Kanalizacja bezodpływowa (popularne szambo)

Jej zaletą jest niewielki koszt inwestycyjny; zajmuje również niewiele miejsca. Podstawową wadą – nieprzyjemny zapach i hałas towarzyszące opróżnianiu szamba, a także wysokie koszty eksploatacyjne. Za pojawienie się wozu asenizacyjnego każdorazowo trzeba płacić, a częstotliwość jego wzywania zależy od pojemności zbiornika i ilości produkowanych ścieków. Rachunek jest prosty – im mniejszy zbiornik i większa rodzina, tym większa ilość ścieków a tym samym – konieczność częstszego opróżniania go. Generalnie, ścieki należy wywozić minimum co 2 tygodnie. Aby nie było to konieczne częściej, dla czteroosobowej rodziny należy przewidzieć zbiornik o objętości ok. 8 m3. Pamiętajmy jednak, by nie decydować się na zbiornik o pojemności większej niż ta, którą ma wóz asenizacyjny!

Zbiornik bezodpływowy to prosta konstrukcja, umieszczona pionowo lub poziomo w wykopie i zasypana ziemią. Na powierzchni znajduje się wyłącznie szczelna pokrywa wyposażona we właz inspekcyjny do kontroli i usuwania nieczystości oraz kominek wentylacyjny wyprowadzony min. 0,5 m nad poziom gruntu.

Przykład zbiornika bezodpływowego – szambo betonowe zabezpieczone przed wydostawaniem się ścieków na zewnątrz
Szczelność jest podstawowym i bezwzględnym wymogiem stawianym szambom. Gromadzone w nim ścieki nie mogą bowiem pod żadnym pozorem przeniknąć do wód gruntowych. Zbiorniki wykonuje się z różnych materiałów: ciężkie z wysokiej jakości betonu, żelbetu czy cegły – wymagają one dodatkowej izolacji – lub lekkie z tworzyw sztucznych. Wybierając szambo betonowe, można zdecydować się na konstrukcję gotową, która cechuje się bardzo dobrą szczelnością dzięki fabrycznemu pokryciu od wewnątrz i z zewnątrz podwójnymi warstwami specjalnych preparatów (np. Bitizolem, Dysperbitem, Izolbetem). Oferowane są jako jedno-, dwu- lub trzykomorowe. Niestety, ich wadą jest bardzo duży ciężar, co powoduje problemy transportowe i zwiększa koszty montażu, gdyż wymagany jest dźwig. Innym rozwiązaniem jest budowa szamba z kręgów – niestety, tę konstrukcję cechuje podwyższone ryzyko rozszczelnienia.

Obecnie popularnością cieszą się zbiorniki z tworzyw sztucznych. Wytwarzane m.in. z żywic poliestrowych zbrojonych włóknem szklanym, charakteryzują się odpornością na działanie czynników zewnętrznych, prostotą i łatwością montażu, a także niewielką wagą, która ułatwia ich transport i osadzanie w gruncie. Są niezwykle szczelne, wygodne w użytkowaniu, odporne na destrukcyjny wpływ substancji chemicznych i korozji, a także na uszkodzenia mechaniczne. Zaletą jest też brak konieczności stosowania dodatkowych materiałów uszczelniających, a także możliwość demontażu i ewentualnej odsprzedaży.

Zbiornik na ścieki z tworzywa sztucznego
Ponieważ szamba osadza się w wykopach, należy przed zakupem zbiornika przewidzieć grubość pokrywającej go warstwy ziemi – jeśli będzie to mniej niż metr, wystarczy zwykły zbiornik; jeśli więcej – konieczny jest zbiornik wzmocniony. Te ostatnie mogą być montowane m.in. pod ciągami komunikacyjnymi, a także tam, gdzie jest wysoki poziom wód gruntowych.

Przydomowa oczyszczalnia ścieków – przepisy

Wbrew pozorom, aby móc samodzielnie oczyszczać ścieki, nie wystarczy fakt, że na danym terenie nie ma kanalizacji zbiorczej. Przydomowej oczyszczalni nie wybudujemy ani na obszarze chronionym, ani na terenie o wysokim prawdopodobieństwie wystąpienia powodzi, ani na obszarach, które są zalewane wskutek wód opadowych, czy w pobliżu ujęcia wodnego itd.

Ponadto miejscowy plan zagospodarowania terenu również może wykluczać ich budowę. Dlatego ważne jest sprawdzenie w urzędzie miasta/gminy, czy wobec działki, którą planujemy kupić, są jakieś ograniczenia, plany wykluczające swobodne jej zagospodarowanie zgodnie z zamiarami inwestora.Jeśli nie ma prawnych czy wynikających z lokalnego planu zagospodarowania zakazów odnośnie budowy oczyszczalni, możemy przystąpić do załatwiania formalności. Warto wiedzieć, że jeśli ilość odprowadzanych przez nas do wód lub do ziemi oczyszczonych ścieków bytowych nie przekroczy 5 m3/d, nie musimy występować o pozwolenie wodnoprawne. Jeżeli przepustowość oczyszczalni nie będzie wyższa niż 7,5 m3 na dobę, nie mamy obowiązku występować o pozwolenie na budowę ani o decyzję dotyczącą ustalenia warunków  zabudowy i zagospodarowania terenu – wystarczy zgłosić jej budowę w Starostwie, dołączając do zgłoszenia wypis z planu miejscowego i oświadczenie, iż nieruchomość, na której zaplanowana jest inwestycja, jest naszą własnością i ma przeznaczenie budowlane, a także dokumentację techniczną oczyszczalni i mapkę sytuacyjno-wysokościową. Jeśli planujemy odprowadzanie oczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych, niezbędne jest przedstawienie na to zgody ich właściciela.

Po upływie 30 dni od chwili złożenia kompletu dokumentów możemy przystąpić do budowy – brak kontaktu ze strony Starostwa uznawany jest za akceptację projektu. Na rozpoczęcie inwestycji mamy dwa lata od terminu, jaki został podany w zgłoszeniu – po przekroczeniu tej daty należy ponownie przejść procedurę zgłoszenia. Po zakończeniu budowy mamy z kolei 30 dni na zgłoszenie tego faktu do Starostwa, gdzie nasza oczyszczalnia zostanie wpisana do rejestru POS.

Zobacz 2 część artykułu: KLIKNIJ: Przydomowa oczyszczalnia ścieków – jaką wybrać