Jest to sposób na ocieplenie i wykończenie zewnętrznych ścian budynku polegający na przyklejeniu do muru odpowiednio dobranej warstwy izolacji termicznej, wzmocnieniu jej powierzchni siatką z włókna szklanego oraz wykończeniu tynkiem cienkowarstwowym (w niektórych wypadkach dodatkowo malowanym). Bezspoinowy system ociepleń przez wiele lat nazywany był metodą lekką-mokrą: lekką – ponieważ ciężar wszystkich wymienionych warstw wynosi ok. 10 kg/m², mokrą – bo do rozrobienia zaprawy klejowej i tynku cienkowarstwowego używa się wody.

Ściany dwuwarstwowe z bezspoinowym systemem ociepleń są chętnie stosowane przez architektów i inwestorów, ponieważ poza tym, że są ogólnie dostępne, powszechnie stosowane i najbardziej popularne, mają też wiele innych zalet.

Należą do nich:

- niewielka grubość przegrody: standardowa ściana nośna w domach jednorodzinnych ma grubość od 18 do 25 cm, najczęściej ocieplona jest warstwą styropianu lub wełny mineralnej o grubości 10-20 cm. Do tego dochodzi tynk wewnętrzny i cienkowarstwowy tynk zewnętrzny, wzmocniony siatką zbrojącą. W rezultacie uzyskuje się obustronnie wykończoną przegrodę o dobrych lub nawet znakomitych parametrach termicznych grubości 30-48 cm.
- bardzo dobra izolacyjność termiczna: parametr ten zależy od rodzaju i grubości zastosowanej warstwy ociepleniowej. Najczęściej wykorzystuje się tu różne gatunki styropianu lub wełnę mineralną. Dla uzyskania izolacyjności termicznej wymaganej dla domów pasywnych (współczynnik U nie przekracza 0,15 W/m2K) stosuje się z reguły izolację termiczną o grubości 20 - 25 cm.
- brak mostków termicznych: to duża zaleta każdej ściany dwuwarstwowej. Osiągana jest w sposób naturalny, dzięki oddzieleniu funkcji warstwy nośnej i izolacyjnej. Oczywiście warunkiem jest poprawne wykonanie, czyli zachowanie ciągłości ocieplenia w każdym punkcie, np. na styku ze ścianami fundamentowymi.

Jakie produkty będą nam potrzebne do ocieplenia ścian zewnętrznych:

- Zaprawą klejowa-szpachlowa - zapewnia stabilne mocowanie wełny mineralnej do ściany. Elementem wspomagającym są łączniki mechaniczne,
- wełną mineralna zapewnia izolacyjność cieplną,
- warstwą zbrojąca składająca się z siatki z włókna szklanego zatopionej w zaprawie klejowo-szpachlowej, zapewnia odporność całego systemu ociepleń na obciążenia mechaniczne i termiczne, jest warstwą bezpośrednio chroniącą materiał termoizolacyjny przed działaniem warunków atmosferycznych,
- wyprawą tynkarską wykonaną z użyciem Tynku cienkowarstwowego mineralnego pomalowanego, najnowszej generacji farbą elewacyjną najlepiej zolokrzemową z efektem fotokatalizy - stanowi wykończenie ściany o charakterze ochronno-dekoracyjnym. Chroni ona warstwy wewnętrzne przed starzeniem, korozją i kwaśnymi deszczami stanowi jednocześnie kolorystyczną i strukturalną dekorację ściany zewnętrznej.

Bardzo ważny jest sposób mocowania płyt termoizolacyjnych do podłoża. Płyty z wełny można mocować przy użyciu zaprawy klejowo-szpachlowej do przyklejania wełny mineralnej i zatapiania siatki. Całą powierzchnię płyt należy przeszpachlować cienką warstwą zaprawy, a po jej wstępnym związaniu, nanieść zaprawę na całą powierzchnię płyty przy pomocy pacy zębatej tak, aby po przyklejeniu tworzyła warstwę o grubości 2-7 mm. Do dodatkowego mocowania wełny mineralnej w materiałach budowlanych z pustkami powietrznymi można użyć łączników mechanicznych z przedłużoną strefą rozporu z wbijanym trzpieniem stalowym z łbem z tworzywa. Do mocowania łączników można przystąpić najwcześniej po upływie jednej doby od przyklejenia płyt. Należy stosować kołki rozporowe z trzpieniem stalowym, ocynkowanym w ilości zgodnej z projektem technicznym ocieplenia, minimum 8 szt./m?. Do zatapiania siatki z włókna szklanego w warstwie zbrojącej może nam pomóc również zaprawa klejowo-szpachlowa. Warstwę ochronną powinno wykonać się z tynku cienkowarstwowego najlepiej mineralnego o fakturze baranka i uziarnieniu 0,5 mm.