Fot. MGN Pracownia ProjektowaFot. MGN Pracownia Projektowa
Do łazienki nie każde drewno się nadaje. Najlepiej sprawdzają się tzw. gatunki twarde i tłuste, które dobrze znoszą kontakt z wodą – nawet gdy często są zalewane, nie chłoną wilgoci, a w rezultacie nie paczą się i nie gniją. Należą do nich tek i iroko, z których robiono statki, jachty i łodzie, a także merbau i inne drewno pochodzące z lasów deszczowych. Z rodzimych gatunków można wybrać dąb albo modrzew, dzisiaj mniej popularny, a kiedyś wszechobecny w budownictwie.

Fot. MGN Pracownia ProjektowaFot. MGN Pracownia Projektowa
Wybrano zaolejowane deski iroko i położono je tak, jak na jachtach, tzw. szczeliny między nimi wypełniono elastomerem, elastycznym tworzywem, które nie pęka. Woda więc nie wnika pod drewno.
Oczywiście, drewnem nie wykańcza się całego wnętrza (łazienka to nie sauna!). Robi się z niego meble i blaty, a także kładzie na fragmentach ścian, np. na ściance instalacyjnej podwieszonego sedesu oraz na podłodze czy obudowie wanny. Najlepiej użyć litego drewna, które jest najtrwalsze, ale można też zastosować klejone, a nawet fornirowane płyty wiórowe, ale tylko te wodoodporne.

Fot. MGN Pracownia Projektowa
Jakikolwiek materiał wybierzemy, musimy pamiętać o odpowiednim jego zabezpieczeniu. Polecam zwłaszcza olej, który wnika głęboko w strukturę drewna, nie dopuszczając do wchłaniania przez nie wody. Uwaga: jednokrotne olejowanie nie wystarczy, raz na kilka miesięcy zabieg trzeba powtórzyć i na bieżąco pielęgnować środkami przeznaczonymi do olejowanych powierzchni. Można też użyć specjalnego wodoodpornego lakieru i nałożyć kilka jego warstw ze wszystkich stron płyty czy deski, szczególnie starannie na łączeniach i krawędziach.