Zasadniczo budowla powinna być od zewnątrz uszczelniona przeciw wilgoci. Do tego celu nadają się szczególnie grubowarstwowe powłoki bitumiczne, stosowane na zimno. IMBERAL^® 1K 20B, ÖKOPLAST^® 1K 20B, -2K 20B IMBE-RAL^® S 100 90B, -2K 20B, 2K-W 20B, -2K-D 20B są wysokiej jakości sprawdzonymi produktami uszczelniającymi do różnorodnych zastosowań.

Uszczelnianie po wewnętrznej stronie budowli jest środkiem zastępczym, jeśli inne uszczelnienie z przyczyn technicznych lub ekonomicznych przyczyn jest niemożliwe. To samo dotyczy również późniejszego wykonywania poziomej przegrody przeciwwilgociowej metodą chemiczną na gotowym obiekcie. Przyczyny zawilgocenia ścian i odpowiednie środki mogą być różnorodne.

Dlatego w razie wystąpienia problemów o niejednoznacznym charakterze zalecamy zasięgnąć porady profesjonalisty. W starszych budowlach uszczelnienia nie zostały przewidziane albo już nie funkcjonują. W nowszych budynkach często mamy do czynienie z mylną oceną rzeczywistego obciążenia budowli przez wodę. Dlatego wykonywane uszczelnienia są niewystarczające i nie wytrzymują istniejącego obciążenia wodą. Jednak również błędy wykonania lub wady materiałowe mogą być przyczyną występujących później nieszczelności. Poza tym pomieszczenia piwniczne są obecnie coraz częściej adoptowane na lokale mieszkalne lub firmowe, tak że istniejące obciążenie wilgocią, które dotąd nigdy nie było odczuwane jako coś uciążliwego, musi zostać usunięte.

Pozioma przegroda przeciwwilgociowa przed wilgocią wstępującą wykonana metodą chemiczną

W zależności od składu i struktury porów szczególnie w murze wilgoć może podciągać w górę w wyniku oddziaływania kapilarnych mechanizmów transportu. Upraszczając, prędkość nasiąkania w materiałach budowlanych o grubszych kapilarach jest znacznie większa niż w materiałach budowlanych o drobnych kapilarach. Dla porównania posłużmy się cegłą sylikatową i betonem. Kiedy prędkość kapilarnego transportu wody jest mniejsza, zmniejsza się również wysokość podciągania kapilarnego wody, ponieważ oddziałuje na nią silnie szybkość parowania dyfuzyjnego.

Z przedstawionej wyżej prawidłowości wypływa następujący wniosek: dzięki zastosowaniu substancji zwężających kapilary (INTRASIT^® VK 10A) przekrój kapilarów zostaje zredukowany. Prędkość nasiąkania kapilarnego ulega spowolnieniu lub staje się pasywna. Mur obsycha. Oprócz działania zwężającego kapilary INTRASIT^® VK 10A posiada jeszcze dodatkową właściwość hydrofobizacji. Jak wiadomo, na powierzchniach nie hydrofobowych materiałów budowlanych pomiędzy kroplą wody i powierzchnią tylko na krótko występuje kąt przylegania, który zmierza w kierunku zera i towarzyszy temu przeważnie szybkie i całkowite zwilżenie materiału budowlanego. Poprzez hydrofobizację materiału budowlanego kąt przylegania wody (kąt zwilżania) zostaje jednak na trwałe zwiększony do > 90°.

Dzięki temu dochodzi do tak zwanej depresji kapilarnej. Woda już więcej nie nasiąka przez kapilary materiału budowlanego.



Wobec tego dzięki ukierunkowanemu zastosowaniu preparatu INTRASIT^® VK 10A / -MEK 18OS/ -BLK 18OS można zapobiec podciąganiu lub przenikaniu wilgoci przez kapilary, pory i drobne rysy < 0,5 mm. INTRASIT^® VK 10A można także stosować w wilgotnych materiałach budowlanych. Mur zawierający pustki należy przedtem wypełnić i zamknąć płynną zaprawą cementową (INTRASIT^® BLS 54TR).

Napełnianie nawierconych otworów substancją zwężającą kapilary i/lub hydrofobizującą powierzchnię odbywa się z reguły metodą iniekcji bezciśnieniowej, najczęściej w połączeniu z rezerwowymi pojemnikami (wkraplanie) lub metodą niskociśnieniową.

