Fot. Flickr
Dach odwrócony to pole do popisu dla inwestora i projektanta. Chodzi o to, że w przypadku dobrze znanego dachu płaskiego z wykończeniem papowym nie wykorzystamy przestrzeni dachu w celach użytkowych. Papa to materiał o niskiej żywotności (jeżeli po niej chodzimy). Dlatego myśląc o dachu jako o przestrzeni zagospodarowanej, trzeba pomyśleć nad dachem odwróconym. Wykończeniem takiego dachu może być warstwa żwiru lub płytek (w przypadku uzyskania tarasu), lub warstwa ziemi (jako „fundament” dachu zielonego).

Jak układać dach odwrócony?

Układając warstwy dachu odwróconego, zaczynamy od hydroizolacji, którą instaluje się bezpośrednio na konstrukcji. Kolejna, to izolacja termiczna, która musi być wykonana z materiału odpornego na wilgoć. Sprawdzi się polistyren ekstrudowany, który różni się od zwykłego styropianu lepszymi parametrami cieplnymi i mechanicznymi oraz bardzo niską nasiąkliwością. Na warstwę termoizolacji układa się, przepuszczającą wilgoć i parę wodną, geowłókninę. Warstwa górna, dociskowa, to żwir, płyty chodnikowe lub ziemia z roślinnością. Zapobiega ona przesuwaniu się i podrywaniu przez wiatr izolacji.

Fot. Flickr

Pokrycie dachu a jego przeznaczenie

Dach można pokryć warstwą żwiru (minimum 5-centymetrową), która z jednej strony dociska warstwy do konstrukcji dachu, z drugiej – zwiększa powierzchnię parowania wody deszczowej. W przypadku, gdy na dachu miałby powstać taras, na kilkucentymetrowej warstwie żwiru gruboziarnistego układa się płyty chodnikowe (betonowe lub z kamienia). Gdy zamarzyło nam się mieć zielony dach, należałoby na warstwie drobnego żwiru, ułożyć geowłókninę odporną na rozrywanie przez korzenie i wysypać na nią kilkucentymetrową warstwę ziemi roślinnej.

Zaletą dachów odwróconych jest fakt, iż izolacja przeciwwilgociowa nie jest wystawiona na czynniki zewnętrzne. Warstwy, pod którymi jest ułożona, chronią ją przed uszkodzeniami mechanicznymi i szkodliwym oddziaływaniem atmosfery (duże i gwałtowne zmiany temperatury, promieniowanie ultrafioletowe).

Konstrukcje dachów w systemie odwróconym dzielą się na ciężkie i lekkie. Jeśli konstrukcję nośną dachu stanowi płyta żelbetowa, wtedy mówimy o dachu ciężkim. Powinien przenosić obciążenia od warstwy żwiru o grubości 5 - 8 cm lub od kolejnych warstw i pokryć tarasów, dachów zielonych, parkingów dachowych. Dachy lekkie, to dachy o dużej rozpiętości, przenoszące obciążenie wynoszące 25 kg/m2.

Rodzaje dachów odwróconych:
dachy zielone;
ciągi piesze;
trakty jezdne;
tarasy nad pomieszczeniami;
dachy o nawierzchni żwirowej.

Fot. Flickr

A co z systemem odprowadzania wody?

Dach odwrócony nie może być całkowicie pozbawiony instalacji do odprowadzania wody. W przypadku długotrwałych ulew woda mogłaby przelewać się przez krawędzie dachu, bądź w przypadku krótkich okresów suchych mogłaby nie zdążyć odparować, co w konsekwencji prowadziłoby do jej zalegania na dachu. Rozsądnym więc wydaje się, by uzbroić dach we wpusty odwadniające, orynnowanie bądź rury przelewowe, które miałyby służyć jako „plan b”, w przypadku nadmiaru wody.