Wnętrza budynków, takich jak obiekty sportowe czy placówki edukacyjne podlegają intensywnej eksploatacji. W celu zapewnienia wymaganego komfortu akustycznego, a także w celu ukrycia biegnących pod stropem instalacji montuje się sufity podwieszane o określonej klasie odporności na obciążenia dynamiczne. Jak przebiega weryfikacja wytrzymałości i jakie normy w związku z nią obecnie obowiązują?
Andrzej Skrzypczak. Fot. RockfonKomentarza udziela: Andrzej Skrzypczak z firmy Rockfon.
Odporność sufitów na uderzenia określa się na podstawie reakcji na obciążenia dynamiczne. W Europie obowiązuje aktualnie norma EN 13964 „Sufity podwieszane. Wymagania i metody badań” definiująca klasy odporności na uderzenia.
- dla klasy 1A prędkość uderzenia piłki wynosi 16,5 m/s,
- dla klasy 2A prędkość uderzenia piłki wynosi 8,0m/s,
- dla klasy 3A prędkość uderzenia piłki wynosi 4,0m/s
Dla porównania dla rozwiązań ściennych prędkość uderzenia piłki wynosi 23,5m/s.
Piłka testowa nie trafia wyłącznie w płytę, ale również w elementy mocujące, takie jak np. profile i ich połączenia. Uderza się nią łącznie 36 razy: 12 razy pod kątem 90 stopni oraz po 12 pod kątem 60 stopni w każdą stronę. Po zakończeniu testu sprawdza się, czy wskutek powstałych naprężeń mechanicznych na powierzchni sufitu lub na konstrukcji mocującej (nośnej) powstały znaczące uszkodzenia, które mogą stanowić zagrożenie dla użytkowników. Na podstawie uzyskanych wyników sufit podwieszany zalicza się do jednej z trzech klas odporności:
- Klasa 1A - najwyższa klasa odporności na uderzenia. Zalicza się do niej sufity przeznaczone do obiektów sportowych narażonych na silne uderzenia.
- Klasa 2A – wykorzystuje się ją w obiektach, w których piłka uderza z niewielką prędkością, a także w miejscach szczególnie narażonych na obciążenia.
- Klasy 3A - przeznaczona do pomieszczeń, w których sufit musi spełniać podstawowe wymagania w zakresie odporności na uderzenia.
Odporność sufitów na uderzenia określa się na podstawie reakcji na obciążenia dynamiczne. W Europie obowiązuje aktualnie norma EN 13964 „Sufity podwieszane. Wymagania i metody badań” definiująca klasy odporności na uderzenia.
Jak przebiegają badania?
Metoda weryfikacji odporności sufitów podwieszanych na uderzenia oparta jest na niemieckim standardzie DIN 18032. W teście używa się piłkę ręczną, która jest wystrzeliwana określoną ilość razy ze specjalnego urządzenia pozwalającego ustawić jej prędkość lotu, a tym samym siłę uderzenia. We wspomnianej normie dla rozwiązań sufitowych stosuje się prędkość uderzenia piłki zależną od oczekiwanej klasy odporności na uderzenia, i tak:- dla klasy 1A prędkość uderzenia piłki wynosi 16,5 m/s,
- dla klasy 2A prędkość uderzenia piłki wynosi 8,0m/s,
- dla klasy 3A prędkość uderzenia piłki wynosi 4,0m/s
Dla porównania dla rozwiązań ściennych prędkość uderzenia piłki wynosi 23,5m/s.
Piłka testowa nie trafia wyłącznie w płytę, ale również w elementy mocujące, takie jak np. profile i ich połączenia. Uderza się nią łącznie 36 razy: 12 razy pod kątem 90 stopni oraz po 12 pod kątem 60 stopni w każdą stronę. Po zakończeniu testu sprawdza się, czy wskutek powstałych naprężeń mechanicznych na powierzchni sufitu lub na konstrukcji mocującej (nośnej) powstały znaczące uszkodzenia, które mogą stanowić zagrożenie dla użytkowników. Na podstawie uzyskanych wyników sufit podwieszany zalicza się do jednej z trzech klas odporności:
- Klasa 1A - najwyższa klasa odporności na uderzenia. Zalicza się do niej sufity przeznaczone do obiektów sportowych narażonych na silne uderzenia.
- Klasa 2A – wykorzystuje się ją w obiektach, w których piłka uderza z niewielką prędkością, a także w miejscach szczególnie narażonych na obciążenia.
- Klasy 3A - przeznaczona do pomieszczeń, w których sufit musi spełniać podstawowe wymagania w zakresie odporności na uderzenia.
Od czego zależy odporność sufitu na uderzenia?
Odporność sufitu na uderzenia jest uzależniona od dwóch czynników. Pierwszym jest konstrukcja płyty. Istotny jest zarówno materiał, z którego jest wykonana, jak i zastosowane wzmocnienia. Najczęściej są to włókna ciągłe zwiększające jej elastyczność. Im jest ich więcej, tym materiał jest bardziej wytrzymały. Drugim – równie ważnym – elementem jest system montażowy, ponieważ ta sama płyta w zależności od sposobu instalacji może być zaliczana do różnych klas odporności. Ważny jest tutaj nie tylko materiał, z którego wykonuje się profile, ale także dodatkowe rozwiązania wzmacniające stabilność konstrukcji i uniemożliwiające wybicie płyty.REKLAMA:
REKLAMA:
REKLAMA:
Źródło: Obud