W przypadku przyklejania płytek w miejscach narażonych na stałe zawilgocenie (strefy mokre w łazienkach, kabiny prysznicowe, brodziki, balkony, tarasy, baseny, itp.) przygotowując podłoże należy pamiętać o zastosowaniu odpowiednich elementów hydroizolacji poziomej i pionowej. Powierzchnię pod brodzikiem również należy zabezpieczyć przeciwwilgociowo, wykonując odpowiednią hydroizolację.

Przed wykonaniem izolacji przeciwwilgociowej najlepiej poradzić się producenta danego wyrobu z pomocą, którego chcemy taką hydroizolację wykonać. Przed rozpoczęciem przyklejania należy dokładnie rozplanować rozmieszczenie płytek z uwzględnieniem szerokości spoin, elementów dekorowych, odległości od krawędzi, ościeży, itp. Rozumiem, że brodzik będzie w jakiś sposób obudowany czy to za pomocą płyt kartonowo gipsowych czy po prostu jego obudowa będzie wymurowana za pomocą cegieł lub bloczków.

Ważne jest, aby przed przystąpieniem do pracy zapoznać się z instrukcją użycia produktu oraz podstawowymi elementami technologii związanej z przyklejaniem płytek. Jeżeli podłoże stanowi wodoodporna (zielona) płyta kartonowo gipsowa, tylko takie należy stosować w łazience, płytki mogą być klejone bezpośrednio na powierzchni płyty. Jeżeli podłoże stanowi wymurowana obudowa brodzika to podłoże należy odpowiednio przygotować. Podłoże należy odkurzyć i oczyścić, wszelkie luźne elementy należy usunąć. Następnie podłoże musi być zagruntowane za pomocą emulsji gruntującej.

Do przyklejania płytek ceramicznych, gresowych a także mozaiki w łazience proponuję użyć specjalnej wysokoelastycznej zaprawy klejącej CEKOL CS-12. Dzięki starannie dobranej recepturze i unikalnym dodatkom modyfikującym jest to zaprawa o zwiększonej przyczepności do podłoża i o wydłużonym czasie otwartym. Jednocześnie zawiera ona odpowiednio dobraną ilość środków hydrofobizujących, co pozwala zaliczyć ją do zapraw wodoszczelnych. Nie należy pojęcia wodoszczelności traktować w tym miejscu dosłownie, porównując materiały tak całkowicie wodoszczelne jak np. folia.

Zaprawa CEKOL CS-12 charakteryzuje się bardzo małą nasiąkliwością wodną, co oznacza, że w określonym czasie wchłania znikomą ilość wody w porównaniu ze zwykłą zaprawą budowlaną. Zaletą takiego materiału jest możliwość przyklejania płytek w łazienkach, szczególnie w okolicach wanien, brodzików, zlewów, itp. bez ryzyka, że przypadkowo rozlana woda, w przypadku jakiejkolwiek nieszczelności, w szybkim czasie spenetruje zaprawę klejącą i wpłynie na pogorszenie jej właściwości. Jeżeli zastosujemy dodatkową izolację w postaci np. folii w płynie, można do takiej powierzchni kleić płytki bezpośrednio przy użyciu zaprawy CEKOL CS-12, ponieważ uzyskuje ona odpowiednią przyczepność do tego typu podłoży. Suchą zaprawę z worka wsypujemy do odmierzonej ilości zimnej, czystej wody w proporcjach podanych przez producenta i mieszamy do uzyskania jednorodnej konsystencji, po odczekaniu ok. 3 min. zaprawę mieszamy powtórnie. Zaprawa jest gotowa do użycia i zachowuje swoje właściwości przez ok. 2-3 godziny. Przy pomocy pacy nanosimy na podłoże ciągłą warstwę zaprawy klejącej i wyrównujemy ją ząbkowaną krawędzią. Rozmiar zębów dobieramy, kierując się zasadą: im większe płytki, tym większe zęby.

Nie należy nanosić zaprawy na zbyt duże powierzchnie, ponieważ po przekroczeniu tzw. czasu otwartego, zaprawa traci właściwości klejące i dociśnięte płytki nie zostaną związane z podłożem z odpowiednią siłą. Należy stale kontrolować stan powierzchni nałożonej zaprawy (np. dokonując "próby brudzenie palca") i w razie konieczności usunąć ją i nanieść świeżą warstwę. Płytkę dokładnie dociskamy do powierzchni kleju i dosuwamy do wymaganego położenia. Stan pokrycia klejem powierzchni pod płytką dla płytek klejonych wewnątrz powinien wynosić powyżej 75%, a na zewnątrz 100%. W ciągu 10 minut po przyklejeniu możemy jeszcze korygować położenie płytki. Najbezpieczniejszą metodą klejenia płytek jest metoda dwustronna, nakładamy zaprawę klejącą na podłoże oraz cienką warstwę na spodnią stronę płytki. Po upływie jednego dnia można przystąpić do spoinowania płytek.