczna, spełniająca wymogi dotyczące ochrony cieplnej. Działa termoizolacyjnie i hamuje rozwój pleśni, jest przy tym wysoce aktywna kapilarnie ze względu na porowatość sięgającą 84% objętości. System Remmers SLP to niepalny materiał budowlany klasy A1.

- Remmers działa w tym rejonie bardzo intensywnie - podsumowuje Władysław Lisowski, przedstawiciel handlowy Remmers. Na Pomorzu współpracujemy z dobrymi wykonawcami, konserwatorami i projektantami a także inwestorami poszukującymi wypróbowanych i trwałych rozwiązań. Z wykonawcą prac Konserwatorskich na kościele św. Brygidy - firmą „Aurea Porta" z Gdańska działamy na rynku lokalnym już kilkanaście lat. To sprawdzony partner z dużym doświadczeniem w zakresie usług obejmujących wykonawstwo renowacje i konserwacje najróżniejszych obiektów zabytkowych - sakralnych i świeckich. Wyjątkowa precyzja prac kon serwatorskich w połączeniu z dobrą znajomością stosowanych technologii stanowi o sukcesie kolejnych realizacji.