Fot. Weber Leca^®

Między teorią a praktyką

Problem w tym, że deklaracja to nie gwarancja uzyskania w wybudowanym obiekcie określonej izolacyjności. Dlaczego tak się dzieje? Pomiar izolacyjności akustycznej dokonywany jest w warunkach laboratoryjnych. Wzorcowa przegroda wznoszona jest między dwiema komorami. Murowanie nie odbywa się pod presją czasu. Bloczki i pustaki ścienne są łączone na pełną spoinę, poszczególne elementy bardzo dokładnie dociska się do siebie, a połączenia danej ściany z innymi przegrodami (ścianami i stropami) szczelnie się wypełnia. Również masa tynkarska jest nakładana dokładnie i grubą warstwą. Dla tak wykonanej ściany zostaje określony współczynnik Rw. Jego wartość jest następnie pomniejszana o poprawkę C lub Ctr (w zależności od tego, czy ściana jest przegrodą wewnątrz budynku czy na zewnątrz) i odejmuje się 2 dB (za badania w warunkach laboratoryjnych). Ponadto dla przegród wewnętrznych wartość współczynnika zmniejsza się o kolejne 1-6 dB z powodu zjawiska zwanego przenoszeniem bocznym. W efekcie tych działań uzyskiwany jest  R’A1, czyli wskaźnik oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej przegrody wewnętrznej budynku. Wymagania, jakim muszą sprostać przegrody budowlane, są określone w normie PN-B-02151-03:1999. I tak np. ściany wewnętrzne pomiędzy mieszkaniami muszą po wybudowaniu mieć wskaźnik R’A1 nie mniejszy niż 50 dB.

Jak uzyskać komfort akustyczny budynku?

Temat komfortu akustycznego pomieszczeń i nierozerwalnie z nim związanej izolacyjności przegród jest ostatnio bardzo szeroko eksploatowany. W celu zapewnienia optymalnej izolacji akustycznej pomieszczenia od otoczenia, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad wykonawczych:
- dokładnie zapoznać się z wytycznymi producenta wyrobów przed przystąpieniem do pracy z nimi. Ważną sprawą jest sprawdzenie, czy izolacyjność akustyczną gwarantuje połączenie pióro-wpust. Najczęściej najlepszym sposobem murowania, zapewniającym akustyczną izolacyjność przegrody, jest murowanie ścian na tzw. pełną spoinę poziomą i pionową; 
- łączyć ściany przy zastosowaniu wiązań murarskich (sztrab, strzępi), najlepiej zespalając z sobą co drugą warstwę; unikać metalowych łączników;
- odpowiednio wypełnić szczelinę ściany pod stropem: ścianę najpierw z jednej strony tynkujemy, po czym, gdy tynk wyschnie, od drugiej strony w szczelinę wciskamy wełnę mineralną (nie należy używać styropianu ani pianki montażowej) i na koniec tynkujemy ścianę z drugiej strony. Można też zastosować systemowe rozwiązania z taśmami i kitami;
- gniazda i puszki instalacyjne wpuszczane w ścianę nie powinny być instalowane na ścianach między mieszkaniami, w tym samym miejscu, po obu stronach ściany;
- należy pamiętać o doszczelnieniu przepustów instalacji rurowych elastycznymi masami; należy też unikać rur przyłączeniowych grzejników z jednego pionu do dwóch, sąsiadujących przez ścianę mieszkań;
- niedopuszczalna jest zmiana rodzaju tynków wewnętrznych bez zgody projektanta. Zastosowanie np. lżejszego i cieńszego tynku gipsowego na ścianę, na której zalecono tynk cementowo-wapienny, skutkuje obniżeniem masy powierzchniowej nawet o 30–40 kg, a to obniża izolacyjność przegrody;
- w trakcie montażu płyt gipsowo-kartonowych na przegrodach zaprawę należy rozprowadzać na całej powierzchni płyty – pozwoli to uniknąć w przekroju przegrody pustek, które działają jak „pudła rezonansowe”;
- jastrych posadzkowy musi być dokładnie odizolowany taśmami od wszystkich ścian, aby wyeliminować materiałowe przenoszenie boczne z podłogi na ścianę.

Fot. Weber Leca^®

Keramzytobeton - pewność izolacyjności akustycznej

Nie wszystkie materiały do budowy ścian spełniają wymagania w zakresie izolacyjności akustycznej. Bloczki z keramzytobetonu, które od kilku lat stosuje się do budowy ścian między mieszkaniami, jako nieliczne mogą osiągnąć wskaźnik R’A1 ≥ 50 dB przy grubości ściany 18 cm + tynk. System budowania na bazie Leca^® KERAMZYTU zapewnia odpowiednią izolacyjność akustyczną osiągnięto dzięki dwóm typom bloczków o takich samych wymiarach (38 x 18 x 24 cm), lecz różnym ciężarze. Wykonana z nich surowa ściana o grubości 18 cm jest najmniejszej grubości przegrodą, która po otynkowaniu dowolnym tynkiem spełnia wymagania izolacyjności akustycznej dla ścian między mieszkaniami.

Bloczki dostępne są w dwóch wersjach: lżejszej o wadze 23 kg pod tynk cementowo-wapienny oraz cięższej o wadze 26 kg pod tynk gipsowy.

Fot. Weber Leca^®
Po obustronnym otynkowaniu tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 1,5 cm masa ściany zwiększa się o 57 kg/m². Z kolei standardowy tynk gipsowy o grubości 1 cm to dodatkowo zaledwie 20 kg/m². Różnica (37 kg/m²) najczęściej stanowi kilkanaście procent ciężaru całej przegrody, a zmniejszenie ciężaru nieuchronnie prowadzi do pogorszenia izolacyjności akustycznej ściany.

Fot. Weber Leca^®
Tabela przedstawia wyniki badań akustycznych dla ściany wykonanej z lżejszych bloczków Termo Optiroc 18 o wadze 23 kg, pokrytej tynkiem cementowo-wapiennym, oraz cięższych bloczków Optiroc 18 g, na którą położono tynk gipsowy.

Atutem ścian z keramzytobetonowych bloczków Termo Optiroc jest ich mniejsza grubość – zaledwie 20-21 cm – podczas gdy ściany wykonane z innych materiałów mają najczęściej grubość 27-28 cm. Różnica 7 cm grubości tylko na jednej ścianie pozwala uzyskać dodatkową powierzchnię użytkową w całym mieszkaniu i bloku.

Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię – wykonawstwo! Ma ona ogromny wpływ na ostateczną izolacyjność akustyczną przegród i komfort przebywania w pomieszczeniach. Błędy na etapie robót - nieszczelne spoiny, niewłaściwa izolacja pod stropem, niestaranne połączenie murów czy zbyt cienka warstwa tynku – niosą ryzyko obniżenia izolacyjności akustycznej nawet o kilka decybeli.