Fot. Rockwool

Dobieramy izolację. Które parametry są najważniejsze?

Na dobry początek, powinniśmy wybrać odpowiedni materiał. Na rynku dostępnych jest bardzo wiele rozwiązań, różniących się podstawowymi parametrami. Podstawą są właściwości termoizolacyjne produktu. Przewodność cieplną oznacza się za pomocą symbolu λ (lambda)– im niższa wartość parametru, tym cieńsza warstwa materiału spełni swoją funkcję.

Przy zakupie powinniśmy zwrócić uwagę na odporność izolacji na wilgoć. Poddasze to miejsce szczególnie narażone na kontakt z wodą: o ile budując nowy dom możemy założyć, że pokrycie dachowe jest szczelne, przy domu już stojącym nie możemy wykluczyć ewentualnych błędów wykonawczych, czy też uszkodzeń powstałych w trakcie eksploatacji. Izolacja przylega bezpośrednio do konstrukcji dachowej, musi więc cechować się niską absorbcją wody – w innym przypadku ryzykujemy powstawaniem pleśni i grzybów na konstrukcji drewnianej.

Fot. RockwoolJeszcze innym, równie istotnym parametrem jest odporność na ogień – bezpieczeństwo zapewnić może produkt niepalny. Pomocna jest w tym przypadku klasa reakcji na ogień, wyrażona w postaci tzw. Euroklasy, od A1 do F. A1 oznacza materiał niepalny, klasa F odpowiada materiałom niesklasyfikowanym.

Na koniec sprawdźmy sprężystość izolacji. Jej wysoka wartość zapewni zakleszczanie się ocieplenia między krokwiami, co skutecznie przeciwdziała mostkom termicznym i podnosi szczelność izolacji.

Z racji bardzo dobrych parametrów wymienionych powyżej, do ocieplania poddaszy najczęściej stosuje się wełnę skalną. Pracę można z powodzeniem wykonać samodzielnie. Aby wszystko poszło szybko i sprawnie, zdaniem doradców technicznych firmy ROCKWOOL, warto jednak zasięgnąć porady eksperta.

Fot. Rockwool

Krok po kroku

1. Dokonujemy dokładnego pomiaru rozstawu pomiędzy krokwiami.

2. Jako ocieplenie pomiędzy krokwiami używamy wełny w rolce, np. TOPROCK. W tym celu rozwijamy zrolowaną płytę izolacji i odmierzamy odcinki. Powinny być one dłuższe o ok. 2cm od rozstawu w świetle miedzy krokwiami. Docięcie płyt z odpowiednim naddatkiem powoduje, że nie ma konieczności stosowania dodatkowego mocowania materiału za pomocą sznurków, bowiem swobodnie utrzymuje się on pomiędzy krokwiami. W ten sposób zmniejszamy także ilość odpadów materiałowych.

Fot. Rockwool3. Następnie przystępujemy do starannego ułożenia odcinków pierwszej warstwy ocieplenia pomiędzy krokwiami. Jeżeli w konstrukcji dachowej występuje połać dachowa typu szczelnego dla pary wodnej, (np. pełne deskowanie z papą), należy zastosować szczelinę wentylowaną grubości 3-6cm oraz zapewnić otwory wlotowe pod okapem oraz wylotowe w kalenicy dachu bądź też ścianach szczytowych.

Docięte z 2cm naddatkiem płyty układamy miedzy krokwiami - stroną oznaczoną do wewnątrz pomieszczenia. Pierwszą warstwę ocieplenia układamy starannie, zwracając szczególną uwagę na szczelne przyleganie płyt ocieplenia do siebie i do elementów konstrukcji poddasza (krokwie, jętki, kleszcze).

Fot. Rockwool4. Kolejny etap to montaż stalowego rusztu pod okładziny połaci i stropu pod poddaszem. Ruszt składa się z wieszaków dystansowych (np. typu U) i profili nośnych okładzin (np. typu C). Standardowy rozstaw wieszaków wzdłuż krokwi wynosi 40cm. Według zaleceń producentów okładzin, np. gipsowo-kartonowych, stosuje się też inne rozstawy wieszaków - w zależności od rodzaju, grubości i ilości okładzin. Wysuniecie wieszaków ponad płaszczyznę czołową krokwi umożliwia zamontowanie pod krokwiami (jętkami lub kleszczami) drugiej warstwy ocieplenia o dobranej wcześniej grubości.

Do wieszaków przykręcamy lub wkładamy na wcisk profile nośne. Montujemy je prostopadle do krokwi. Zalecamy, aby profile nośne przed montażem wypełniać od wewnątrz paskami z wełny, co polepsza izolacyjność termiczną poddasza.

Fot. Rockwool5. Przystępujemy do układania drugiej warstwy ocieplenia: pod krokwiami, jętkami czy kleszczami, między profilami nośnymi okładzin. Odpowiednim produktem będzie w tym przypadku płyta ROCKWOOL SUPERROCK. W tej warstwie możemy rozprowadzić zabezpieczone przewody instalacji elektrycznej.

6. W pomieszczeniach wilgotnych o ciśnieniu pary wodnej powyżej 13hPa (łazienka, kuchnia, WC), do profili nośnych okładzin montujemy dodatkowo paroizolację. Układamy ją na zakład i sklejamy ze sobą taśmą dwustronnie klejącą. Montujemy ją od strony wewnętrznej poddasza - pod ociepleniem lub stalową konstrukcją okładzin - i mocujemy taśmą dwustronnie klejącą do spodu stalowych profili nośnych.

Fot. Rockwool7. Ostatnim etapem jest przykręcenie okładzin połaci i stropu nad poddaszem. Okładziny poddasza przykręcamy wkrętami do profili nośnych. Rozstaw wkrętów podają producenci okładzin (najczęściej nie powinien być większy niż 25-35cm). Okładziny montujemy w taki sposób, aby ich dłuższe krawędzie były prostopadłe do rusztu. Połączenia okładzin wzdłuż krótszych boków przesuwamy w sąsiednich rzędach okładzin o minimum jedną odległość miedzy profilami pionowymi. Połaczenia poprzeczne wykonujemy zawsze na profilach typu C. Takie rozplanowanie ułożenia płyt eliminuje powstawanie połączeń krzyżowych (miejsce styku 4 okładzin) i zapewnia zwiększenie sztywności zabudowy poddasza.