Doświadczenie pokazuje, że znacząca liczba problemów, powstających w trakcie eksploatacji budowli, związana jest z wilgocią. Woda, wykorzystując wszelkie usterki i nieciągłości w warstwach hydroizolacyjnych, wnika do wnętrza konstrukcji. Dodatkowo rozpuszczone w wodzie agresywne związki chemiczne (powstałe np. w wyniku naturalnego procesu gnicia roślin i liści, nawożenia pól, czy też procesów chemicznych) także wnikają wraz z nią w fundamenty, a następnie, na skutek kapilarnego podciągania wilgoci, są transportowane do wyższych części obiektu. Dalszym etapem jest powstawanie widocznych zawilgoceń, wykwitów solnych, przebarwień, łuszczenia się powłok malarskich czy odpadanie tynku, a jeżeli nie przeprowadzi się odpowiednich prac renowacyjno-naprawczych, w dalszej kolejności może dojść do zniszczenia samego muru.

Przy wykonywaniu robót hydroizolacyjnych trzeba zwrócić uwagę na kilka czynników:

- obciążenie wilgocią – wsiąknięcie wody opadowej wystarczająco głęboko w grunt poniżej poziomu posadowienia budynku (wykluczone jest oczywiście występowanie wysokiego poziomu wód gruntowych) wymaga najprostszego typu uszczelnienia – izolacji przeciwwilgociowej, która uniemożliwia kapilarne wnikanie wilgoci w ściany. Zalegający dookoła budynku grunt musi być niespoisty i dobrze przepuszczalny (np. piasek, żwir). Izolację przeciwwilgociową wykonuje się także, gdy nadmiar wody opadowej jest odprowadzany przez drenaż, jednak jego zdolność odprowadzania wody musi uniemożliwiać powstawanie spiętrzeń podczas intensywnych opadów atmosferycznych lub w porach deszczowych roku;
- obciążenie wodą – występuje, gdy na poziomie posadowienia zalegają grunty spoiste (np. glina, margiel, ił), uniemożliwiające szybkie wsiąkanie wilgoci. Powoduje to długotrwałe oddziaływanie spiętrzającej się wody opadowej na ścianę fundamentową. Innym przypadkiem obciążenia wodą jest długookresowe oddziaływanie na fundamenty wody pod ciśnieniem. Sytuacja ta ma miejsce przy poziomie wód gruntowych przekraczających poziom posadowienia. Przy wykonywaniu tego typu izolacji stawia się materiałom oraz wykonawcom robót bardzo wysokie wymagania, uszczelnienie to bowiem musi być skuteczne w najcięższych warunkach;
- konstrukcję budynku – rodzaj fundamentu, występowanie podpiwniczenia, wysokość kondygnacji piwnicznej itp.;
- obecność agresywnych wód gruntowych.

Dopiero po przeanalizowaniu tych czynników, wraz z oceną ukształtowania terenu wokół budynku, należy wybrać odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjno-materiałowe.

Rozwiązania technologiczno-materiałowe marki Weber DEITERMANN pozwalają na wykonanie izolacji w postaci szczelnej wanny, całkowicie oddzielającej budynek od wilgoci lub wody znajdującej się w gruncie.
Podstawowymi składnikami tych systemów hydroizolacyjnych są dwa typy materiałów: mineralne (tzw. szlamy lub mikrozaprawy uszczelniające) oraz grubowarstwowe, modyfikowane polimerami bitumiczne masy uszczelniające (zwane także masami KMB).

Mikrozaprawy uszczelniające weber.tec 824 (Superflex D 1) i weber.tec Superflex D 2 są polimerowo-cementowymi zaprawami, które oprócz cementu zawierają selekcjonowane kruszywo mineralne o uziarnieniu dobranym według specjalnie opracowanej krzywej przesiewu oraz specyficzne dodatki (modyfikowane żywice, związki hydrofobowe itp.). Receptura gwarantuje skuteczne działanie uszczelniające nawet przy niewielkich grubościach warstwy. Elastyczność zaprawy po związaniu zapewniają polimery (tworzywa sztuczne) dodawane w postaci wodnej dyspersji (weber.tec Superflex D 2) lub znajdujące się w składzie suchej zaprawy w postaci redyspergowalnych związków. Dodatkową cechą cementowych mikrozapraw uszczelniających jest możliwość aplikacji na wilgotne podłoża.

