1. Materiał izolacyjny – musi wykazywać się możliwie niską nasiąkliwością (jak np. styropian czy XPS).
2. Warstwa zbrojona – zaprawa, z jakiej się ją wykonuje, musi cechować się przyspieszonym wiązaniem; siatka zbrojąca z kolei musi wykazywać się wzmocnioną elastycznością i odpornością na środowisko alkaiczne.
3. Tynk – optymalnym rozwiązaniem jest tynk żywiczny, ponieważ wiąże przez odparowanie wody, a przy tym zmniejsza ryzyko pojawienia się przebarwień. Można przyspieszyć jego wiązanie poprzez dodanie specjalnych środków skracających ten proces o niemal połowę. Jeśli stosujemy przyspieszacz wiązania, wilgotność powietrza podczas nakładania zaprawy nie powinna przekraczać 80 proc.

Fot. Weber
Jesienią i zimą nie powinno się wykańczać elewacji tynkami mineralnymi i farbą fasadową, gdyż wzrasta ryzyko przebarwień. Można je zmniejszyć, gruntując suchy tynk specjalnym preparatem, który oddzieli tynk od farby fasadowej.

Należy pamiętać, że tak tynki żywiczne, jak i mineralne należy nakładać wyłącznie na zupełnie suchą warstwę zbrojoną. Jakiekolwiek zawilgocenie sprawia bowiem, że zmniejsza się przyczepność pomiędzy warstwami. Nie wolno też zapominać o wydłużeniu przerw pomiędzy aplikacjami kolejnych warstw ocieplenia – z uwagi na niskie temperatury i wysoką wilgotność czas ich wiązania jest bowiem wydłużony. Prace warto zacząć od ścian północno-zachodnich, które – ze względu na niewielkie nasłonecznienie - schną wolniej.

Kolejną ważną sprawą jest przechowywanie materiałów – muszą one zostać zgromadzone w suchym i przewiewnym miejscu. Jeśli ulegną zawilgoceniu, obniżą się ich właściwości. Z kolei rusztowanie warto od góry osłonić plandekami, by mocowane do elewacji materiały osłonić przed opadami.