Wyrazisty styl, pełen prostoty i zamierzonych paradoksów to ogród w stylu Zen. Prostą kompozycję ogrodu zamykają wykonane z betonu architektonicznego kubiki Libet STAMPO. Pozostałą przestrzeń wypełniają drobne otoczaki oraz soczysta zieleń roślin. Symbol wody staje się jego głównym bohaterem. Układ kamieni nie powinien być przypadkowy, ponieważ ma on znaczenie symboliczne. Przemyślana kompozycja żwiru, skał i pustej przestrzeni potrafi wpływać na podświadomość człowieka. Ogród Libet Design.
Niechęć do zbędnych upiększeń, przesadzonej dekoracyjności jest konsekwencją postawy zen wobec świata polegającej na akceptacji rzeczy takimi jakie one są. Kompozycje roślin i skał charakteryzują się niezwykłą harmonią i elegancją a jednocześnie szacunkiem do natury. Zaprojektowany w ten sposób ogród staje się dla jego użytkowników odskocznią od stresu, pośpiechu i problemów związanych z wykonywaniem codziennych obowiązków. Spokój emanujący z aranżacji w stylu Zen wycisza umysł i skłania do medytacji.

Ogród Zen charakteryzuje brak strumyków, sadzawek, które zastąpione zostają przez przemyślany układ żwiru, skał i… pustej przestrzeni – tłumaczy Joanna Skrzypek, architekt krajobrazu, designer i projektantka w firmie Libet. - Paradoksalnie, choć nieobecna fizycznie, w aranżacji woda pojawia się symbolicznie, w postaci szafirowego szkła uwięzionego w gabionach. W ten zaskakujący sposób, woda staje się głównym bohaterem suchego z założenia ogrodu.

Splitowane (łamane)Palisady Completto pełnią funkcję krawężników. Ułożone poziomo słupki w wyraźny sposób wyznaczają granice ogrodu.Oszczędność środków wyrazu, ale jednocześnie ich wyrazistość to kolejna cecha ogrodu Zen. Z tego właśnie powodu jego prostą kompozycję zamykają dosyć duże, jasne, wykonane z betonu architektonicznego kubiki. Pozostałą przestrzeń wypełniają drobne otoczaki oraz soczysta zieleń roślin. Swoboda traw została jednak ograniczona ułożonymi poziomo i bezpośrednio na ziemi splitowanymi palisadami. Powstałe w ten sposób krawężniki utrzymują porządek i powstrzymują rośliny przed „ucieczką” z wyznaczonego dla nich miejsca.