Kamień naturalny jest niezwykle trwałym i wyjątkowym materiałem, symbolizuje niezmienność i trwałość przyrody. Ceniony jest za szlachetne piękno oraz niepowtarzalność kolorów, kształtów i faktur. Odpowiednio dobrany pasuje zarówno do budynków stylizowanych na historyczne, jak i domów w stylu wiejskim, nowoczesnym i minimalistycznym. Jeżeli chodzi o sztukę ogrodową, posiadał szczególne znaczenie w każdej epoce, począwszy od kamiennych elementów w ogrodach średniowiecznych, po nowoczesne konstrukcje w terenach zieleni zarówno miejskiej, jak i prywatnej.

Jako element elewacji budynku lub wykorzystany w ogrodzie, doskonale wtapia się w naturalne środowisko, zapewniając szlachetny i wyjątkowy charakter założenia na wiele lat. Może zostać wielokrotnie poddany renowacji i konserwacji, a pomimo tego nie traci uroku i wartości.

Gra w kształty i barwy

Kamienie wykorzystywane w terenach zieleni i bezpośrednio przylegających do zabudowań, dostępne są w szerokiej skali barw, struktur i tekstur, co pozwala na świadome oddziaływanie na zmysł odbierania przestrzeni. Zastosowane na większym obszarze jako elementy nawierzchni, murów czy ścian o barwie ciemniejszej (sjenit, bazalt) pozwalają na osiągnięcie efekt „zmniejszenia” perspektywy i swoistej dominacji roślin nad kamienną architekturą ogrodową. Nawierzchnia, murki czy pojedyncze głazy i rzeźby „toną” wtedy wśród zieleni. Podobne efekty występują w strefie bezpośrednio przylegającej czy łączącej się z budynkami. Zastosowanie ciemnej kostki kamiennej ze sjenitu spowoduje optyczne zmniejszenie powierzchni bruku. Odwrotny manewr – zastosowanie żółtego czy jasnego granitu, spowoduje optyczne zwiększenie i wyeksponowanie wybrukowanej powierzchni i pogłębienie kontrastu z zielonym otoczeniem. Nada mu również stylowy, śródziemnomorski charakter.

Oprócz barwy, również struktura i tekstura mają wpływ na sposób, w jaki kamień będzie komponował się z otoczeniem. Piaskowce, bazalty i porfiry charakteryzować się będą jednorodnością materiału i barwy. Brak licznych przebarwień czy tzw. słojów powoduje, że materiały wykonane z tych kamieni często stosowane są w połączeniu z architekturą budynku, jako cokoły lub elewacje lub ich elementy, gdzie doskonale harmonizują z jednorodnymi kolorystycznie powierzchniami.

Zestawienie drobnoziarnistego jasnego granitu w połączeniu z ciemnym, o białych drobnych punkcikach sjenitem uplastycznia i uatrakcyjnia powierzchnię bruku i skupia wzrok na poszczególnych elementach.

Ulotny klimat Dalekiego Wschodu

Kamień w ogrodzie japońskim odgrywa szczególne znaczenie. Idea japońskiej stylistyki ogrodowej to naśladowanie przyrody, kryjąc przy tym ingerencję człowieka w naturę. Głazy odgrywały najważniejszą rolę – ich wymiary, kształty, faktura powierzchni i wielkość przestrzeni między nimi była ściśle zharmonizowana z otoczeniem. Wewnętrzna dynamika ukryta w kształcie poszczególnych głazów miała znaczący wpływ na estetykę kompozycji ogrodu. Zasada trzech sił (niebo, ziemia, człowiek) była jednym z najważniejszych narzędzi estetycznych artysty projektanta. Podobnie w japońskich ogrodach zen, na ich pejzaż składały się skały i „woda” z zagrabionego żwiru. Kamień symbolizował pierwiastek męski, jeden z dwóch uzupełniających się składników kosmosu, jako element ciemny, ciężki, pasywny w przeciwieństwie do jasnej, lekkiej, pełnej energii wody (pierwiastek żeński).

