W celu uzyskania podwyższonych właściwości akustycznych, wśród tych pierwszych szczególnie zaleca się wykorzystanie stelaży z profili o większej szerokości (70-100 mm), co umożliwia wypełnienie wnętrza konstrukcji większą ilością materiału izolacyjnego. Innym rozwiązaniem skutecznym z punktu widzenia izolacyjności dźwiękowej będzie montaż okładzin gipsowo-kartonowych do dwóch osobnych szkieletów, dzięki czemu jeszcze mocniej ograniczymy ryzyko powstawania bezpośredniej drogi przenoszenia dźwięków.

Krok po kroku:

1. Dobór izolacji

Dobór odpowiedniego materiału izolacyjnego ułatwiają wytyczne Instytutu Techniki Budowlanej, w tym m.in. Zasady oceny i metod zabezpieczeń akustycznych przegród wewnętrznych w istniejących budynkach mieszkalnych (ITB 346/97), które mówią: Nie należy stosować warstwowych ustrojów izolacyjnych ze styropianem, ponieważ powoduje on pogorszenie izolacyjności ściany, a także wpływają niekorzystnie na boczne przenoszenie dźwięku. Prowadzi to do znaczącego pogorszenia izolacyjności akustycznej między pomieszczeniami. W przypadku konstrukcji szkieletowych, takich jak lekkie ściany działowe z poszyciem płytami g-k, najlepiej sprawdzają się sprężyste płyty z wełny kamiennej. – Ze względu na włóknistą strukturę oraz doskonałe właściwości pochłaniania dźwięków, wełna kamienna zapewnia znakomitą izolację od zewnętrznych źródeł hałasu przenoszonych ścianami i dachem, jak również od wewnętrznych hałasów przenoszonych przez ściany działowe, stropy kondygnacyjne i sufity – wskazuje Adam Buszko, ekspert firmy Paroc, producenta izolacji z wełny kamiennej.

Mierzenie rozstawu, Fot. Paroc

2. Kluczowy detal – podkładka akustyczna

Montaż ścianki działowej zaczynamy od wyznaczenia jej przebiegu na przylegających konstrukcjach pionowych i poziomych, pamiętając o zachowaniu przerw na stolarkę drzwiową. Pod profilami obwodowymi U mocowanymi do podłogi i stropu, jak również pod skrajnymi profilami pionowymi C, które przykręcimy do sąsiadujących ścian, koniecznie wykonujemy podkładkę akustyczną o grubości 1 cm. Wykorzystać możemy taśmę uszczelniającą, piankę montażową lub – szczególnie w przypadku większych nierówności podłoża – paski z wełny kamiennej, które zabezpieczą przegrodę przed przenoszeniem dźwięków przez newralgiczne połączenia ścianki z innymi konstrukcjami budynku. Powstałą szczelinę wypełnimy pianką montażową dopiero na etapie wykańczania. Ważne: jeżeli wykonujemy szkielet z profilami podwójnymi, podkładkę akustyczną mocujemy także pomiędzy rzędami kolejnych profili pionowych. W tym celu rozmieszczamy wzdłuż nich co ok. pół metra paski o długości 10 cm.

3. Montaż profili obwodowych

Obwodowe profile poziome i pionowe mocujemy po otynkowaniu sąsiadujących ścian i stropów, aby uniknąć ewentualnego zabrudzenia lub zawilgocenia płyt okładzinowych. Planujemy rozmieszczenie poszczególnych wkrętów w odległości odpowiadającej zaleceniom producenta konstrukcji szkieletowej (zazwyczaj max. co 100 cm) oraz na bieżąco kontrolujemy ustawienie profili za pomocą poziomicy. Kolejne profile pionowe wkładamy w profile poziome – odpowiednio dolne, a następnie górne – wstępnie, bez mocowania, zachowując rozstaw zgodnie z instrukcjami producenta oraz pamiętając o wykonaniu dodatkowych profili słupkowych stanowiących krawędź dla ewentualnego otworu drzwiowego.

