Każdy z nas przynajmniej raz w życiu przekonał się jak uciążliwy potrafi być hałas – dźwięki o dużym natężeniu, atakujące nasze uszy, potrafią dotkliwie uprzykrzyć życie. Jeżeli taka sytuacja trwa dłużej i hałas jest permanentny jest to nie tylko uciążliwe, ale może stać się przyczyną schorzeń groźnych dla organizmu ludzkiego. Uporczywy hałas może powodować nerwice serca, choroby układu nerwowego i trawiennego, uczucie zmęczenia i wyczerpania, bóle głowy. A przy tym nadmiar hałasu ulega akumulacji co oznacza, że człowiek ciągle narażony na hałas traci stopniowo zdolność słyszenia dźwięków – potocznie mówi się o postępującej głuchocie.

W zależności od ośrodka, w którym rozchodzi się hałas, dźwięki mogą mieć charakter „dźwięków powietrznych” (dźwięki rozchodzą się w powietrzu) lub „uderzeniowych” („materiałowych”, dźwięk przenika przez strukturę materiału) przy czym źródło hałasu może znajdować się na zewnątrz, jak i wewnątrz budynku.

Natomiast, w zależności od natężenia wyróżnia się trzy rodzaje dźwięków: infradźwięki, dźwięki słyszalne i ultradźwięki. Infra- i ultradźwięki są niesłyszalne dla ludzkiego ucha, ale to nie znaczy, że nie oddziałują na nasz ustrój. Najczęściej w budynkach mieszkalnych i ich otoczeniu towarzyszą nam dźwięki słyszalne.

Energia dźwiękowa padająca na ściany dzieli się na energię przepuszczalną i odbitą. W zależności od rodzaju pomieszczenia można wywierać wpływ na jakość energii odbitej, a przez to na akustykę pomieszczenia.

Dwa pojęcia charakteryzujące izolacyjność akustyczną materiału, to dźwiękochłonność i dźwiękoizolacyjność.< Dźwiękochłonność materiału, czyli zdolność pochłaniania energii dźwiękowej przez materiał, na który pada dźwięk.
Dźwiękoizolacyjność materiału – czyli odporność przegrody na przenikanie przez nią energii dźwiękowej.

Materiał stosowany jako izolacja akustyczna spełnia wiele funkcji:

- Zmniejsza lub zatrzymuje przepuszczanie dźwięku między pomieszczeniami.
- Zmniejsza energię akustyczną dzięki swojej elastyczności.
- Może pełnić rolę tłumiącą.
- Poprawia izolacyjność akustyczną, zmniejszając czas pogłosu.
- Pełni rolę rozpraszającą dźwięki.

W celu zapewnienia izolacji akustycznej, zwłaszcza przeciw dźwiękom powietrznym między mieszkaniami sąsiadującymi, można stosować dwie techniki:
Prawo masy – wtedy skuteczność izolacji akustycznej zależy głównie od masy przegrody;
System – „MASA-SPRĘŻYNA-MASA” – skuteczność izolacji akustycznej zależy tu od masy powierzchniowej (to jest ilość płyt okładzinowych) oraz grubości i rodzaju zastosowanej izolacji akustycznej.

Jako izolacja akustyczna mogą być stosowane wełny mineralne, zarówno szklane jak i skalne, które dzięki swej włóknistej i otwartej strukturze dobrze tłumią i pochłaniają.
Wełna mineralna (szklana i skalna) dzięki swej strukturze daje lepsze wyniki akustyczne, w odróżnieniu od materiałów z tworzywa sztucznego piankowego (np. styropianu). Wysoka sztywność tych tworzyw oraz ich zamknięta struktura pogarszają izolacyjność akustyczną.
Materiały z wełny szklanej i skalnej produkowane przez Gullfiber Polska można stosować do izolacji akustycznej ekranów akustycznych, sufitów, osłon i izolacji technicznych.

Nie bez znaczenia jest fakt, że wełny mineralne jako izolacje akustyczne dają najlepszy stosunek jakości do ceny. Łatwo pochłaniają fale dźwiękowe, obniżają natężenie dźwięku i mają właściwy opór przepływu powietrza. Dodatkowym atutem tych materiałów jest różnorodna ich postać – oferowane jako granulat, w rolkach, płytach lub jako otuliny, pozwalają na pełen zakres stosowania również jako izolacja akustyczna.

Jak izolować akustycznie poszczególne elementy budynku?

Ściany lekkie – o konstrukcji szkieletowej (metalowej lub drewnianej). W szczególnych przypadkach podwyższonych wymagań ogniowych, stosuje się płyty z wełny skalnej, której gęstość określa się w zależności od oczekiwanej odporności ogniowej.

Sufity – stropy poddaszy użytkowych i nieużytkowych, albo sufity podwieszane montowane pod stropem. Poddasza najlepiej izolować akustycznie przy pomocy mat z wełny szklanej lub w trudno dostępnych miejscach, granulatem z wełny szklanej. W przypadku sufitów podwieszanych izolacyjność akustyczna zwiększa się także poprzez zmniejszenie ilości punktów mocowania. Co z kolei wymaga stosowania płyt gipsowych o dużych powierzchniach. Jako izolację warto stosować grubszy materiał izolacyjny – maty z wełny szklanej lub płyty z wełny skalnej.

Stropy – najczęściej izolowane techniką Masa-Sprężyna-Masa. Ta metoda najlepiej chroni przed nadmiarem dźwięków uderzeniowych i powietrznych. Materiał izolacyjny tu stosowany musi być elastyczny, porowaty oraz, co ważne wytrzymały na uszkodzenia mechaniczne.

„Podłogi pływające” – należy tu pamiętać o zachowaniu ciągłości warstwy izolacyjnej. Materiałem izolacyjnym idealnym do tego typu zastosowań może być Stropoterm.

Ściany osłonowe – jest to konstrukcja stosowana przed ścianami ciężkimi. Tutaj jako izolację akustyczną wykorzystuje się również technikę Masa-Sprężyna-Masa. Stosowane w budowlach bardzo wysokich lub o szczególnych wymaganiach akustycznych. Pomiędzy warstwą osłonową i ścianą właściwą umieszcza się materiał termoizolacyjny z wełny mineralnej, który pełni również rolę izolacji akustycznej.