Pod parasolem ochronnym

Kamienie zarówno chłoną wilgoć, jak i ją oddają. Silne zabrudzenie kamieni lub pomalowanie ich farbą, zaburza wymianę wilgoci z otoczeniem, narażając je na pękanie i kruszenie. W przypadku rozległych, obfitych zanieczyszczeń, najlepiej użyć myjki ciśnieniowej lub sprężonego powietrza z domieszką drobnoziarnistego piasku. Czyszczenie można również wykonać samodzielnie, za pomocą twardej szczotki, mydła i detergentu. W przypadku stwierdzenia pozostałości farby na powierzchni, należy usunąć ją rozpuszczalnikiem. Do zabiegów konserwacyjnych należy również malowanie kamieni preparatem silikonowym. Dotyczy to wbudowanych detali lub wolno stojących rzeźb, które impregnuje się nasączonymi kompresami. Do zaimpregnowania m.in. elementów kamiennych w celu zwiększenia ich odporność na zabrudzenia służy preparat ATLAS DELFIN. Dzięki dużej zdolności penetracji wnika on w wierzchnią warstwę tworząc trwałą powłokę ochronną. Nanosi się go na materiał gąbką lub pędzlem. Kolejnym środkiem o charakterze zabezpieczającym jest ATLAS SILSTOP. Jest to silikonowy środek hydrofobizujący, będący roztworem dyspersji silikonowej w rozpuszczalniku organicznym. Środek, ten penetrując wgłębni materiał, uodparnia go na alkalia, kwaśne deszcze, słońce i agresywne środowisko miejskie. Nanosić należy go na pędzlem lub wałkiem malarskim.

Kamień w dobrym towarzystwie

Nie poleca umieszczać się rzeźb i detali kamiennych bezpośrednio na ziemi, powinny stać na granitowym bruku lub odpowiedniej płycie lub postumencie. Rzeźby wykonane z piaskowca należy stawiać w przewiewnych, nieosłoniętych miejscach, miejscach daleka od roślin, rynien i miejsc przeznaczonych na ognisko lub grill. W przeciwieństwie do piaskowców, granity, bazalty i sjenity są bardzo odporne i prawie nienasiąkliwe. Mogą zostać wykorzystane w formie naturalnej, czyli o kształcie nieregularnych otoczaków (np. do ogrodów skalnych lub murków) i takiej sytuacji w zasadzie nie wymagają pielęgnacji. Nawet, jeśli porosną mchem lub glonami, jest to proces odwracalny, niewyrządzający szkody i niepowodujący uszczerbków powierzchni kamieni.

W przypadku elementów wykuwanych, rzeźbionych i polerowanych należy zadbać o odpowiednią pielęgnację, ponieważ takiej sytuacji narażone są na działanie czynników zewnętrznych, powodujących matowienie i kruszenie. Aby rzeźby i kamienne detale na długi czas efektownie wyglądały, najlepiej zaraz po ich montażu zaimpregnować całą powierzchnię narażoną na kontakt z otoczeniem. Oczyszczone detale pokrywa się również specjalnymi woskami nakładanymi na gorąco, które następnie się poleruje. Do konserwacji użyć można też lakierów samochodowych, po uprzednim przetestowaniu na niewidocznym fragmencie kamienia. Odsalanie kamieni polega na usuwaniu kremowych, krystalicznych wykwitów. Pomocne są okłady z ligniny nasączonej wodą destylowaną. Polega to na wysysaniu na zewnątrz roztworu soli. Nie jest to sposób skuteczny w 100%, zależy bowiem od właściwości kapilarnych kamienia, stopnia zasolenia i rozkładu soli na zewnątrz skały.

Piaskowiec to średnioziarnista, zwięzła skała osadowa, powstała w wyniku scementowania ziaren kwarcu, skaleni, miki oraz okruchów innych skał i minerałów o średnicy 0,02-2 mm za pomocą spoiwa ilastego, krzemionkowego, wapiennego (kalcytowego, dolomitowego) lub żelazistego. Przyjmuje różne zabarwienia od szarego po żółte, czerwone i białe.

W Polsce z piaskowców zbudowane są niektóre partie Sudetów, przede wszystkim Góry Stołowe, a także niewielkie części Pogórza Izerskiego, Pogórza Kaczawskiego, Gór Kaczawskich, Gór Wałbrzyskich, Gór Kamiennych, Gór Bystrzyckich oraz Kotliny Kłodzkiej, prawie całe Beskidy, czyli Karpaty Zewnętrzne oraz Podhale, Kotlina Zakopiańska i niewielkie skrawki Tatr, a także spore partie Gór Świętokrzyskich i ich otoczenia.

