Sprawdziliśmy jak sytuacja pod tym względem wygląda obecnie w większych miastach Polski – w tym celu wzięliśmy średnie ceny mieszkań oferowanych na portalu nieruchomościowym otoDom.pl, i porównaliśmy z danymi nt. średnich wynagrodzeń brutto publikowanych przez wojewódzkie urzędy statystyczne dla tych miast. Co prawda symulacja ta jest w dużym stopniu uproszczeniem (nie bierze pod uwagę dochodów rodziny, a także kosztów jej utrzymania oraz lokalnych specyfik rynków mieszkaniowych), jednak pozwala na sprawdzenie gdzie dostępność mieszkaniowa jest teoretycznie największa oraz czy sytuacja pod tym względem poprawia się, czy też pogarsza.

Najkorzystniejsze wartości omawianego wskaźnika, co nie jest zaskoczeniem, uzyskują miasta regionu śląskiego, najwyższy poziom występuje obecnie w Katowicach, gdzie za przeciętne wynagrodzenie brutto można nabyć średnio niemal 1,4 mkw. mieszkania oferowanego na rynku wtórnym. Na tą sytuację wpływ ma kombinacja dwóch czynników: relatywnie niskich cen na rynku wtórnym oraz jednych z najwyższych średnich wynagrodzeń w grupie największych polskich miast.

Generalnie dostępność mieszkaniowa stopniowo się poprawia na skutek spadających w ostatnim czasie średnich cen na wtórnym rynku mieszkaniowym przy umiarkowanym wzroście wynagrodzeń. Warto zwrócić uwagę na fakt, że w tych miastach, gdzie wynagrodzenia są najwyższe, ceny mieszkań należą do najwyższych w kraju – stąd dostępność mieszkań jest w dużym stopniu ograniczona. Przykładowo w Warszawie jest niższa niż w Białymstoku, czy ponaddwukrotnie gorsza w porównaniu z miastami śląskimi. Najgorszym wynikiem w gronie czołowych rynków mieszkaniowych charakteryzuje się Kraków, gdzie relatywnie wysoki poziom wynagrodzeń nie dorównuje bardzo wysokiemu poziomowi cen z rynku wtórnego miasta. Można zaryzykować zatem twierdzenie, że ceny mieszkań w Krakowie w ujęciu lokalnej siły nabywczej są jednymi z najwyższych w Polsce, przekraczając nawet poziom stolicy.