Bruksela, dnia 8 maja 2012 r. – Konsumenci w UE chcą mieć pewność, że produkty – zarówno te wyprodukowane w UE, jak i te przywiezione z państw trzecich – są bezpieczne. Ucieszy ich więc wiadomość, że dzięki zwiększeniu efektywności unijnego systemu szybkiego informowania o niebezpiecznych produktach innych niż żywnościowe (system „RAPEX”) niebezpieczne produkty są wykrywane wcześniej i skuteczniej oraz szybciej usuwane z rynku unijnego. Na proces ten składa się łańcuch działań, który obejmuje inicjatywy na wczesnym etapie mające na celu określenie zagrożeń u źródła, sprawniejszą ocenę ryzyka oraz bliską współpracę między organami na terytorium UE, w szczególności służbami celnymi, służącą identyfikacji zagrożeń na przejściach granicznych.

John Dalli, komisarz ds. zdrowia i polityki konsumenckiej, powiedział: „Fakt, że na rynek unijny trafia mniej niebezpiecznych produktów, to dobra wiadomość dla konsumentów. Musimy jednak pozostać zaangażowani, aby być w stanie sprostać wyzwaniom globalnego łańcucha dostaw i rozwiązać każdy nowo powstały problem dotyczący bezpieczeństwa produktów.Dlatego też kluczowym priorytetem pozostanie budowa systemu całościowego nadzoru („Seamless Surveillance”) poprzez pogłębienie współpracy w UE oraz rozszerzenie współpracy z partnerami międzynarodowymi”.

RAPEX: system szybkiego informowania dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów w UE

System RAPEX znacznie udoskonalono od 2004 r. (w którym dyrektywę w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów transponowano do prawa krajowego). W poszczególnych państwach członkowskich wydano do 100 mln euro i zatrudniono do 6 tys. inspektorów odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów dotyczących bezpieczeństwa produktów. W sprawozdaniu z 2011 r. podkreślono następujące postępy:
- wcześniejsze wykrywanie;
- lepszy nadzór nad rynkiem i egzekwowanie przepisów o bezpieczeństwie produktów przez organy krajowe, w tym w ramach specjalnych projektów;
- przeprowadzanie przez organy lepszej oceny ryzyka;
- położenie większego nacisku na jakość i przydatność powiadomień;
- coraz ściślejszą współpracę z organami celnymi;
- dalszy rozwój sieci i szkoleń koordynowany przez Komisję Europejską.

Sprawozdanie RAPEX 2011: co z państwami pochodzenia?

Chociaż największa liczba powiadomień o produktach w systemie RAPEX wciąż dotyczy Chin (ponad połowa wszystkich powiadomień), nastąpił spadek z 58 proc. w 2010 r. do 54 proc. w 2011 r.

19 proc (293 powiadomienia) dotyczyło produktów pochodzących z Europy, 15 proc. – produktów pochodzących z innych krajów, a 8 proc. – produktów o nieznanym miejscu pochodzenia (w porównaniu z 23 proc. w 2004 r., co oznacza stopniowy spadek dzięki lepszej identyfikacji).

Niebezpieczne produkty pochodzenia europejskiego były przedmiotem 293 powiadomień (19 proc.) i obejmowały 44 produkty pochodzące z Francji (3 proc.), 43 produkty pochodzące z Niemiec (3 proc.) i 32 produkty pochodzące z Włoch (2 proc.).

Aktywny udział wszystkich państw członkowskich

Wszystkie państwa członkowskie uczestniczyły w systemie RAPEX, wykrywając nowe produkty niebezpieczne, powiadamiając o nich i zapewniając odpowiednie działania następcze. Największą aktywność przejawiały następujące kraje: Hiszpania (189 powiadomień), Bułgaria (162 powiadomienia), Węgry (155 powiadomień), Niemcy (130 powiadomień) i Wielka Brytania (105 powiadomień). Powiadomienia przesłane przez te kraje stanowią 47 proc. wszystkich przesłanych za pośrednictwem systemu powiadomień o produktach stanowiących poważne zagrożenie.

Odzież i tekstylia, zabawki oraz pojazdy silnikowe na szczycie listy

Najwięcej powiadomień odnosiło się do odzieży i tekstyliów (423 powiadomienia dotyczyły ryzyka uduszenia i podrażnienia); na kolejnych miejscach plasowały się zabawki (324 powiadomienia głównie o ryzyku zadławienia się), pojazdy silnikowe (171 powiadomień o ryzyku odniesienia obrażeń), urządzenia elektryczne (153 powiadomienia o ryzyku porażenia prądem) i kosmetyki (104 powiadomienia o zagrożeniu chemicznym). Powyższych produktów dotyczyło 74 proc. wszystkich dokonanych w 2011 r. powiadomień o produktach stanowiących poważne zagrożenie.

Źródło: UOKiK