Bazalt – skała lita pochodzenia wulkanicznego – wylewna (skała magmowa) o strukturze bardzo drobnoziarnistej lub afanitowej, czasem porfirowej i barwie czarnej, szarej lub zielonej, powstała podczas orogenezy alpejskiej. W drobnoziarnistej masie skalnej często widoczne są kryształki lub większe skupienia oliwinu (bomby oliwinowe). Starsze, zmienione bazalty nazywane są paleobazaltami albo też melafirami (permskie, karbońskie) lub diabazami (staropaleozoiczne). Głębinowym odpowiednikiem bazaltu jest gabro. Cechą charakterystyczną jest słupowa oddzielność bazaltu, powstała w wyniku kurczenia się zastygłej lawy w czasie jej oziębiania. Wietrzejąc zwykle jaśnieją i wypadają z nich prakryształy oraz ksenolity. Niektóre bazalty ulegają zgorzeli i rozpadają się na drobne kawałki.

Bazalt jest stosowany jako materiał budowlany lub drogowy – kruszywo łamane. Używany jest również jako surowiec do leizny kamiennej (topiony bazalt) i do produkcji wełny mineralnej. Wyroby wykonane z przetopionego bazaltu mają twardość ok. 8,5 w skali Mohsa i dlatego są stosowane jako materiały trudnościeralne.

Sjenit to obojętna skała magmowa o pochodzeniu głębinowym. Sjenit zaliczany jest do skał jawnokrystalicznych. Najczęściej barwy ciemnoszarej lub czarnej. W przeciwieństwie do granitu, nie zawiera wcale, albo bardzo mało krzemionki. Używany jest głównie w drogownictwie i budownictwie. Sjenit jako materiał budowlany cechuje mniejsza gęstość od granitu oraz większa łatwość obróbki. Parametry sjenitów dolnośląskich są identyczne z parametrami granitów z tą różnicą że są bardziej „elastyczne”, tj. bardziej odporne na wykruszenia. Do bardziej znanych budowli wykonanych z skał sjenitowych należą: Stonehenge, piramidy egipskie, mury obronne Niemczy, cokół pomnika Adama Mickiewicza w Krakowie.

W Polsce marmur wydobywany jest wyłącznie w Sudetach, przede wszystkim w Masywie Śnieżnika, gdzie występuje w dwóch odmianach kolorystycznych, jako „Biała Marianna” (na górze Krzyżnik) i „Zielona Marianna”. Innym złożem marmuru jest złoże marmuru szarego z odcieniem niebieskawym w Sławniowicach. Eksploatuje się także dolomity przeobrażone (nazywane przez większość geologów marmurem lub dolomitem krystalicznym) w Rędzinach.

Impregnaty do kamienia

ATLAS DELFIN przeznaczony jest do impregnacji i zabezpieczenia przed zabrudzeniami podłoży o podwyższonej nasiąkliwości. Zalecany jest do ochrony powierzchni nieszkliwionych, kamiennych oraz spoin cementowych. Zaimpregnowanie tego rodzaju powierzchni DELFINEM czyni je odpornymi na zabrudzenia pochodzące z olejów, tłuszczów, kawy, herbaty, a także wody. ATLAS DELFIN produkowany jest na bazie wodnej dyspersji akrylowej. Jest produktem wydajnym, bardzo wygodnym i łatwym w użyciu. Po wyschnięciu jest bezbarwny, nadaje okładzinom delikatny połysk, a starym i matowym świeży wygląd. Dzięki dużej zdolności penetracji DELFIN wnika w wierzchnią warstwę, tworząc jednocześnie na ich powierzchni trwałą powłokę ochronną, a pokryte nim elementy stają się łatwiejsze do pielęgnacji. Powłoka z DELFINA jest odporna na powszechnie używane środki czystości i nie ulega zniszczeniu nawet przy silnych obciążeniach. Środek jest mrozoodporny do temperatury –20°C.

