Fot. MEGACHEMIE Research & Technologies SAPrzyczyny pojawiania się pęknięć są różne i wynikają z jednej strony z oddziaływania na konstrukcje szeregu czynników zewnętrznych. W konstrukcjach o znacznej długości dużym zagrożeniem są skurcze betonu zachodzące podczas wiązania materiału oraz energia cieplna generowana w trakcie reakcji hydraulicznej. Jeśli dylatacje, których zadaniem jest przeciwdziałanie ryzyku pojawienia się pęknięć wskutek tych czynników, są źle wykonane, następuje uszkodzenie konstrukcji.

Inną przyczyną rys są duże obciążenia przenoszone w głąb konstrukcji – ich źródłem jest ruch pojazdów, ruchy powietrza oddziałujące na dany element, ciężar poszczególnych elementów konstrukcyjnych, które naciskają na pozostałe części obiektu. Pęknięcia pojawiają się, gdy zostanie przekroczona maksymalna nośność elementu konstrukcji.

Nie bez znaczenia są też warunki atmosferyczne, a zwłaszcza zmiany temperaturowe. Pod ich wpływem zachodzą naprzemiennie procesy rozszerzalności i kurczenia się elementów betonowych, a skutkiem naprężeń są rysy i pęknięcia. Źródłem naprężeń są także ruchy podłoża.Oprócz czynników zewnętrznych, powodem niszczenia betonowych konstrukcji są też błędy projektowe i wykonawcze. Skutek – obniżenie całościowych właściwości wielu eksploatowanych obecnie obiektów infrastrukturalnych.

Fot. MEGACHEMIE Research & Technologies SAJak temu przeciwdziałać? Przede wszystkim konieczne jest wyeliminowanie wszelkich potencjalnych przyczyn na etapie wspomnianego projektowania i wykonawstwa. Jeśli jednak rysy już się pojawią, należy jak najszybciej je uszczelnić. Dzięki temu poprawią się właściwości wytrzymałościowe konstrukcji (np. jeśli pęknięcia znajdują się w części nośnej obiektu np. w płycie mostowej, ich usunięcie sprawia, że konstrukcja odzyskuje pierwotne parametry przenoszenia obciążeń. Do aplikacji stosuje się najczęściej żywice, które po utwardzeniu spajają pękniętą strukturę); wyeliminowane zostanie ryzyko wnikania wody (stosuje się w tym celu tzw. iniekcję uszczelniającą) oraz poprawi się ogólna estetyka obiektu.

Uszczelnianie krok po kroku

1. Po pierwsze – należy przeprowadzić analizę stanu całej konstrukcji i pęknięcia, a następnie – w oparciu o jej wyniki – wybrać optymalną technologię oraz materiał. Na tym etapie dokonuje się wyboru typu żywicy iniekcyjnej, pakerów (czy będą wbijane rozporowo, czy naklejane; z jakiego materiału - aluminium, stali czy z tworzyw sztucznych), typu smarowniczki (kalamitki), mocy pompy.
2. Po drugie – przygotowujemy podłoże. Należy zadbać przede wszystkim o to, by, było czyste, o dobrej przyczepności (szorstkie) i miało otwarte pory umożliwiające optymalne wchłonięcie żywicy. Podłoże można przygotować korzystając z metody mechanicznej (np. śrutowanie, groszkowanie, frezowanie) lub strumieniowo-ściernej (np. piaskowanie).
3. Po trzecie – aplikacja. Należy bardzo dokładnie przestrzegać zaleceń producenta zawartych w instrukcji i Karcie Technicznej produktu. Stosuje się najczęściej metodę iniekcji grawitacyjnej, iniekcji przez nasączanie (rysy na powierzchniach poziomych), zalewania lub iniekcji ciśnieniowej z zastosowaniem pomp jednokanałowych.