Odległość studni dostarczającej wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, niewymagającej, zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony ujęć i źródeł wodnych, ustanowienia strefy ochronnej, powinna wynosić - licząc od osi studni - co najmniej:
1) do granicy działki - 5 m;
2) do osi rowu przydrożnego - 7,5 m;
3) do budynków inwentarskich i związanych z nimi szczelnych silosów, zbiorników do gromadzenia nieczystości, kompostu oraz podobnych szczelnych urządzeń - 15 m;
4) do najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód - 30 m;
5) do nieutwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych, najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji lokalnej bez urządzeń biologicznego oczyszczania ścieków oraz do granicy pola filtracyjnego - 70 m.

Fot. Flickr
Dopuszcza się również sytuowanie studni w odległości mniejszej niż 5 m od granicy działki, a także studni wspólnej na granicy dwóch działek.

Warto wiedzieć, że

Wywiercenie otworu lub wykopanie studni nie jest poddane rygorom uzyskania zgody władzy budowlanej, natomiast wyprowadzenie elementów studni ponad powierzchnię terenu i wykonanie obudowy wymaga zgłoszenia, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 10 Prawa budowlanego z zachowaniem warunków określonych w § 30-33 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W takim wypadku wystarczy zgłosić zamiar budowy we właściwym organie administracji architektoniczno-budowlanej. Do zgłoszenia należy dołączyć rysunki usytuowania studni, oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością. Jeżeli w ciągu 30 dni od zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu, można rozpocząć budowę studni. Jednak, gdy inwestycja nie ruszy w ciągu dwóch lat od terminu jej rozpoczęcia określonego w zgłoszeniu, zgłoszenie straci ważność.

Wykonywanie robót związanych z wykonaniem studni czy to kopanej, czy głębinowej jest regulowane przez § 30-33 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Wprawdzie przepisy te normują tylko warunki techniczne wykonywania studni, jednakże z ich treści można wyprowadzić wniosek, że wykonanie takich robót polega na szeregu czynności, w tym wykopania lub wywiercenie otworu studziennego, wpuszczenie i uszczelnienie kręgów, wyposażenie studni w urządzenia pompowe i wykonanie jej obudowy. W zależności od potrzeby obudowa może, w przypadku studni głębinowej, zawierać urządzenia pompowe. Jeśli bowiem wiadomo, że wykonanie studni stanowi całość techniczną, to powstaje pytanie o powody, dla których ustawodawca uznał konieczność zgłoszenia do właściwego organu jedynie wykonania obudowy, nie wspominając o kręgach wkopanych w otwór studzienny lub rurze wprowadzonej do wywierconego otworu.

Fot. Flickr
Obudowa ujęcia wody podziemnej to obudowa studni, zabezpieczająca to urządzenie przed zasypaniem w przypadku, kiedy otwór studni wykonywany jest w sypkim gruncie (np. piasek). Z powyższego wynika, iż sama okoliczność, że brak jest ujęcia wody podziemnej, nie stoi na przeszkodzie zamiarowi podjęcia robót budowlanych w postaci wykonania obudowy studni, albowiem obie te czynności mogą być, a czasami wręcz powinny być, wykonywane jednocześnie.

Wyłączeniem z obowiązku uzyskania pozwolenia wodno prawnego jest wykonywanie urządzeń wodnych do poboru wód podziemnych na potrzeby zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m. Norma ta definiuje pobór wód podziemnych w ramach zwykłego korzystania z wód, wskazując, że pobór tych wód jest zwykłym korzystaniem, jeżeli urządzenie (studnia) korzysta z ujęcia wody z głębokości do 30 m.
Natomiast korzystanie z ujęć wody poniżej tego poziomu stanowi szczególne korzystanie z wód i na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 2 wymaga uzyskania pozwolenia wodno prawnego, wymaga, bowiem specjalistycznych urządzeń technicznych.

Z tym wyłączeniem wiąże się pobór wód powierzchniowych lub podziemnych w ilości nieprzekraczającej 5 m3 na dobę. Zestawiając te dwa wyłączenia dotyczące poboru wód podziemnych, można zdefiniować korzystanie z wód podziemnych jako korzystanie z ujęcia wody za pomocą urządzenia wodnego z głębokości do 30 m w ilości nieprzekraczającej 5 m3 na dobę.

Konkluzja

Kążdy pragnący wybudować studnie powinien wiedzieć, że ie stanowi zwykłego korzystania z wód:
1) nawadnianie gruntów lub upraw wodą podziemną za pomocą deszczowni;
2) pobór wody powierzchniowej lub podziemnej w ilości większej niż 5 m3 na dobę;
3) korzystanie z wód na potrzeby działalności gospodarczej;
4) rolnicze wykorzystanie ścieków lub wprowadzanie do wód lub do ziemi oczyszczonych ścieków, jeżeli ich łączna ilość jest większa niż 5 m3 na dobę."

Z przepisu tego wynika, że pobór wody powierzchniowej lub podziemnej w ilości większej niż 5 m3 na dobę służący zaspokojeniu potrzeb własnego gospodarstwa domowego stanowi zwykłe korzystanie z wód i przysługuje właścicielowi gruntu. Pozwolenie wodno prawne nie jest zaś wymagane na wykonywanie urządzeń wodnych do poboru wód podziemnych na potrzeby zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m (art. 124 pkt 5 prawa wodnego).

W rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 19 lit. d prawa wodnego studnia, jako urządzenie służące do ujmowania wód podziemnych jest urządzeniem wodnym, przy czym studnie wymienione w art. 124 pkt 5 prawa wodnego nie wymagają pozwolenia wodno prawnego.

Podstawa prawna:

Ustawa prawo budowlane ( Dz. U. z 2013 poz. 1409 ze zm.)
Ustawa prawo wodne ( Dz. U. z 2015 poz. 469 ze zm.)
Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2015 poz. 1422 ze zm.)

Przemysław Gogojewicz
Kancelaria Usług Prawnych