Podczas procesu wypalania ceramiki poryzowanej, w glinie tworzą się mikropory (stąd właśnie jej nazwa). Pył drzewny i trociny ulegają spaleniu. Dzięki temu materiał charakteryzuje się lepszą izolacyjnością termiczną w porównaniu z ceramiką tradycyjną. Materiał ma również wady, mianowicie zwiększając ilość porów zmniejsza się wytrzymałość materiału w stosunku do tradycyjnej ceramiki. Jej właściwości są jednak zupełnie wystarczające do wznoszenia ścian, zarówno trój- dwu- jak i jednowarstwowych.

Pustaki z ceramiki poryzowanej mają dobre właściwości izolacyjne, Fot. Wienerberger

Ceramika poryzowana w liczbach

Pustaki, to elementy z otworami. Stosuje się je przy wszystkich warstwach ścian. Pustaki z ceramiki poryzowanej mają różne klasy na ściskanie: 7,5, 10, 15, 20. Im wyższa klasa, tym materiał jest mocniejszy i można z niego murować ściany przenoszące większe obciążenia. Ceramika niższych klas wytrzymałości będzie nadawała się do wznoszenia ścian działowych. Do budowy ścian nośnych odpowiednie będą pustaki o klasie 10, 15 lub 20.

Pustaki z ceramiki poryzowanej nadają się do wznoszenia ścian jednowarstwowych, Fot. Wienerberger

A jeśli pustak, to jaki?

W zależności od tego, jak pustak jest zbudowany, inaczej się go muruje. Pustaki o bokach nieprofilowanych wymagają spoin poziomych i pionowych. Natomiast profilowane (np. na wpust i wypust) muruje się wyłącznie na spoinę poziomą. Pustaki przeznaczone do łączenia na kieszeń mają w swych szerszych bokach wnęki. Gdy podczas murowania zestawia się ze sobą dwa pustaki, wnęki tworzą otwór zwany kieszenią, który trzeba wypełnić zaprawą.

Pustaki profilowane muruje się wyłącznie na spoinę poziomą , Fot. Wienerberger
Pustaki z ceramiki poryzowanej podczas murowania ustawia się dłuższymi bokami prostopadle do linii ściany jednowarstwowej. Jej grubość jest więc równa długości pustaka i może wynosić 36-50 cm.

Zaprawa ciepłochronna, a może sucha?

Stawiając ściany z ceramiki poryzowanej muruje się je na grube spoiny (około 12 mm). W przypadku ścian jednowarstwowych zalecane jest stosowanie zaprawy ciepłochronnej. Stosowanie grubych spoin ze zwykłej zaprawy grozi powstawaniem mostków termicznych. Alternatywą jest zaprawa na bazie pianki poliuretanowej, twardniejąca pod wpływem wilgoci. Warunkiem jej stosowania jest murowanie ścian z pustaków szlifowanych.

Ocieplenie ściany z ceramiki poryzowanej może być zarówno z wełny mineralnej jak i styropianu, Fot. Wienerberger

Mocne strony

- niewielki ciężar;
- dobra izolacyjność akustyczna;
- sucha ściana zaraz po wymurowaniu odporna na grzyby i pleśnie = zdrowy mikroklimat pomieszczeń;
- sucha ściana zaraz po wymurowaniu = oszczędność na ogrzewaniu budynku i suszeniu ścian;
- dobre właściwości cieplne (możliwość stawiania ścian jednowarstwowych);
- akumulacja ciepła.

Słabe strony

- kruchość większa niż tradycyjnych wyrobów;
- nasiąkliwość.