Dopasowanie izolacji do profili, Fot. Paroc

4. Wykonanie okładziny g-k po jednej stronie ściany

Okładziny mocujemy do profili pionowych, uważając aby nie umieścić wkrętów zbyt głęboko w płycie g-k i nie przeciąć warstwy papieru – w tym celu możemy użyć wkrętarki elektrycznej z ogranicznikiem głębokości wiercenia. Rozstaw wkrętów, zależny od grubości i liczby warstw okładzin, należy wykonać zgodnie z zaleceniem producenta, niemniej zawsze musimy pamiętać o przesunięciu spoin pomiędzy poszczególnymi płytami okładzinowymi. Ponieważ sztywne połączenie mogłoby powodować zbyt duże obciążenie ścianki działowej, nie może ona stykać się od góry ze stropem. Aby konstrukcja mogła pracować i amortyzować obciążenia idące z góry, płyt okładzinowych nie przykręcamy do poziomych profili obwodowych. Zamiast tego pozostawiamy szczeliny – odpowiednio 10 mm pomiędzy podłogą a dolną krawędzią płyt oraz 5 mm pomiędzy stropem a górną krawędzią płyt.

5. Instalacje elektryczne a kwestia akustyki

Istotnym, choć czasem bagatelizowanym elementem wpływającym na izolacyjność akustyczną ścianek działowych jest odpowiednie zamocowanie i zaizolowanie przejść instalacyjnych. Planując rozłożenie elektryki wewnątrz przegrody należy pamiętać, aby wszelkie puszki, gniazda i przełączniki montowane po obu stronach ściany nie zostały umieszczone bezpośrednio naprzeciwko siebie – w przeciwnym razie osłabimy parametry akustyczne samej konstrukcji. Puszki elektryczne możemy montować przed lub po zamocowaniu płyt okładzinowych do profili, aczkolwiek w obu przypadkach należy je uszczelnić masą szpachlową bądź odpowiednią zaprawą gipsową. Uszczelnienie tego typu możemy pominąć, jeżeli grubość izolacji akustycznej z wełny kamiennej znajdującej się po obu stronach zabezpieczanych elementów będzie przekraczać 30 mm.

Montaż izolacji, Fot. Paroc

6. Izolacja akustyczna ścianki działowej

Po przytwierdzeniu okładzin z jednej strony ściany przystępujemy do kluczowej części – montażu izolacji akustycznej wewnątrz przegrody. Od tego, jak prawidłowo zostanie wypełniona przestrzeń konstrukcji, zależeć będzie to, czy dana przegroda spełni swoją rolę jako przegroda dla dźwięków powietrznych. Dobór odpowiedniej grubości i szerokości płyt izolacyjnych zależy od specyfiki zastosowanego szkieletu. Jeśli chodzi o grubość, wełna nie powinna dotykać materiału okładzinowego, gdyż obniży to izolacyjność akustyczną ściany. Dlatego też, przykładowo w przypadku profili C100 powinniśmy stosować wełnę o grubości 80 mm. Odwrotna sytuacja tyczy się szerokości. – Płyty takie jak PAROC UNS 37z montowane pomiędzy poziomymi belkami lub pionowymi profilami ścianek działowych, powinny posiadać naddatek na szerokości w wysokości około 2 cm w stosunku do dystansu między profilami – radzi Adam Buszko. – Dzięki wysokiej elastyczności, wełnę kamienną łatwo wpasowujemy pomiędzy elementy konstrukcji, wypełniając puste przestrzenie skuteczniej, niż sztywne płyty piankowe, które mogłyby obniżać skuteczność akustyczną całości – dodaje ekspert Paroc.

Montaż płyt izolacyjnych, Fot. Paroc

7. Montaż okładziny po drugiej stronie ściany

Po zamocowaniu izolacji wewnątrz przegrody wedle powyższych wytycznych przystępujemy do przykręcenia okładziny po drugiej strony ściany, co wykonujemy w sposób analogiczny do pierwszej. Jeżeli wykonywana ścianka działowa charakteryzuje się dużą wysokością, płyty montujemy po obu stronach w tym samym czasie, dzięki czemu unikniemy ewentualnych deformacji materiału. W przypadku, gdy wysokość ściany przekracza długość płyty w pionie, docinane i dostawiane fragmenty okładziny nie powinny być krótsze, niż 30 cm – w takim układzie dosztukowane fragmenty układamy w sposób naprzemienny, raz u góry, raz od dołu. Po przymocowaniu ostatniego wkręta, ściana zyskuje końcową stabilność – pozostaje nam już tylko przeszpachlowanie spoin oraz wykończenie samej okładziny g-k.