Fot. MSGłównym zadaniem stolarki jest skuteczna ochrona przed czynnikami zewnętrznymi oraz zapewnienie komfortowych warunków w pomieszczeniu. Okna powinny być też funkcjonalne, wygodne w użytkowaniu, trwałe i dopracowane pod kątem wzornictwa. Jeśli zależy nam na znalezieniu produktu, który zaspokoi te oczekiwania, należy dokładnie przyjrzeć się elementom składowym okna. Jego właściwości użytkowe, takie jak akustyka, szczelność, odporność na włamanie czy ochrona przeciwsłoneczna, są bowiem wypadkową wszystkich zastosowanych w nim rozwiązań.

Rama czy szyba?

O izolacyjności termicznej okna decydują nie tylko właściwości zastosowanego oszklenia ale także ramy. W najbardziej popularnym oknie dwuskrzydłowym, którego wymiary wynoszą mniej więcej 1,5 na 1,5 metra, około 60% jego powierzchni stanowi szyba i aż 40% profil, dlatego nie można zbagatelizować wpływu ramy. Ponieważ szyba przeważnie ma większą powierzchnię łatwiej jest uzyskać lepszy wypadkowy współczynnik izolacyjności cieplnej Uw dla całego okna stosując lepszą szybę. Niższy współczynnik izolacyjności cieplnej wkładu szybowego Uf uzyskuje się poprzez zastosowanie szklenia wielokomorowego. Stosując wkład dwukomorowy (trójszynowy), zamiast jednokomorowego (dwuszynowego) można poprawić Uf nawet o 50%, a parametry całego okna nawet o 40%. O energooszczędności profilu decyduje cała jego konstrukcja: szerokość, liczba i grubość poszczególnych komór oraz rodzaj zastosowanego wzmocnienia dlatego znacznie trudniej – drożej jest uzyskać na tym polu poprawę izolacyjności. - Należy jednak pamiętać, że nawet najlepsza szyba zamontowana w niskiej jakości ramie nie wyeliminuje tzw. mostków termicznych. Są to punkty, w których okno pozostaje zimne, przez co dochodzi do wychłodzenia powierzchni profili, a nawet do kondesacji czyli osadzania się wilgoci - tłumaczy Artur Głuszcz z firmy MS więcej niż OKNA. Poza współczynnikami izolacyjności szyby oraz ramy, na energooszczędność okien wpływ maja także inne elementy, jak choćby rodzaj ramki zastosowany w szybie, rodzaj okuć, gęstość zaryglowania. Zbyt rzadko rozmieszczone mogą powodować, że okno nie będzie szczelne. Gdy skrzydło nie jest należycie dociśnięte do ościeżnicy dochodzi do przewiewów a więc niekontrolowanego napływu zimnego powietrza.

Antywłamaniowe, pod każdym względem

Na akustykę okien, czyli zdolność do tłumienia dźwięków dochodzących z zewnątrz, wpływa nie tylko szyba, ale też konstrukcja ramy i skrzydeł, zastosowane uszczelki, a nawet sposób montażu. Podobnie o tym, że okna są antywłamaniowe decyduje całość zastosowanych rozwiązań. Nawet najbardziej wytrzymała na obciążenia mechaniczne szyba, nie będzie stanowiła przeszkody dla złodzieja, jeśli będzie mógł z łatwością podważyć okucia w oknie. Nawet najlepiej zabezpieczone okno nie spełni swojego zadanie jeżeli będzie można je łatwo wyjąć ze ściany. Aby zwiększyć bezpieczeństwo, stosuje się rygle grzybkowe oraz zaczepy antywyważeniowe. Istotny jest nie tylko rodzaj zastosowanych okuć, ale także częstotliwość ich rozmieszczenia. Im więcej punktów ryglujących znajduje się na oknie, tym więcej wysiłku wymaga sforsowanie go przez złodzieja. Doświadczony włamywacz umiejętnie manewrując śrubokrętem, potrafi przestawić rygiel i otworzyć okno z zewnątrz. Zastosowanie klamki z mechanizmem blokującym okucia, stanowiącej nieodzowne wyposażenie antywłamaniowe, skutecznie to uniemożliwi. Pomocne w ocenie antywłamaniowości są klasy bezpieczeństwa stolarki określone według normy PN-ENV 1627 od RC1 do RC6 przy czym na rynku można spotkać okna w klasach RC1 i RC2 rzadziej RC3 (głównie okna stalowe i aluminiowe oraz drewniane) Klasy RC4 do RC6 są to specjalistyczne, indywidualne konstrukcje, które są w stanie wytrzymać nawet atak przy użyciu materiałów wybuchowych.

Nawet, jeżeli stolarka w naszym domu ma spełniać określoną funkcję - nie powinniśmy traktować tego jako jedynego kryterium jej wyboru. Wyposażenie okna w funkcje antywłamaniowe nie oznacza, że musimy zrezygnować z dobrej izolacji termicznej, akustycznej czy też ochrony przed nadmiernym nasłonecznieniem.