Technologia wykonania ocieplenia budynku nie jest sprawą zbyt skomplikowaną. Pewnym utrudnieniem będzie nie tyle prawidłowe wykonanie modernizacji, co nadanie elewacji charakteru konstrukcji szkieletowo-ryglowej, zwanej potocznie murem pruskim. Praca ta wymaga precyzji, dlatego warto powierzyć ją doświadczonej ekipie.

Przed przystąpieniem do zasadniczych prac konieczny będzie projekt. Styropian jest dobrym izolatorem ciepła, materiałem odpornym na działanie wilgoci, nierozprzestrzeniającym ognia, łatwym w obróbce. Aby ocieplone ściany skutecznie chroniły dom przed nadmierną utratą energii, architekt powinien precyzyjnie ustalić optymalną grubość warstwy styropianu. Projekt musi uwzględniać, z oczywistych względów, ozdobną drewnianą konstrukcję oraz technologię wykonania całości modernizacji.

Sposobów na rozwiązanie tego problemu jest kilka. Po przyklejeniu do ściany budynku płyt styropianowych zaprawą – na przykład Atlas Hoter S – w płytach należy wyciąć korytka w miejscach, w których będą zamontowane deski. Radziłbym tak wykonać wycięcie, żeby pod deską znajdowała się warstwa izolacyjna styropianu (całkowita grubość styropianu powinna być większa od grubości deski), co pozwoli na zminimalizowanie mostków termicznych. Trzeba też pamiętać, by po ostatecznym wykończeniu elewacji tynkiem lub inną okładziną, tworzyła ona z deską równą powierzchnię.

Na tak przygotowane płyty styropianowe nakłada się zaprawę klejącą Atlas Hoter U i zatapia w niej siatkę z włókna szklanego, otrzymując tzw. warstwę zbrojoną, stanowiącą podłoże pod wyprawę tynkarską. Po jej związaniu i ułożeniu podkładowej masy tynkarskiej (odpowiedniej dla stosowanego tynku), mocuje się przygotowane wcześniej deski do muru na metalowe kotwy, poprzez styropian i tulejki dystansowe z tworzywa. Deski powinny być sezonowane i klejone, aby uniknąć ich późniejszego odkształcania, a przed położeniem zaimpregnowane. Są też zwolennicy stosowania naturalnych desek, które – spękane – sprawiają wrażenie starych. To kwestia gustu. Wybór, jak zawsze, należy do inwestora. Szczeliny między bokami desek a styropianem należy wypełnić masą uszczelniającą, na przykład silikonem sanitarnym Atlas Artis.


Po zabezpieczeniu desek folią malarską można przystąpić do ostatniego etapu. Na zagruntowanej podkładową masą tynkarską warstwie zbrojonej, nakłada się cienkowarstwową wyprawę tynkarską. Zamiast tynkiem, przestrzenie między deskami można obłożyć płytkami klinkierowymi. W tym przypadku do ich przyklejenia polecałbym klej wysokoelastyczny Atlas Plus, a do wypełnienia szczelin Fugę Atlas Artis. Metalowe wkręty w deskach można zamaskować za pomocą ociosanych drewnianych kołków.