Zapach, czy też odór jest substancją niemierzalną, zaś jego odczuwanie w każdym przypadku ma charakter subiektywny. Zapachy, pomimo, iż mogą być uciążliwe nie mogą być badane, ponieważ w polskim systemie prawnym nie istnieją normy prawne, które odnosiłyby się do zapachów.

Ustawodawca nie przewidział w polskim porządku prawnym ochrony powietrza przed zapachami, a jedynie przed określonymi substancjami w powietrzu – wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Z wokandy

Burmistrz gminy określił środowiskowe uwarunkowanie realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie chlewni oraz zbiornika na gnojowicę. Od decyzji wniósł odwołanie jeden z właścicieli sąsiadującej nieruchomości. Tłumaczył, iż istniejące chlewnie są uciążliwe, a pobudowane już gnojowniki nie zostały szczelnie przykryte. Pomimo nowoczesnej technologii z głównego zbiornika gnojownica wyciągana jest do beczkowozu i przewożona do szamba spustowego, a przy takiej technologii sąsiedzi narażeni są na potrójny smród od 10 lat. Organ wyjaśnił, iż dla spornej inwestycji został opracowany raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Odpowiada on wymogom prawa i mógł stanowić podstawę do określenia środowiskowych uwarunkowań dla zamierzonego przedsięwzięcia. Mężczyzna poskarżył się do sądu administracyjnego.

WSA również uznał, iż przedstawiony w raporcie cały proces technologiczny hodowli wraz z obliczeniami rozpowszechniania emisji hałasu i zapachów, gospodarki wodno-ściekowej i innych zanieczyszczeń emitowanych do powietrza był prawidłowy. Rozwiązania w nim przyjęte zapewnią w stopniu dostatecznym ochronę środowiska i nie będą powodować ponadnormatywnych uciążliwości dla terenów sąsiednich, w tym na najbliższą zabudowę mieszkaniową, która oddalona jest najbliżej około 78 m. Sąd zwrócił uwagę, iż mimo wynikającego z art. 85 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 ze zm.) obowiązku ochrony powietrza ustawodawca nie przewidział w polskim porządku prawnym ochrony powietrza przed zapachami, a jedynie przed określonymi substancjami w powietrzu. Zapach, czy też odór jest substancją niemierzalną, zaś jego odczuwanie w każdym przypadku ma charakter subiektywny. Zapachy, pomimo iż mogą być uciążliwe, nie mogą być badane, ponieważ w polskim systemie prawnym nie istnieją normy prawne, które odnosiłyby się do zapachów. W takiej sytuacji za kryterium oceny w tym zakresie przyjmuje się średnioroczne i godzinowe stężenia amoniaku i siarkowodoru, które były przedmiotem rozważań ze strony autora raportu – podkreślił sąd.

Warto wiedzieć

Ochrona powietrza polega na zapewnieniu jak najlepszej jego jakości, w szczególności przez utrzymanie poziomów substancji w powietrzu poniżej dopuszczalnych poziomów lub co najmniej na tych poziomach, zmniejszenie poziomów substancji w powietrzu co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane oraz zmniejszanie i utrzymanie poziomów substancji w powietrzu poniżej poziomów docelowych albo poziomów celów długoterminowych lub co najmniej na tych poziomach. Wyrok WSA w Warszawie z 6 marca 2014 r., sygn. akt VIII SA/Wa 911/13, prawomocny.

Podstawa prawna:

Prawo ochrony środowiska ( Dz. U z 2013 poz. 1232 ze zm.)