W przypadku metody bezciśnieniowej płyn iniekcyjny aplikowany jest przez okres co najmniej 8 godzin. Jeśli nawiercony otwór po upływie tego czasu pozostanie przez kilka godzin wypełniony wstrzykiwanym roztworem, oznacza to że mur został nasycony.

Przy aplikowaniu metodą niskociśnieniową (maks. 10 bar) roztwór jest aplikowany przez odpowiednie pompy dozujące i pakery umieszczone w nawierconych otworach. W zależności od stanu podłoża i urządzenia do iniekcji można dzięki tej technice uzyskać znaczną oszczędność czasu.

W przypadku wilgoci o nasyceniu powyżej 50% zaleca się użycie naszej mikroemulsji INTRASIT^® MEK 18OS. Jest ona w stanie, również w przypadku silnie zawilgoconego muru, wniknąć do kapilary i wytworzyć tam trwałą impregnację wodoodporną, która prowadzi do wspomnianej już depresji kapilarnej. Preparat INTRASIT^® MEK 18OS można też stosować zarówno metodą bezciśnieniową jak i niskociśnieniową.

Uszczelnianie piwnicy po wewnętrznej stronie ściany

Z reguły - jak już wcześniej opisano - wykonywana jest pozioma przegroda przeciwwilgociowa. Wskutek późniejszego uszczelniania wewnętrznej powierzchni ściany piwnicy części przekroju poprzecznego ściany pozostają jednak wilgotne. W wyniku tego punkt rosy, zwłaszcza przy wykorzystywaniu piwnicy do innych celów, np. do celów mieszkalnych, może występować na powierzchni uszczelnienia. Dlatego nie wolno nakładać tynku gipsowego. Również szczelne tynki cementowe lub uszczelniające nie są korzystne. Powinno się nakładać tynk o większej porowatości, INTRASIT^® SPM 54Z (zaprawa tynkowa renowacyjna), INTRASIT^® GP-WTA 54Z (tynk podkładowy), INTRASIT^® - SAP-WTA 54Z (tynk renowacyjny), INTRASIT®-SanUno WTA 54Z. Tynki te działają jak materiał termoizolacyjny. Następnym, ważnym powodem przemawiającym za stosowaniem porowatych hydrofobowych tynków renowacyjnych jest spotykane często zasolenie muru. Mur osuszony w wyniku zastosowania poziomej przegrody przeciwwilgociowej lub pionowo nałożonej masy uszczelniającej może zawierać jeszcze duże ilości wody i tym samym również znaczne ilości rozpuszczonych soli. Przy zastosowaniu normalnych zapraw cementowych do renowacji wewnętrznych powierzchni ścian, w wyniku dyfuzji pary wodnej dochodzi w pomieszczeniach wewnętrznych do wykrystalizowania się rozpuszczonych soli, albo na spodniej stronie tynku albo na jego powierzchni. Dochodzi do częściowego odrywania się pokrywek puszek podtynkowych lub znajdujących się na powierzchni tynku powłok malarskich.
Tynki renowacyjne są w stanie tak sterować mechanizmami transportu wody, żeby krystalizacja rozpuszczonych soli odbywała się w głębi tynku renowacyjnego. Ze względu na dużą ilość porów tynki renowacyjne są w stanie wchłonąć w siebie znaczne ilości soli i nie powoduje to szkód w warstwie tynku renowacyjnego. Dla zagwarantowania równomierności tych mechanizmów sterowania, według wytycznych WTA (Naukowo-Techniczna Organizacja do Spraw Ochrony i Renowacji Zabytków) stosuje się tylko przygotowane fabrycznie suche mieszanki zapraw. Tynki renowacyjne wymieszane na miejscu przez dodanie środków wytwarzających pory nie są w stanie spełnić wymagań stawianych nowoczesnym systemom tynków renowacyjnych.

Przedsięwzięcia związane z uszczelnianiem (izolacją) i renowacją powinny być z reguły realizowane w zgodności z systemem. Uszczelnienie, tynki renowacyjne oraz powłoki wykończeniowe i dekoracyjne są do siebie nawzajem dopasowane i gwarantują trwały sukces renowacji.

