Fot. ArmacellDane statystyczne są nieubłagane – w ciągu minionych 10 lat liczba pożarów wzrosła o ponad 1/5. Niestety, wzrosła też liczba śmiertelnych ofiar tych zdarzeń. Przyczyny bywają różne – w większości przypadków wynikają one z ludzkiej niedbałości i lekkomyślności, z użytkowania przestarzałych i niesprawnych urządzeń elektrycznych czy grzewczych, z użytkowania niesprawnych i niezgodnych z normami instalacji – głównie elektrycznych i grzewczych. Zabójczy jest nie tylko ogień, ale i dym, który dusi i ogranicza widoczność uniemożliwiając ewakuację z zagrożonego obszaru.

Ryzyka pożaru nie da się całkowicie wyeliminować, można je jednak ograniczyć do minimum. Regularne kontrole instalacji kominowej i wentylacyjnej oraz gazowej, dostosowanie instalacji elektrycznej do współczesnych wymagań, stosowanie nietoksycznych i ognioodpornych materiałów budowlanych, w tym również izolacji technicznych – te działania powinny ograniczyć prawdopodobieństwo pojawienia się przypadkowego ognia.

Źródłem toksycznych oparów oraz drogą, którą ogień może się rozprzestrzeniać, są m.in. izolacje techniczne. Z tego też względu wszelkie otuliny, jakie zostaną zamontowane na rurach instalacji klimatyzacyjnej, wod-kan, grzewczej czy chłodniczej, muszą mieć wymaganą przez normy klasę ogniową. Dobierając je, należy sprawdzić, jaki jest ich poziom emisji dymu i czy posiadają zdolności ogniochronne, które są wymagane np. przy montażu w przepustach instalacyjnych.

Euroklasy

Izolacje techniczne nie powinny być obszarem, na którym staramy się zaoszczędzić. Wręcz przeciwnie, należy zadbać o to, by wybrane materiały charakteryzowały się jak najlepszymi i możliwie najwyższymi parametrami, gdyż w ten sposób zyskamy pewność, że w razie pożaru izolacja oprze się ogniowi i nie doprowadzi do jego rozprzestrzenienia się po domu. Aby dowiedzieć się, jak prawdopodobnie zachowa się dany produkt pod wpływem działania ognia, należy sprawdzić, do jakiej euroklasy został przyporządkowany. Euroklasa to inaczej klasyfikacja wyrobów w kontekście ich reakcji na ogień, która mówi nam, jak szybko wyrób się pali, ile energii wytwarza podczas spalania, a tym samym – w jakim stopniu przyczynia się do rozwoju pożaru. Istnieje siedem podstawowych euroklas: A1, A2, B, C, D, E, F. Najbezpieczniejsze są wyroby, które zaklasyfikowane zostały do A1, ponieważ są to materiały niepalne. D euroklas A2 i B należą wyroby trudnozapalne, samogasnące, bez ryzyka tzw. rozgorzenia materiału – czyli również bezpieczne, niemniej jednak wymagające dwóch innych dodatkowych kwalifikacji – określających ilość dymu i płonących kropli towarzyszących ich spalaniu się.

Klasyfikacja określająca ilość wydzielanego się podczas spalania dymu wyróżnia trzy klasy – najwyższą z nich jest s1. Do niej należą produkty, które pod wpływem ognia albo nie wydzielają dymu, albo pojawia się go minimalna ilość. Kolejne klasy to s2 – czyli materiały wydzielające średnią ilość dymu i s3 – materiały wydzielające bardzo dużą ilość dymu.

Bariera ogniowa

Nowoczesne produkty z zakresu izolacji technicznych charakteryzują się nie tylko znakomitą odpornością na ogień i bardzo niską emisją dymu, ale też część z nich ma zdolność powstrzymywania rozprzestrzeniania się pożaru. Newralgicznym punktem, wymagającym specjalnej ochrony, są przepusty instalacyjne. Zastosowanie nieodpowiedniej izolacji nie tylko zwiększa ryzyko rozprzestrzenienia się pożaru, ale zdecydowanie też obniża skuteczność wszelkich innych, podjętych w obiekcie, zabezpieczeń przeciwpożarowych. Ogień może się bowiem swobodnie przemieścić po izolacji albo korzystając z niezabezpieczonej szczeliny między otworem przepustu a przewodem. W tych miejscach należy stosować specjalne, ognioodporne produkty izolacyjne, które np. wytworzone są na bazie spienionego kauczuku z dodatkiem substancji powstrzymujących ogień przed rozprzestrzenianiem się.