Jego jakość wyraźnie poprawiła się w okresie międzyspisowym. Tym niemniej mimo iż powstają coraz bardziej wyszukane apartamentowce, spora cześć Polaków nadal mieszka w kiepskich warunkach. Na wstępie warto zaznaczyć, że jakość polskiego zasobu mieszkaniowego jest przedmiotem stałych badań prowadzonych przez GUS, których efektem są coroczne raporty nt. gospodarki mieszkaniowej. Badania te są jednak zdecydowanie mniej kompleksowe i zakrojone na mniejszą skalę niż Narodowe Spisy Powszechne. Dopiero spisy ukazują faktyczny obraz zasobu mieszkaniowego. Porównanie danych z 2002 i 2011 r. prowadzi do wniosku, że jakość zasobu mieszkaniowego znacząco się poprawiła.

W okresie międzyspisowym zwiększyła się liczba mieszkań wyposażonych w instalacje: wodociąg, ustęp, łazienkę, ciepłą wodę, gaz z sieci i centralne ogrzewanie. W wyniku działań podejmowanych przez władze samorządowe w latach 2002-2011 zmniejszyły się dysproporcje pomiędzy miastem a wsią w wyposażeniu zasobów mieszkaniowych w instalacje techniczno-sanitarne.

Fot. EmmersonProblem mieszkań określanych mianem substandardowych pozostał nierozwiązany.
Z danych spisowych z 2011 r. wynika, że wielkość tego segmentu szacowana jest na około 1,3 mln lokali.
Mieszkania substandardowe stanowią ponad 10% całkowitego krajowego zasobu. Niejednokrotnie stan techniczny takich obiektów sugerowałby, że nie nadają się one już do zamieszkania, a rozkład lokali oraz ich funkcjonalność nie pozwalają na skuteczne zaspokojenie potrzeby mieszkaniowej. Przykładem mogą być tutaj nadal spotykane budynki z jedną toaletą oraz łazienką na piętrze, przypadającą na kilka mieszkań.

Niestety w takich wypadkach niejednokrotnie właściciele nie posiadają środków wystarczających na renowację tego rodzaju obiektów. Z drugiej zaś strony, mieszkającej w nich ludności często nie stać na opłatę wyższych czynszów, aby pokryć koszty przekształcenia ich do stanu zapewniającego godziwe użytkowanie. Ponadto warunkiem przeprowadzenia generalnego remontu w takich budynkach jest nieraz spełnienie wymogów konserwatora zabytków, które mogą znacznie podnieść koszta renowacji, skutecznie ją uniemożliwiając.