W systemach hydroizolacji przyziemia budynków i budowli szlamy weber.tec 824 (Superflex D 1) oraz weber.tec Superflex D 2 pozwalają na wykonanie:
izolacji poziomych i pionowych elementów konstrukcji stykających się lub zagłębionych w gruncie (pierwotnych i wtórnych)
izolacji ław fundamentowych oraz izolacji podposadzkowych
izolacji cokołowych części budynków
izolacji budowli hydrotechnicznych
hydroizolacji przy naporze wody powodującym odrywanie powłoki uszczelniającej od podłoża

Oprócz powyższych zastosowań szlamy weber.tec 824 (Superflex D 1) i weber.tec Superflex D 2 mogą być stosowane jako:
- izolacje basenów, zbiorników retencyjnych, zbiorników przeciwpożarowych,
- izolacje balkonów, tarasów, pomieszczeń wilgotnych i mokrych,
- czasowe uszczelnienia i hydroizolacje wykonywane w trakcie budowy,
- powłoki uszczelniająco-ochronne,
- uszczelnienia przecieków (w systemach z innymi materiałami).

Na tak szerokie zastosowania pozwalają parametry mikrozapraw - weber.tec Superflex D 2 cechuje się przyczepnością do podłoża betonowego powyżej 2,4 MPa, zdolnością mostkowania rys powyżej 1,5 mm, odpornością na działanie ścieków bytowych, mrozoodpornością oraz szczelnością przy ciśnieniu powyżej 0,5 MPa

Innymi własnościami cechują się grubowarstwowe, bitumiczne, modyfikowane polimerami masy uszczelniające, z których wymienić tu należy weber.tec Superflex 10, weber.tec Superflex 100/100 S, weber.tec 906 (Plastikol UDM 2). Są to masy dwuskładnikowe, wiążące na skutek reakcji chemicznej, co powoduje, że są dużo mniej wrażliwe na wpływ warunków atmosferycznych. Pozwala to na znaczne uniezależnienie procesu wysychania powłoki hydroizolacyjnej (i związanego z tym momentu zasypywania wykopów) od pogody. Jest to szczególnie istotne przy wykonywaniu wtórnych hydroizolacji pionowych przy odcinkowym odkopywaniu fundamentów.

Do najważniejszych zalet mas bitumicznych należą:

- bezspoinowość, a co za tym idzie łatwość obrobienia detali, przejść rurowych, dylatacji itp.
- możliwość układania na nieotynkowanych powierzchniach,
- znaczna elastyczność po związaniu (zdolność mostkowania rys rzędu 5 mm),
- znaczna elastyczność w ujemnych temperaturach (zdolność mostkowania rys rzędu 1,5 do 2 mm),
- szybka odporność na opady atmosferyczne (już po ok. 60 minutach od nałożenia),
- możliwość szybkiego zasypania wykopu (po ok. 24 godzinach od nałożenia),
- dobra przyczepność, nie pozwalająca na penetrację wilgoci pomiędzy masą uszczelniającą a podłożem,
- możliwość nakładania także na lekko wilgotne podłoże.

Materiały te stosuje się na ogół do:

- hydroizolacji płyt dennych,
- hydroizolacji fundamentów,
- hydroizolacji dachów zielonych,
- pośrednich uszczelnień pod jastrychami w konstrukcjach tarasów, balkonów, pomieszczeń wilgotnych i mokrych.
Masy są składnikiem systemowych rozwiązań konstrukcyjnych. Mogą być stosowane jako izolacja przeciwwilgociowa lub przeciwwodna, zarówno pierwotna jak i wtórna.

Parametry prawidłowo zastosowanych materiałów systemów hydroizolacji marki Weber DEITERMANN umożliwiają przejęcie oddziaływujących na nie obciążeń (nie chodzi tu tylko o szczelność, ale i o zdolność mostkowania rys, mrozoodporność, przyczepność, odporność na agresywne media itp.). Równie ważne są własności pozostałych materiałów wchodzących w skład systemu, pozwala to na wykonanie innych robót, niezbędnych z technologicznego punktu widzenia (np. dla systemu hydroizolacji balkonów istotne są parametry elastycznej mikrozaprawy uszczelniającej, kleju do okładzin ceramicznych, zaprawy spoinującej i elastycznej masy do wypełnień dylatacji). Materiały stosowane w systemie cechują się tzw. przestrzenią dobrej współpracy, oznacza to, że są kompatybilne ze sobą oraz z podłożem, co przy prawidłowym ich zastosowaniu zapewnia długoletnie zabezpieczenie przed oddziaływaniem wody czy wilgoci oraz czynników atmosferycznych.

Uwaga: nastąpiła zmiana nazw produktów Weber DEITERMANN; w okresie przejściowym, dla łatwiejszej identyfikacji wyrobów, dodatkowo zostanie utrzymana dotychczasowa nazwa (w nawiasie).