Fot. Malfarb

Po pierwsze - farba

Czym kierować się, wybierając preparat? Na pewno nie ceną. Determinującym czynnikiem powinna być jakość, czyli przede wszystkim parametry techniczne i wytrzymałościowe. Farba musi być odporna na destrukcyjny wpływ warunków atmosferycznych, na ekstremalne temperatury, wilgoć czy promieniowanie UV.

Należy też wziąć pod uwagę, że czynniki zewnętrzne mogą negatywnie wpływać na przyczepność powłoki do i jej trwałość, a także nasycenie barw. Aby zminimalizować ryzyko, warto wybrać emulsję akrylową wzbogacaną dodatkiem silikonów. Aplikacja takiego preparatu zagwarantuje uzyskanie oczekiwanych właściwości powłoki – paroprzepuszczalna, odporna na szorowanie, a warstwa hydrofobowa zapewni niską nasiąkliwość.

Kolorystyczne dylematy

Wybierając kolor elewacji, powinniśmy wziąć pod uwagę otoczenie – lepiej, żeby nasz dom harmonizował kolorystycznie ze znajdującymi się w sąsiedztwie budynkami niż drastycznie od nich odbiegał wizualnie. Nasz gust to jedno, a lokalne tradycje i zwyczaje – drugie. Trzeba wypośrodkować oczekiwania, dopasowując ponadto barwę elewacji do stopnia nasłonecznienia budynku.

Fot. MalfarbJeśli zdecydujemy się na zbyt ciemną lub intensywną, będzie ona absorbować promieniowanie słoneczne, co może powodować nagrzewanie się budynku i obniżenie komfortu przebywania w nim, a także przyczyniać się do powstawania naprężeń powłoki i jej pękania. Bezpiecznym i zalecanym wyborem są kolory pastelowe, jasne, efektywnie odbijające promienie słoneczne. Ciemne kolory można zastosować dla podkreślenia wybranych elementów bryły budynku. 

Pamiętajmy, by wybierać kolor farby oglądając ją w świetle dziennym i na większej powierzchni niż wzornik. Najlepiej jest przeprowadzić próbne malowanie kilkoma kolorami na ścianie domu i zdecydować się na ten który w naturalnym świetle i na tynku uznamy na najlepiej się prezentujący. Aby uzyskać jednolitą barwę fasady, należy malować ją farbami z tej samej partii, a także malować bez przerw, w tych samych warunkach atmosferycznych.

Bez wałka ani rusz

Oczywiście, najwygodniej jest malować ściany zewnętrzne agregatem natryskowym, hydrodynamicznym, ponieważ pozwala on na szybkie i dokładne wykonanie prac. To jednak metoda polecana raczej profesjonalistom; dla amatorów bezpieczniejszy jest tradycyjny wałek. Powinien on mieć runo o długości min. 14 mm, a także odpowiedni podkład piankowy, co pozwoli nam dotrzeć do każdej krzywizny podłoża. Wkłady wykonywane są z runa syntetycznego (poliakrylowego oraz poliamidowego) lub naturalnego, głównie z owczej wełny. Obok odpowiedniego wałka, należy zaopatrzyć się w kij teleskopowy oraz akcesoria do wymalowań rogów, zgięć, wnęk okiennych czy drzwiowych. Przy parterowym budynku rusztowanie nie jest niezbędne, przy wyższym już tak. Powinno być odpowiedniej wysokości, by umożliwić malowanie w jednym cyklu, , łącząc „mokre z mokrym” (dzięki temu na powierzchni nie pojawią się nieestetyczne smugi).
 
Fot. Malfarb

Przygotowanie ścian i malowanie

Zanim zaczniemy prace malarskie, powinniśmy podłoże odtłuścić, oczyścić z zabrudzeń i uzupełnić ubytki i – jeśli jest chłonne – zagruntować je. Jeśli malujemy świeżo położony tynk na bazie wapna lub cementu, możemy robić to po zakończeniu procesu karbonatyzacji, czyli po upływie min. 28 dni od jego położenia.

Aplikowanie farb elewacyjnych wymaga odpowiednich warunków atmosferycznych. Przede wszystkim nie powinno być zbyt gorąco – optymalna temperatura powietrza i podłoża to 8-25 st. C. Wysoka temperatura i niska wilgotność powietrza przyspieszają wysychanie farby i utrudniają poprawne jej nakładanie. Dlatego południowych elewacji nie należy malować w południe, lecz raczej wieczorem lub rano. W celu ochrony przed silnym słońcem zaleca się też używanie siatek osłonowych. Z kolei niska temperatura i wysoka wilgotność wydłużają czas schnięcia i zmniejszają trwałość powłoki. Farby wodorozcieńczalne wysychają i utwardzają się w procesie koalescencji – nadmierna wilgotność podłoża może prowadzić do spłynięcia farby ze ściany. Farbę nanosimy od góry ku dołowi, bez przestojów, tak by jedną ścianę pokryty w jednym cyklu roboczym. Drugą warstwę aplikujemy po ok. dobie.