Na polskim rynku dostępnych jest wiele rodzajów pap, od wielu producentów. Wyroby te dzieli się, przede wszystkim ze względu na rodzaj wkładki nośnej (odpowiedzialnej za przenoszenie naprężeń) oraz na rodzaj masy asfaltowej (odpowiedzialnej za wodoszczelność).

Rodzaj masy asfaltowej, klasyfikuje produkt do jednej z grup: papy oksydowane lub modyfikowane. Producenci modyfikują omawiane produkty dwoma głównymi modyfikatorami: polipropylenem (APP) oraz kauczukiem styren-butadien-styren (SBS).

Papy APP stosuje się głównie w strefach klimatycznych, gdzie panują wysokie temperatury, głównie we Włoszech i Hiszpanii. Dla rejonów o umiarkowanym klimacie, jak Europa Wschodnia, oraz klimacie chłodniejszym (Europa Północna) najlepszym modyfikatorem pozostaje SBS. Wynika to ze specyfiki obydwu modyfikatorów.

Rodzajów modyfikatorów SBS stosowanych przy produkcji pap jest wiele. Upraszczając, rozróżnia się jego dwie odmiany: liniową i radialną. Używa się ich w zależności od rodzaju papy i bazowego asfaltu.

Czemu służy modyfikacja? Najprościej odpowiadając na to pytanie, wystarczy powiedzieć, że poprawia ona wiele parametrów asfaltu. Wpływ na parametry temperaturowe: giętkość oraz temperatura spływania. Przyjęło się, że te dwie temperatury wyznaczają tzw. zakres elastyczności pap. Należy jednak pamiętać, że zakres stosowania nie pokrywa się z zakresem elastyczności, ani z zakresem użytkowania. Obrazowo przedstawiono to na załączonym wykresie, gdzie zaznaczono charakterystyki asfaltu oksydowanego i modyfikowanego SBS.

Giętkość /zakres elastyczności/

Temperatura giętkości nie jest minimalną temperaturą układania. Informuje ona jednak, że im ten parametr jest niższy, tym większa pewność, że podczas rozwijania rolek papy na jaj powierzchni nie pojawią się mikropęknięcia.

Temperatura układania /zakres stosowania/

Ponieważ asfalt jest materiałem o niskiej przewodności cieplnej, papy składowane na zewnątrz (np. podczas nocnych przymrozków) będą miały niższą temperaturę niż otoczenie. Dlatego pap oksydowanych nie powinno się układać w temperaturze niższej niż +5st.C, a pap modyfikowanych w temp. poniżej 0st.C.

Ważne!!! Jeśli papa w okresie jesienno-zimowym składowana jest w miejscu nieogrzewanym i ulegnie wychłodzeniu, to przynajmniej jeden dzień przed jej ułożeniem powinna być przeniesiona do pomieszczenia ogrzewanego i wynoszona na zewnątrz bezpośrednio przed montażem.

Dolna temperatura użytkowania /zakres użytkowania/

Parametr giętkości nie określa dolnej granicy użytkowania. Przykładowo, papy oksydowane (giętkość: 0st.C) skutecznie zabezpieczają dach nawet w okresie mrozów. Należy jedynie pamiętać, że taka papa jest bardziej narażona na uszkodzenia mechaniczne, niż papa o poprawionej giętkości.

Wykres. Charakterystyka asfaltu oksydowanego i modyfikowanego SBS.

Inne parametry

Temperatura spływania

określa odporność asfaltu na wysoką temperaturę. Temperatura mięknienia (PiK) masy asfaltowej jest od niej nieco wyższa. Dodatkowo w porównaniu z papą oksydowaną, aby zgrzać papę z SBS należy dostarczyć więcej energii (tj. zużyć podczas zgrzewania więcej gazu). Jest to chyba jedyna „wada” pap modyfikowanych.

Trwałość

– odporność na starzenie się papy. Starzenie - jest to naturalny proces, który dotyczy wszystkich tworzyw opartych na bazie ropy naftowej. Modyfikacja asfaltu opóźnia ten proces, poprzez zmianę właściwości fizykomechanicznych asfaltu.

Jednym z ważniejszych parametrów, związanych z poprawą trwałości jest

„ciągliwość” masy asfaltowej.

Jest to mało znany parametr, chociaż bardzo istotny.
Wydłużenie (aż do momentu przerwania ciągłości) dla asfaltu oksydowanego wynosi kilkadziesiąt procent, modyfikowanego APP ponad 100%, a dla asfaltu z SBS: 1600-2000%. Papy modyfikowane SBS są znacznie odporniejsze na zmiany naprężeń mechanicznych (związanych z ruchami konstrukcyjnymi, chodzeniem po papie oraz związanych z rozciąganiem i kurczeniem papy podczas dobowych zmian temperatur). Warto wspomnieć, że materiały elastyczne, jaki są m.in. papy modyfikowane SBS są dużo bardziej odporne na gradobicie, ponieważ po uderzeniu nie dochodzi do tworzenia mikrouszkodzeń (jak w materiałach „nie elastycznych”).

Nie należy mylić wydłużenia masy asfaltowej z wydłużeniem papy. O wydłużalności pap decyduje przede wszystkim elastyczność wkładki nośnej. Wydłużalność pap na osnowie poliestrowej, najbardziej elastycznej ze stosowanych, wynosi ponad 40% (ok. 50-70%), natomiast pap na welonie szklanym - ok. 3%. Najistotniejszą sprawą jest więc dobór odpowiedniego rodzaju wkładki nośnej do projektowanego, bądź remontowanego budynku. Dobór poziomu modyfikacji jest bardziej kwestią ekonomiczną, niezależną (lub zależną w bardzo niewielkim stopniu) od konstrukcji dachu.