źródło: BaumitAprobata techniczna Instytutu Techniki Budowlanej - jest to jeden z tropów, jaki może doprowadzić do dobrego materiału. Styropian produkowany jest obecnie zgodnie z europejską normą PN-EN 13163:2013. Norma ta określa sposób oznakowania wyrobów. Na etykietach produktów zawarta jest nazwa opisująca właściwości izolacyjne (λ) i ich przeznaczenie. Podane są również parametry określające jego właściwości techniczne.

Wartość współczynnika przewodzenia ciepła – λ_D [W/mK], to parametr numer jeden. W tandemie z grubością odpowiada on za jakość ocieplenia. Styropian z lambdą nie wyższą niż 0,040 [W/mK], to materiał rekomendowany przez Polskie Stowarzyszenie Producentów Styropianu. Im mniejsza jest to wartość, tym materiał posiada lepsze właściwości termoizolacyjne. Styropian o niskiej wartości współczynnika λ_D i stosunkowo niedużej grubości może lepiej chronić budynek przed stratami ciepła niż grubszy styropian o wysokiej λ_D.

Płyty styropianowe z domieszką grafitu wspomagają absorpcję promieniowania cieplnego przez materiał, a więc zapewniają większą izolacyjność termiczną. Co to daje w praktyce? Wykorzystanie mniejszej ilości materiału i mniejszą powierzchnię ościeży okiennych, a tym samym zwiększa się ilość światła wpadającego do wnętrza.

Oznaczenie CS mówi o odporności materiału na ściskanie. Im wyższy wskaźnik tym lepsze parametry. Wskaźnik jest istotny przy izolacji podłóg, bądź dachu. Z kolei w zastosowaniach przenoszących obciążenia, np. przy ocieplaniu fasad, istotną rolę odgrywa parametr wytrzymałości na rozciąganie prostopadłe do powierzchni czołowych (TR), który nie powinien być niższy niż 100 kPa.

Przy budynkach nowo powstałych istotny będzie opór dyfuzyjny pary wodnej μ (mi). Im mniejsza wartość, tym materiał lepiej „oddycha”. Ma to znaczenie gdyż po wybudowaniu domu występuje zwiększona wilgoć technologiczna.