Fot. kratki.pl

Jak to działa

Drewno „wprawia kominek w ruch”. Uzupełniane na bieżąco, powoduje, że kominek ogrzewa zimne powietrze napływające z zewnątrz. Obudowa kominka i okapu, izolowane od wewnątrz wełną mineralną, ograniczają straty ciepła do minimum. Przez wyloty znajdujące się w górnej części okapu, ciepłe powietrze przedostaje się na zewnątrz, grzejąc pomieszczenie, w którym znajduje się kominek. Wędruje również dalej, przewodami wentylacyjnymi i dociera do filtra znajdującego się nad kominkiem. Tutaj zostaje oczyszczone z kurzu, a następnie przedostaje się do innych pomieszczeń np. dzięki turbinie, która wprowadza je w ruch.

System DGP na dwa sposoby

Pierwszy z nich nazywany jest grawitacyjnym. Pozwala on na ogrzanie pomieszczeń sąsiadujących z miejscem, w którym ustawiony jest kominek lub znajdujących się bezpośrednio nad nim. Jednak w takiej sytuacji powietrze nie będzie docierało do pomieszczeń w równych ilościach. Znaczna jego większość „powędruje” do góry. System ten najlepiej sprawdza się w niewielkich domach, gdzie kominek znajduje się w centrum. Powietrze można rozprowadzać grawitacyjnie, ale pod warunkiem, że poziome odcinki rur nie są dłuższe niż 3 – 4 m. Ważna rzecz, to wpływ ruchów powietrza w domu na działanie ogrzewania. Przeciąg zaburzy jego wędrówkę. Istotne będą również zmiany ciśnienia.

Fot.Model Mila 24, kratki.pl
Jeśli pomieszczenia otaczające to z kominkiem są rozległe, albo jest ich więcej, sensownym będzie mechaniczne rozprowadzenie powietrza za pomocą turbiny. Ten sposób, oprócz gwarancji, że powietrze dotrze tam, dokąd sobie życzymy, oferuje również możliwość regulacji temperatury.

Warunkiem sprawnego funkcjonowania DGP jest swoboda przepływu powietrza. By zapewnić tę swobodę, stosuje się tzw. system otwarty lub zamknięty. Pierwszy polega na tym, że montuje się kratki w drzwiach, wierci otwory albo podcina dolne krawędzie skrzydeł drzwiowych.

Fot.Model Zuzia15 DECO, kratki.pl
System zamknięty polega na doprowadzeniu do każdego pomieszczenia, które chcemy ogrzewać, dwóch rur. Jedna wprowadza ciepłe powietrze, druga odprowadza schłodzone powietrze. System ten eliminuje konieczność montowania kratek w drzwiach oraz wiercenia otworów. Jednak tak, jak w systemie otwartym, nadal pozostaje nierozwiązany problem rozprzestrzeniania się kurzu i przykrych zapachów.

Trzeba zdać sobie sprawę, że ogrzewanie DGP wymaga nadzoru i uzupełniania na bieżąco opału. Nie ma nas w domu – nie ma ogrzewania. Wiąże się to z dłuższym czasem oczekiwania na komfort ciepła odczuwalny w pomieszczeniach.

Montaż rur

W systemie ogrzewania powietrzem stosuje się najczęściej rury aluminiowe. W zależności od konstrukcji domu ich montaż wygląda nieco inaczej:
-Jeśli montujemy rury w domu parterowym, z nieużytkowym poddaszem, rury rozprowadza się na strychu, a wyloty ciepłego powietrza przepuszcza się przez sufit. Rury na poddaszu nieużytkowym warto ocieplić warstwą izolacji np. z wełny mineralnej. Zapobiegnie to stratom ciepła powietrza, które wędrowałoby przez nieogrzane pomieszczenia.
-W przypadku sufitu podwieszanego, rury można poprowadzić bezpośrednio nad nim.
- Jeśli stropy w naszym domu wykonane są z pustaków, do przeprowadzenia rur można wykorzystać kanały, jakie się w nich znajdują.
Jeśli na system DGP decydujemy się w wyremontowanym domu, możemy rozprowadzić rury, układając je po wierzchniej stronie ścian i przykryć płytami gipsowo-kartonowymi.

Filtr

Ważnym elementem, jeśli nie niezbędnym, w systemie DGP będzie filtr, który pochłania kurz wędrujący z powietrzem cyrkulacyjnym. Filtr taki musi być łatwo dostępny, gdyż wymaga okresowego czyszczenia. Sensowym wyborem będzie filtr z metalowym wkładem, z tego względu, że cechuje się odpornością na wysoką temperaturę.

Wentylatory

To element niezbędny, w systemie cyrkulacji wymuszonej. Wentylatory montuje się na dwa sposoby: pierwszy - na wlocie powietrza do kominka i jest to tzw. turbina zimna. . Drugi sposób to instalacja turbiny ciepła, którą umieszcza się na wylocie powietrza z kominka. Ta z kolei wypycha ogrzane powietrze .