- stosując odwodnienie zewnętrzne, czyli system rynnowy i znajdujące się na zewnątrz budynku rury spustowe;
- poprzez odwodnienie wewnętrzne, opierające się o koryta ściekowe, wpusty dachowe i zlokalizowane wewnątrz obiektu rury spustowe.

Obydwa rozwiązania znajdują zastosowanie tak w przypadku stropodachów pełnych (niewentylowanych), jak i wentylowanych stropodachów dwudzielnych. Odwodnienie zewnętrzne możliwe jest wyłącznie w przypadku stropodachów o spadku skierowanym na zewnątrz i przekraczającym 8%. Jeżeli spadek jest mniejszy, woda nie może spływać w sposób grawitacyjny, a tym samym system oparty o rynny staje się nieskuteczny. System rynnowy nie rozwiązuje też problemów dotyczących odwodnienia stropodachu ze spadkiem do wewnątrz. W takich przypadkach metodą odwodnienia stropodachu jest system bazujący na korytkach ściekowych lub wpustach dachowych.


Odwodnienie wewnętrzne oparte o wpusty dachowe polega na tym, że woda z określonej powierzchni dachu kierowana jest do wpustu, który pełni funkcję odwodnienia punktowego. Następnie, poprzez znajdującą się wewnątrz obiektu rurę spustową, odprowadzana jest do kanalizacji deszczowej lub na zewnątrz budynku. Skuteczność wpustu determinowana jest m.in. jego lokalizacją. Powinien on być umieszczony w najniższym punkcie dachu, a spadek ku niemu nie powinien być mniejszy niż 3%. Stropodach płaski musi być wyposażony we wpusty, zlokalizowane w odległości minimum 25 metrów od siebie. Ponadto system odwodnienia winien być uzupełniony o wpust awaryjny (obok wpustu głównego) i przelew awaryjny (przy krawędzi dachu). Pierwszy z nich stanowi zabezpieczenie na wypadek, gdy wpust główny ulegnie awarii, drugi - pomoże odprowadzić wodę z dachu podczas intensywnych i długotrwałych opadów.

Wpusty dachowe mogą odprowadzać wodę grawitacyjnie lub podciśnieniowo. Przy odwodnieniu grawitacyjnym woda spływa w sposób naturalny, przy podciśnieniowym - specjalna konstrukcja wpustu zapewnia w instalacji efekt ssania. Zaletą metody podciśnieniowej jest m.in. samoczyszczenie się rur, większa skuteczność i wydajność odwodnienia. Woda może być w tym przypadku kierowana przez wpusty do rury spustowej wewnątrz budynku (niezbędna jest jej izolacja akustyczna) lub do rury znajdującej się na zewnątrz obiektu.


Ponieważ wpusty dachowe stanowią najważniejszy element systemu odwodnienia wewnętrznego, niezwykle istotny jest ich prawidłowy dobór oraz montaż. Przede wszystkim musi on być zabezpieczony przed wnikaniem większych zanieczyszczeń, niezbędne jest także wykonanie jego izolacji termicznej. Przy montażu konieczne jest też zwrócenie uwagi na szczelność połączenia, aby uniknąć ryzyka powstania mostka cieplnego. Z uwagi na fakt, że średnica wpustu jest mniejsza niż rury spustowej, bardzo ważne jest uszczelnienie połączenia, co zwiększa skuteczność termoizolacji oraz eliminuje ryzyko tzw. cofki.

System rynnowy połączony z zewnętrznymi rurami spustowymi sprawdza się w przypadku dachów płaskich o spadku umożliwiającym grawitacyjny spływ wody. Rynny montowane są na krawędzi okapu (albo gzymsu), zaś rury spustowe są najczęściej mocowane do elewacji. Aby woda mogła spływać do rur spustowych w sposób grawitacyjny niezbędny jest odpowiedni (niezbyt duży) spadek przebiegu rynien. Z kolei rury spustowe powinny być prowadzone pionowo, ale w dolnej ich części należy uwzględnić lekkie odsunięcie od ściany obiektu w celu uniknięcia jej zalania spływającą wodą.