Zaletą miedzi jest większa przewodność, zdecydowanie mniejsze ryzyko utleniania się i luzowania połączeń, możliwość stosowania przewodów o mniejszych średnicach. Wewnętrzna instalacja elektryczna realizowana jest przede wszystkim z przewodów o przekroju 2,5 i 4 mm2.

Sposoby układania instalacji: 

- pod tynkiem - w kilkucentymetrowych, wykutych w ścianie bruzdach; mocuje się w nich elastyczne bądź sztywne rurki lub kanały instalacyjne, umieszcza w nich przewody, a następnie przykrywa tynkiem - trzeba wykonać plan instalacji, łatwo wymienić przewody bez konieczności kucia ścian; 

- w tynku - najczęściej są w ten sposób układane płaskie przewody wielożyłowe; mocuje się je klejem, małymi gwoździkami, specjalnymi zszywkami itd. do ściany przed jej wykończeniem; ponieważ po wykonaniu warstwy dekoracyjnej przestają być one widoczne, konieczne jest prowadzenie ich wyłącznie w liniach poziomych i pionowych oraz w określonych odległościach od sufitu i podłogi; zalecane jest zrobienie planu z naniesionym przebiegiem instalacji, by łatwo było ją zmodernizować; 

- na wierzchu muru - przy podłodze, przy suficie itp.; prowadzone są najczęściej w kanałach albo listwach instalacyjnych; to dobre rozwiązanie, gdy pojawia się konieczność przeciągnięcia przewodów po wykończeniu ścian; w listwach i kanałach mocowanych przy podłodze, wokół ościeżnic drzwi i okien można także zamontować gniazda wtyczkowe, łączniki lub oświetlenie miejscowe; osłony (listwy, kanały) dostępne są w szerokiej gamie kolorystycznej i bogatym wzornictwie, można je więc bez trudu dopasować do architektury wnętrza. 

W miejscach rozgałęzień przewodów montuje się puszki. Puszki podtynkowe mogą mieć dowolny kształt: okrągły, kwadratowy, prostokątny. Coraz powszechniej, szczególnie w dużych pomieszczeniach, jak np. salon, planuje się gniazdka w podłogach, by bez problemu podłączyć dowolny sprzęt w pewnej odległości od ścian bez konieczności prowadzenia przewodów na powierzchni. Przewody do nich doprowadza się w ułożonych w podłodze rurkach, listwach lub kanałach. Puszka taka ma przekrój kwadratowy albo prostokątny i uchylną z reguły pokrywę. Jest bardzo estetyczna - można ją wykończyć tym samym materiałem, którym wykończona jest cała podłoga, więc - jeśli nie korzystamy z gniazdka - jest ono niewidoczne. 

Rozwiązaniem, które z biur trafiło do domów, jest zastosowanie telebloków, czyli listew zasilających, montowanych na stałe np. na kuchennym blacie. W pozycji schowanej widoczna jest jedynie szczelina, przez którą przeprowadzone są kable zasilające urządzenia. Po wysunięciu ujawnia się estetyczna wieżyczka z gniazdkami elektrycznymi i, w razie potrzeby, teleinformatycznymi.