ATLAS SILSTOP przeznaczony jest do hydrofobizacji i zabezpieczania przed szkodliwym wpływem środowiska zewnętrznego nasiąkliwych elementów kamiennych, murów ceglanych oraz podłoży wapienno-piaskowych, betonu oraz tynków mineralnych. Doskonale nadaje się do gruntowania podłoży pod farby silikonowe. Może być także stosowany do hydrofobizacji cienkowarstwowych tynków mineralnych i akrylowych oraz starych, silnie przylegających do podłoża powłok malarskich z farb elewacyjnych, dodatkowo uwydatniając ich kolor. SILSTOP jest bezbarwnym roztworem dyspersji silikonowej w rozpuszczalniku organicznym. Po naniesieniu na podłoże reaguje ze składnikami powietrza i wodą zawartą w porach materiału. W wyniku reakcji obniżony zostaje poziom absorpcji impregnowanego podłoża, dzięki czemu zabezpieczona powierzchnia nie przyciąga zanieczyszczeń, a woda z opadów atmosferycznych spływa po niej swobodnie, dodatkowo ją oczyszczając. Roztwór penetruje w głąb materiału, zapewniając mu jednocześnie wysoki poziom paroprzepuszczalności. SILSTOP po zastosowaniu na podłożu jest odporny na alkalia, kwaśne deszcze, promieniowanie UV, agresywne środowisko miejskie oraz na mróz do –20°C.

Strażnik bruku

Chcąc uniknąć brudnej, poplamionej i odbarwionej kostki brukowej, psującej idealny wizerunek firmy lub domu powinniśmy zastosować preparat do jej zabezpieczania – IZOHAN strażnik bruku. Strażnik bruku to preparat impregnacyjny do kostki brukowej, który służy do zabezpieczania kostki brukowej oraz betonowych i kamiennych okładzin elewacyjnych. Jest to przeźroczysta ciecz na bazie termoplastycznych żywic styrenowo-akrylowych. Występuje w wersji półmat i połysk. Preparat pomaga wykonać gruntowanie i uszczelnienie podłoża wykonanego z kostki brukowej wszędzie tam, gdzie wymagana jest zarówno estetyka, jak i odporność na różnego rodzaju plamy czy też warunki atmosferyczne.

IZOHAN strażnik bruku:

- doskonale penetruje powierzchnie nadając jej właściwości hydrofobowe
- uszlachetnia powierzchnię, intensyfikuje barwę (kostka wygląda jak po deszczu)
- penetruje w podłoże tworząc warstwę ochronną odporna na czynniki atmosferyczne, promieniowanie UV i wiele czynników chemicznych
- ułatwia samooczyszczenie kostki pod wpływem padów atmosferycznych
- zwiększa mrozoodporność i wytrzymałość mechaniczną.

Preparat poprawia wygląd nawierzchni, zmniejsza jej ścieralność, wzmacnia jej kolor, zabezpiecza powierzchnię przed tworzeniem się trwałych plam z oleju i innych zanieczyszczeń oraz zwiększa odporność nawierzchni na warunki atmosferyczne, mróz i deszcz. Preparatu nie zaleca się do impregnowania powierzchni wykonanych z cegły klinkierowej. Na okładzinach wapiennych, z piaskowca lub innych skał naturalnych zaleca się najpierw wykonanie próby.

Przed wykonaniem impregnacji nawierzchnie z betonowych kostek brukowych wymagają dokładnego oczyszczenia. Z nawierzchni powinny być usunięte wszelkie plamy i zabrudzenia. Jeśli nawierzchnia jest porośnięta mchem, należy najpierw zastosować odpowiedni środek chwastobójczy. Po oczyszczeniu powierzchnia powinna być pozostawiona do wyschnięcia. Następnie szczeliny pomiędzy kostkami należy uzupełnić suchym, płukanym piaskiem, którego nadmiar trzeba zmieść z powierzchni. Nowe nawierzchnie wymagają tylko oczyszczenia z pyłów i ewentualnego wypełnienia szczelin piaskiem. Preparat IZOHAN strażnik bruku nanosi się przy pomocy natrysku niskociśnieniowego, pędzla lub wałka. Nadmiar preparatu należy zgarnąć do szczelin między elementami nawierzchni. W przypadku dużego zniszczenia nawierzchni istnieje możliwość nałożenia drugiej warstwy preparatu. Warstwa ta powinna być naniesiona w ciągu 24 godz., lecz nie wcześniej niż po 2 godz. od nałożenia pierwszej warstwy.
Zastosowanie IZOHAN strażnika bruku gwarantuje niepowtarzalny wygląd powierzchni kostki. Wyczyszczona i zaimpregnowana kostka brukowa sprawia kolosalne wrażenie, przykuwając uwagę każdego przechodnia, klienta, czy sąsiada.