W przypadku wykonywania poziomej przegrody przeciwwilgociowej, przy znanym najwyższym poziomie wody, poniżej przegrody po wewnętrznej stronie ściany należy koniecznie wykonać uszczelnienie powierzchni z użyciem preparatów INTRA-SIT^® VK 10A i INTRASIT^® DS2 54Z/-DS1 54Z. Oba produkty mogą być nakładane na lekko wilgotne podłoże. Tam twardnieją dając dobrą przyczepność do podłoża. Wytrzymałość na odrywanie (przy odpowiedniej obróbce wstępnej podłoża) utrzymuje się powyżej 1,5 N/mm2. Dlatego tego rodzaju uszczelnienie oprze się nawet negatywnemu parciu wody.

Przygotowanie podłoża

Zbić tynk wewnątrz do 80 cm powyżej skrajnej linii zawilgocenia. Z powierzchni posadzki usunąć 15 do 30 cm jastrychu, aż do styku ze ścianą. Wydrapać miękką zaprawę ze szczelin co najmniej na głębokość do 3 cm. Spoiny wsporne (poziome spoiny w murze) oczyścić z wstęg izolacji poziomej na głębokość ok. 3 cm.
To samo dotyczy większych rys w murze. Wywieźć gruz budowlany. Rysy przewodzące wodę można zamknąć przez zastosowanie iniekcji żywic poliuretanowych, miejsca częściowego wtargnięcia wody można zamknąć przez zastosowanie cementu błyskawicznego INTRASIT®Rasant 55Z. W przypadku zasolonych podłoży trzeba ewentualnie dokonać analizy soli, tak aby dostosować kolejno podejmowane kroki do istniejącego obciążenia (zasolenia).

Neutralizacja soli

W przypadku chemicznej neutralizacji soli próbuje się uzyskać z rozpuszczalnych w wodzie soli nierozpuszczalne związki chemiczne. Ponieważ jednak rzadko mamy do czynienia z jednym tylko rodzajem soli, lecz z wieloma solami i ich związkami, możliwość zrealizowania takiego procesu jest niewielka.

Azotany (saletra wapniowa w postaci wykwitów na murze) nie dają się przekształcić. Siarczany i chlorki są przekształcane przy pomocy odczynnika z sześciofluorokrzemianu ołowiu z mocno ograniczonym skutkiem. Ponieważ produkt ten jest szkodliwy dla zdrowia, należy tego rodzaju metodę zakwestionować.

Z uwagi na mechanizmy transportu w materiale budowlanym stare warstwy tynku i powierzchni zapraw do spoinowania są nadmiernie nasycone solami szkodliwymi dla budowli. Ponieważ te elementy podczas renowacji są usuwane, wystarczy więc ograniczyć zdolność pozostałych jeszcze soli do przemieszczania się.
W tym celu powierzchnie ścian pokrywane są wstępnie hydrofobi-zującym i uszczelniającym kapilary preparatem do powstrzymywania migracji soli INTRASIT^® SP 10A. Transport wody zostaje zredukowany w obszarze bliskim powierzchni i tym samym zdolność soli do przemieszczania się zostaje znacznie ograniczona.

Uszczelnianie powierzchni

Odsłonięte rysy i fugi zamknąć zaprawą naprawczą VESTEROL^® RM 54Z. Na styku ściany i posadzki wykonać małe wyoblenie. Jeśli podczas prac nastąpi wyciek wody, można go zamknąć materiałem INTRASIT^® Rasant 55Z. (czas wiązania < 1 min) i mikrozaprawą uszczelniającą INTRASIT®DS2 54Z/- DS1 54Z. Należy przy tym przestrzegać instrukcji INTRASIT^® Rasant 55Z. Po zakończeniu prac przygotowawczych, najwcześniej po upływie 24 godzin, można rozpocząć właściwe uszczelnianie ścian i posadzki. Na wymienione wyżej powierzchnie nakłada się obficie pędzlem lub przez wylewanie warstwę preparatu INTRASIT^® VK 10A. Zużycie wynosi przy tym około 0,25 kg/m2.

Na jeszcze świeżej warstwie INTRASIT^® VK 10A nakłada się pierwszą warstwę mikrozaprawy. Najwcześniej po upływie 3 godzin, ewentualnie w następnym dniu w ramach drugiej operacji technologicznej jeszcze raz nakłada się warstwę INTRASIT^® VK 10A i INTRASIT^® DS2 54Z/- DS1 54Z, również metodą „świeży na świeże".

