Praktyczne stosowanie tych regulacji wywołuje poważne wątpliwości zarówno u sprzedawców materiałów budowlanych, jak i u pracowników organów odpowiedzialnych za prowadzenie kontroli. Problem stanowi jednoznaczna odpowiedź na pytanie, czy zakaz obrotu daną partią materiałów jest równoznaczny z zakazem przekazania jej z powrotem do producenta.

Rozstrzygnięcie powyższej kwestii wymaga dokonania wykładni określenia ,, zakaz obrotu”. Twórcy ustawy o wyrobach budowlanych nie zdefiniowali bowiem tego pojęcia jednoznacznie. Skoro nie mamy definicji legalnej, sięgnąć musimy do przepisów ogólnych, regulujących zasady wprowadzania wyrobów (nie tylko budowlanych) do obrotu. W art 5 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 o systemie oceny zgodności (Dz. U. Z 2002 r. nr 166 poz. 1360 z późn. zm. ), znajduje się definicja legalna „wprowadzenia do obrotu”. Pojęcie to oznacza udostępnienie wyrobu przez producenta, jego upoważnionego przedstawiciela lub importera, nieodpłatnie lub za opłatą, po raz pierwszy na terytorium państwa członkowskiego UE lub państwa członkowskiego EFTA w celu używania lub dystrybucji. Zgodnie z tą definicją, wprowadzeniem do obrotu będzie zarówno oferowanie wyrobu w celu używania we wszystkich formach określonych w Kodeksie Cywilnym, jak i w celu dalszej dystrybucji.

Według Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, ,, Wprowadzenie do obrotu obejmuje zatem również oferowanie do sprzedaży. Jednocześnie wymaga podkreślenia fakt, że pojęcie wprowadzenia do obrotu (oraz ustalenia momentu, gdy ono nastąpiło), odnosi się do konkretnego wyrobu. Ponadto przy ocenie wprowadzenia do obrotu trzeba uwzględnić informację z przewodnika Komisji Europejskiej, dotyczącego wprowadzania „dyrektywy nowego i globalnego podejścia”, zgodnie z którą ,,wyrób oferowany w katalogu lub za pośrednictwem sieci komputerowej nie jest uznawany za wyrób wprowadzony na rynek Wspólnoty, dopóki nie zostanie on faktycznie udostępniony po raz pierwszy”.

Wg Doktryny prawa administracyjnego, „wprowadzenie do obrotu” należy rozumieć jako „oferowanie do nabycia, nabycie, lub zbywanie wyrobów budowlanych, bądź też jako oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostawę, albo inny sposób dysponowania tego rodzaju wyrobami”. W kontekście ustawy nie jest ważna forma nabycia lub zbycia, bądź też sprzedaży (odpłatnie lub nieodpłatnie), ale to, czy wyroby budowlane są lub mogą być dostępne dla wykonujących roboty budowlane i nadają się do wykorzystaniu przy tego rodzaju robotach.

Wszystkie opisane interpretacje wskazują na związek z dostępnością materiału budowlanego dla konsumentów, czy użytkowników celu zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym lub dla pośredników w celu dalszej dystrybucji. Oznacza to że zwrot zakwestionowanej partii towaru do producenta nie jest równoznaczny z wprowadzeniem jej do obrotu, ponieważ takie przekazanie nie następuje w celu zastosowania materiałów w sposób trwały w obiekcie budowlanym, ani dla pośredników w celu dalszej dystrybucji.

Jak z powyższego wynika, jeżeli decydujemy się na zwrot zakwestionowanej przez nadzór budowlany partii towaru producentowi, to takie działanie jest jak najbardziej dopuszczalne.