Fot. Xella-YtongTechnologia produkcji betonu komórkowego ma swoje korzenie w Szwecji. Po pierwszej wojnie światowej, niedobory energii w kraju wymusiły poszukiwanie materiału o wysokich właściwościach termoizolacyjnych i niewielkim koszcie energii potrzebnej do produkcji. Beton komórkowy był odpowiedzią na kryzys. Materiał przypomina poniekąd ceramikę poryzowaną, gdyż jego struktura to miliony porów, które sprawiają, że ma dobre właściwości izolacyjne.

Wytrzymałość betonu komórkowego

Dobre parametry termiczne pozwalają na wznoszenie ścian jednowarstwowych z betonu komórkowego. Nie parametry izolacji cieplnej są jednak najważniejsze. Od tego są wełna mineralna i styropian. Istotną cechą materiału ściennego jest jego wytrzymałość. Wytrzymałość materiału jest równoznaczna z wytrzymałością muru, a to wpływa bezpośrednio na bezpieczeństwo konstrukcji. Wytrzymałość elementów murowych to zdolność do przenoszenia sił ściskających. Jest to stosunek siły, którą mogą przenieść bloczki do powierzchni jej oddziaływania, wyrażana w MPa (N/mm2).

Fot. Xella-Ytong

Co można zbudować z betonu komórkowego?

Bloczki mają różne wymiary, co pozwala na budowanie ścian trój-, dwu-, a nawet jednowarstwowych. Z betonu komórkowego produkuje się:
- bloczki;
- nadproża;
- szalunek tracony (kształtki U);
- płyty stropowe, dachowe i ścienne;
- schody;
- płyty izolacyjne.
Materiał jest lekki, co w przypadku dużych bloczków, znacznie ułatwia i przyspiesza prace związane z murowaniem.

Beton komórkowy jest niepalny oraz odporny na korozję biologiczną. Z tego względu bloczki można stosować w przypadku przegród ogniowych, do budowy kominków, a także jako materiał na ściany piwniczne, obudowę wanien, brodzików. Nas interesują jako budulec ścian zewnętrznych.

Jaki bloczek taka ściana

W zależności od rodzaju ściany inna będzie grubość betonowych bloczków. Przyjmuje się, że dla ściany jednowarstwowej jest to 30 – 40 cm. Przy ścianie dwuwarstwowej warstwa nośna to maksymalnie 30 cm. Podobnie rzecz ma się w przypadku ściany trójwarstwowej, z tym, że tutaj cieńsza będzie warstwa elewacyjna. W przypadku cienkich spoin, ważne jest, aby bloczki miały jednakowe wymiary. Nie wszyscy producenci są w stanie zapewnić pełną powtarzalność elementów.

Stawiając ściany przy użyciu lekkich odmian betonu komórkowego trzeba zwrócić uwagę na dopuszczalne naciski jednostkowe przy obciążeniach punktowych – np. w miejscach osadzenia belek stropowych. W takich miejscach należy układać tzw. poduszkę, betonową lub ceglaną, która rozłoży obciążenie na większą powierzchnię.

Fot. Xella-YtongŚciany z betonu komórkowego ociepla się styropianem i wełną (mur jedno- i trójwarstwowy). Od zewnątrz bloczki wykańcza się zwykłym tynkiem mineralnym (jeżeli nie stosuje się ocieplenia), a od wewnątrz tynkiem gipsowym, bądź płytami gipsowo – kartonowymi. Ściany dwuwarstwowe od strony zewnętrznej wykańcza się tynkiem cienkowarstwowym.

Mocne strony

- izolacyjność termiczna na poziomie pozwalającym na budowane ścian jednowarstwowych;
- lekkość materiału;
- dobrze przenosi obciążenia;
- niepalność materiału.

Słabe strony

- kruchość;
- materiał niepolecany do stosowania poniżej poziomu gruntu;
- izolacyjność akustyczna.