Deszczówkę można odprowadzić na kilka sposobów. Najmniej wymagającym, jednak wątpliwym w skutkach, jest pozostawienie wody opadowej samej sobie, czego skutkiem będzie najprawdopodobniej powstanie przed domem„mini stawu”. Wariantem nieco bardziej pracochłonnym jest wykonanie kanalizacji burzowej, zbudowanej z sieci rurociągów, odprowadzającej wodę do odbiornika naturalnego (rzeki, jeziora) lub do systemu rozsączającego. Trzecim rozwiązaniem jest wykonanie studzienki chłonnej.

Fot. oBud.pl

Studzienka chłonna, owszem, pod warunkiem że...

Aby studzienka mogła pojawić się w przestrzeni okołodomowej należy najpierw sprawdzić, czy jest to możliwe. Są dwa warunki, które muszą być spełnione. Pierwszy – powierzchnia domu nie może być duża. Drugi – pod warstwą gruntu powinna znajdować się warstwa przepuszczalna. Aby poznać specyfikę przydomowego gruntu należy przeprowadzić próbę chłonności. Wykonanie takiej próby zleca się wyspecjalizowanej firmie geologicznej. W uproszczeniu polega ona na przepuszczeniu wody poprzez specjalną rurkę na odpowiednią głębokość. W ten sposób bada się czas i stopień wsiąkania wody, a co za tym idzie, określa rodzaj gruntu.

Budowa

Studzienkę można wykonać samemu, a można zakupić gotowy zbiornik w kształcie np. kopuły (są również dostępne zbiorniki w postaci „dzwonka”).

Fot. oBud.pl
W przypadku, gdy sami chcemy zbudować studzienkę, trzeba wiedzieć, że powinna być głęboka na 3 m, a jej średnica powinna mieć nie więcej niż 1 m. Studnia musi sięgać od powierzchni ziemi do warstwy przepuszczalnej. Odległość między dolną częścią studni, a poziomem wód gruntowych nie może być mniejsza niż 1,5 m. Minimalna odległość studni od budynku to 2 m. Elementy, z jakich buduje się studnię są najczęściej betonowe.

Studzienki charakteryzują się tym, że nie mają szczelnego dna. Ich budowa umożliwia odpływanie deszczówki ku dołowi i na boki przez specjalnie wykonane w tym celu otwory filtracyjne. Studzienki chłonne wykłada się materiałem w postaci żwiru o różnej granulacji. Pełni on rolę filtra, który doczyszcza ścieki.

Fot. oBud.pl

Konserwacja

Trzeba wiedzieć, że studzienka chłonna ulega pod wpływem czasu stopniowemu zamulaniu – na ziarnach żwiru zbiera się osad. Studzienka będzie wymagała więc okresowego przeglądu. Zabiegi konserwacyjne polegają na usunięciu wierzchniej warstwy żwiru wraz z mułem – czynność wykonuje się mniej więcej raz na 3 lata. Z kolei raz na 10 lat studnię trzeba gruntownie przeczyścić, usuwając większość żwiru.

Przez studzienkę chłonną można również przeprowadzać wstępnie oczyszczone ścieki (nie we wszystkich rejonach Polski!) Istnieje jednak ryzyko, że studzienka zapcha się szybciej niż w przypadku stosowania jej wyłącznie do odbioru deszczówki.