Europejskie badanie dochodów i warunków życia jest kompleksowym i powszechnym w krajach Unii Europejskiej badaniem mającym na celu dostarczenie aktualnych i porównywalnych na poziomie krajów członkowskich danych dotyczących dochodów, ubóstwa, wykluczenia społecznego i warunków życia mieszkańców Unii Europejskiej. Jednym z obszarów badania są warunki mieszkaniowe. W ramach badania określany jest podział krajowych gospodarstw domowych ze względu na typ zajmowanego budynku mieszkalnego.


Zagregowane dane dla całej Unii Europejskiej wskazują na wyraźną przewagę zabudowy jednorodzinnej. W domach mieszka prawie 60% unijnych gospodarstw domowych. Częstotliwość tego typu zabudowy jest mocno skorelowana ze stanem zamożności społeczeństw, ale również z klimatem charakteryzującym poszczególne części Starego Kontynentu. Najbardziej widoczna dominacja zabudowy jednorodzinnej występuje w Wielkiej Brytanii (85% gospodarstw), a także Norwegii (81%) oraz Belgii (79%). Na drugim biegunie rankingu znajdują kraje, w którym zabudowa wielorodzinna stanowi najbardziej liczną kategorię. Są to przede wszystkim społeczeństwa na dorobku, a wśród republiki postkomunistyczne: Litwa, Łotwa i Estonia oraz inne kraje bloku wschodniego: Słowacja oraz Czechy. W tej części kontynentu zabudowa wielorodzinna jest „pamiątką” po poprzednim systemie.

W przypadku Polski społeczeństwo dzieli się na dwie porównywalnej wielkości grupy: gospodarstwa domowe mieszkające w domach jednorodzinnych i w budynkach wielorodzinnych. Około 43% gospodarstw zamieszkuje budynki wielorodzinne, w których znajduje się 10 lub więcej mieszkań. Z kolei 42% gospodarstw domowych w naszym kraju mieszka w wolnostojących domach jednorodzinnych. Do tych dwóch dominujących kategorii doliczyć trzeba ponad 10% gospodarstw, które mieszkają w mniejszych budynkach wielorodzinnych, tj. takich, w których znajduje się mniej niż 10 mieszkań oraz 4,3% gospodarstw mieszkających w domach w zabudowie szeregowej.