Po stwardnieniu mikrozaprawy uszczelniającej, co najmniej po upływie 3 dni, jako środek wspomagający przyczepność kolejnej powłoki - powłoki tynkarskiej - nakładana jest przez natrysk warstwa obrzutki tynkarskiej zwiększającej przyczepność. W tym celu materiał INTRASIT^® VS WTA 54 Z mieszany jest z wodą do uzyskania papkowatej konsystencji. INTRASIT^® VS WTA 54 Z narzucany jest w formie siatki cienką warstwą o szorstkiej powierzchni.

Po odczekaniu co najmniej 1 dnia, w zależności od struktury powłoki można nanosić INTRASIT^® GP-WTA 54Z, INTRASIT^® SAP-WTA 54Z lub INTRASIT^® SanUno WTA 54Z. Jastrych skuty w obrębie posadzki uzupełniany jest zaprawą INTRASIT^® SM 54Z.

Jeżeli nie są wymagane tynki renowacyjne wg wytycznych WTA, renowację można wykonać stosując INTRASIT^® HSB 54Z (obrzutka poprawiająca przyczepność) i następnie INTRA-SIT^® SPM 54Z (renowacyjna zaprawa tynkarska). Stosowanie renowacyjnej zaprawy tynkarskiej zaleca się w przypadku powierzchni ścian, które będą narażone na obciążenia mechaniczne (pomieszczenie piwniczne do przechowywania rowerów, tynk cokołowy, zejście do piwnicy, pomieszczenia warsztatowe). Bardzo dobra jak dla tynku renowacyjnego wytrzymałość zapobiega zbyt szybkiemu uszkodzeniu powierzchni tynku.

Na koniec można nałożyć warstwę paroprzepuszczalnej farby (VESTEROL^® SF 10A) lub powłokę z paroprzepuszczalnych, mineralnych tynków dekoracyjnych.

Wykonanie przegrody poziomej, jednostronnie, dwurzędowo, metodą iniekcji bezciśnieniowej

Średnica wierconego otworu: 20-30 mm
Kąt nachylenia wierconego otworu: 30°
Głębokość wierconego otworu: przekrój poprzeczny ściany minus 5 cm.

Przy zastosowaniu metody niskociśnieniowej otwór wiercony może być rozmieszczony poziomo, średnica otworu wierconego w zależności od pakera. Otwory wiercone mogą być wykonane również jednorzędowo. Przy stopniu zawilgocenia powyżej 75% wiercone otwory zasadniczo powinny być wykonane w dwóch rzędach.

Wykonanie przegrody poziomej z rozmieszczeniem wierconych otworów obustronnie, jednorzędowo

Przy przekroju ściany > 60 cm
Średnica wierconego otworu: 20-30 mm
Nachylenie wierconego otworu: ok. 30°
Głębokość wierconego otworu: 2/3 przekroju ściany
Przy wykonywaniu uszczelnienia metodą niskociśnieniową otwór wiercony może być rozmieszczony poziomo


Opisane tu metody działania zgodne są z odnośnymi zaleceniami jak również doświadczeniami zebranymi w ciągu dziesięcioleci przy doszczelnianiu ścian wewnątrz piwnic. Odmienne metody postępowania należy bezwarunkowo omówić ze specjalistami ds. techniki aplikacji firmy Hahne lub z naszymi wykwalifikowanymi przedstawicielami terenowymi.

Szkic techniczny TD 02.010

Renowacja ściany wewnątrz piwnicy w przypadku zawilgocenia podstawy przy znanym najwyższym poziomie


1 Uszczelnienie obszaru narażonego na wodę rozpryskową
2 Tynk cokołowy
3 Stary tynk zdolny do funkcjonowania
4 Powłoka gruntowa hydrofobizująca i zwężająca kapilary
5 Uszczelnienie pionowe wykonane mineralną mikrozaprawą uszczelniającą
6 Strefa penetracji roztworu iniekcyjnego
7 Nawiercony otwór do napełnienia roztworami iniekcyjnymi podczas iniekcji bezciśnieniowej lub niskociśnieniowej
8 Woda podciągająca kapilarnie zatrzymana w wyniku iniekcji
9 Obrzutka zwiększająca przyczepność VS WTA 54Z
10 Tynk renowacyjny SAP-WTA 54Z
11 Powłoka otwarta dla dyfuzji
12 Wyoblenie wykonane przy użyciu mineralnej zaprawy izolacyjnej
13 Jastrych naprawiony przy użyciu mineralnej zaprawy izolacyjnej
14 Jastrych zespolony